Alle inzendingen over Eerbied

misschien ga ik wel dood in de nabijheid van jouw grijpende hand, er is tijd waar koele lucht mijn pad kruist voor wie de klei in mijn stem beheerst, er mee stoeit tot aan de top van de nacht - is eerbied de wet die me kust in de vrolijkheid van het ongeboren kind ?…

met een deken van violen kleine teer-blauwe maagdelijke witte zijdezachte heb ik jouw broze botten je doorschijnende huid je wil om te leven en je wens om te sterven de pijn van je ziel dat rauwe en ruwe het machteloze verlangen ons naadloos samenvallen eerbiedig toegedekt in het besef van een eeuwig verbond heb ik je toegedekt…

ik zweer niet meer op zwaarden kruizen en oeroude religies hun symboliek is achterhaald verkracht en valselijk gebruikt zoals de glas in loden ruit waarop gebrandschilderde kunst ten hemel is gedragen geen vragen over de gepaste eerbied voor verleden zij zijn verwerkt in mijn heden ik leef vandaag en morgen deel die cirkel met…

hoor de pilaren verhalen murmelen in voorbij gaan aan luister naar het stenen fluister van daar eeuwen staan zij vestten rijk op roomse grond torenden hemel aarderond wij zochten crypt en catacomb het postuum gezelschap sloot eerbiedig onze mond in stilte van de geest zijn wij met hen voor even dicht bij god geweest…

Gepaste eerbied begrensde ideeen geloof in grieven religie van dieven genoten aanzien, gewag vooraf geeft aanstonds in de media verdorven waarheid achteraf actie, gepleegd verzet uit gewetensnoodbevrijding en op een hoek van de wereld een krachtig woord vooraf over verbrande zielen onwil, beloofde politiek verkrachtingsretoriek…

Een vloedgolf die het strand bereikte deed mij in ontzetting staan maar toen ik hem uiteen zag wijken keek ik 't met verbazing aan Ik zag een hand die naar mij reikte greep hem in vertrouwen aan en toen ik weer durfde kijken bleek ik op het strand te staan De grote golf was kalm geworden en ik stond daar ongedeerd door grote eerbied stil…

kerst is jaarlijks de tijd om je diep te vervullen breeduit bij het tafelen door hoogdravende gedachten zoals van ouds aan de noodzaak tot spreiding van hogere waarden zoals eerbied en nederigheid voor onze meerdere op aarde of aan de prioriteit voor ruimtelijke ordening van zwervers en mohammedanen vermits ze zich tijdig bekeren tot…

vast in handen heeft trekt zijn vlinderdasje recht alvorens hij de deur uitloopt naar buiten waar schommels uit de hemel worden neer gelaten hij zoekt de mooiste uit één die bij hem past niet de grootste, niet de kleinste dan schommelt hij in volle vrijheid tot ver boven de grijze deken kijkt daar eerbiedig…

aardse leven dat door ons zo vreselijk is verpest in afwijkingen en allerlei ziektes de confrontatie voor het laatste oordeel er zijn geen wegen terug want in de schepping was synchronisatie de hartenklop en zon een geweldige energiebron uit het universum het koolzuur en stikstoffeest dat de mens heeft genoten was zonder eerbied…

Zonder eerbied voor het mooie leven maken wij ons aan misdaad rijk. Zonder oog voor de blauwe lucht geen aandacht bij de zon, de wereld gezien in vogelvlucht ik zou willen dat het beter kon.…

‘k Verheug me om wat komt, de tere winterbloemen, ‘t goud van tederheid en van erbarmen terwijl we ons aan eerbied warmen, omdat het nu toch gauw weer Kerstmis wordt. De kinderen zullen zingen, zich geborgen weten. Dan komt die Vredevorst zal heten.…

stil bijen gedeisd vegetatie snakt naar adem het is de tijd van machines het is altijd de tijd van machines ook is het de tijd voor oproer maar het blijft stil grommende constructies draadloos gewauwel sissende popdrinks versterkt op maximum output piepende treinen razend verkeer ontbrekend in een web van overconsumptie eerbied…

Van Greenpeace mogen we geen pop meer kopen Als die geproduceerd wordt door Mattél My Little Pony, Ken , u kent ze wel Ze schijnen daar het oerwoud voor te slopen Natuurlijk heb ik eerbied voor zo’n bos Ik koop mijn Barbies voortaan dan ook lós. ---- Greenpeace komt in actie tegen speelgoedfabrikant…

Die avond nam zij mijn hart bij de vijver en lispellende libellen raakten rivieren golvend bogen bomen eerbied streelde wind onze haren onze lijven wit en wild die avond nam zij mijn ziel bij de rivier begeerte van forellen aan oever van het water vlogen vreemde insecten die lonkten met honing en we liefden ons lustig…

Minder met meer eerbied kan ook voldoende wezen. Dat heet bewust leven met een groen verstand. Het groene denken is voor al wat ons lief is naar duurzaamheid streven. Dat nog zoveel te goed heeft en na ons met een groen hart verder wil leven.…

Als ik 's avonds heb gebeden, Vol van eerbied, op mijn kniên Vóór mijn vader, en gereed ben Hem de nachtgroet aen te biên, Legt die goede, beste vader Op mijn hoofd zijn handen neer: ‘Kind, God zegene en beware u!’ Spreekt hij plechtiglijk en teer. En zijn waarde mond ontzegt mij 't Kusje van beloning niet.…

deze jonge Avond onweerstaanbaar Maakt in het geurigste Fluitenkruid dat er Maar zijn kan, zie ik Op het speelveld Van de pas gemaaide Weidegrond met een Grasmat waar elke Arena trots op zou zijn Twee hazen die hun eigen Spelletje spelen, elkaar Bespelen met een brille Waar geen bal en ook Geen tuig aan te pas Komt - op eerbiedige…

Mijn God wil ik eer bewijzen Aan Hem mijn dank betuigen En eerbiedig voor Hem buigen Zijn grootheid loven en prijzen.…

ik geloof in gelijkheid in leven en dood ook in de altijd draaiende aarde de brandende hitte van de zon die schijnt ik geloof in gelijkheid in hart en geest zoals mensen zijn in de rechten ook voor iedereen altijd ik geloof in gelijkheid in grote en kleine dingen in de beleefdheid ook van respect met eerbied voor wie jij en ik zijn…

Mijn God wil ik eer bewijzen Aan Hem mijn dank betuigen En eerbiedig voor Hem buigen Zijn grootheid loven en prijzen.…

terwijl jij omstuwd door veelkoppige dierbaarheid plechtstatig in de oven wordt geschoven of kiest voor statische afscheid- positie doe ik neerslachtig de boodschappen bij AH gooi achteloos TumTum en Brie in obstinate kar denk aan verassing bij posters met verrassing eerbiedig je onbegrepen wil temidden van kopers’ animositeit herhaal…

De witte kist onzichtbaar door de bloemenpracht met linten beweegt zacht op eerbiedig zakkende touwen Haar schreeuwen worden niet gehoord maar smoren zich in doffe snikken die het leed niet willen stillen Weer voelt ze zijn mollige armpjes om haar nek en hoort zijn eerste woordje dat haar de eretitel mama verleende Gedwongen terug…

Soms hoop ik zo een beetje, al was het uit eerbied, soms hoop ik zo een beetje dat jij mij ook eens ziet. Soms droom ik wel een beetje, hou op met het verdriet, soms droom ik wel een beetje, ik zit aan mijn limiet. Soms wil ik toch een beetje, subtiel is het ook niet, soms wil ik toch een beetje dat jij haar niet meer ziet.…

ook in deze vroegte drijft het sterven op het karkas van water, stilte is het moment dat deze morgen spreekt en de dood voltallig is zoals het koren op het land kleine rimpelingen in de grote zee, het besef dat nooit altijd kan zijn en tijd de vrucht is van een afgekalfd verleden, deze morgen leest zich in eerbied gezeteld in de leegte van…

even hierop gericht de schitterende kerstboom is niet het echte Licht wel ruikt het bosrijk een gezellig gezicht straks wordt de lieflijke geboorte herdacht zij die eerbiedig geloven weten er wordt iets overweldigend verwacht bazuinen zullen klinken heel het diversun zal beven dus ook onze aardbol met goddelijke kracht…

Vred’en vreugde, moed en eerbied, alles wat in zevenvoud mensen samenbrengt in vriendschap, ons steeds weer te samen houdt. Zo wil God ons nu ook zenden als getuigen van het licht, om zijn liefde uit te dragen, alles wat Hij heeft verricht.…

zacht dansten vlammen op voedende hitte trok kleur verbanden uiteen die ooit een organisch geheel hebben gevormd het was geen verslinden maar een genoeglijk welbevinden om deze apotheose tot een goed einde te brengen met gepaste piëteit in eerbiedig waken leken de draden van levenden te raken aan het fysiek verscheiden uit…

In alle eerbied vraag ik U; Kom ons toch halen, al was het nú! Kijken wij op de klok van Israël! Dan is dee'z aarde reeds een hel! Til ons Vader daar toch uit! Roep ons tot U met Groot Geluid! Opdat wij altijd bij U mogen leven! In Blijheid en Verlossing zonder nog te beven Jiooda.…

Het is een eu- om kippenvel van te krijgen, Om met eerbied dan nog maar te zwijgen, Van winterharde pro- en homofielen, En wat een mens kan be- op Allerzielen. Zo komt men van de regen in de drup, Of men nu houdt van A- of Rummycup, Of welk taalkundig ander fenomeen: Een Rederijker schuilt in menigeen.…

Eerbiedig doch stevig ligt mijn hand op het laatste restje leven * de lente met moed gepasseerd kwam de zomer attent met vroege warme dagen, de wolken droegen sluiers op het moment dat het zou gaan regenen, neen geen hemelwater uit den hoogte maar tranen van angst dus geen genezing waar jij op hoopte het gezicht met bril de ogen…