Alle inzendingen over Hart van de ziel

, geheel mijn Ziel en geheel mijn verstand tot aflijvigheid Ons scheidt…

Waar zijn ze gebleven, die buren van toen, waar is de ziel in de mens gebleven? Waar?…

Dicht men sociaal letsel in een politiekbetoog dichterlijk toe Getuigt dit het dichten van een ongelijk in exces Draaiend gelijk de stroming van het moment vereist betogen zij hun wazig gelijk Politici de dichters in metafoor bij uitstek…

Al worden er kettingen gelegd tralies gebouwd met sloten van goud Nooit kan de geest worden beperkt Altijd vindt én bereikt een ziel die ander door de kracht van het Zijn…

Loslaten zonder protest en verzet accepteren wat er gebeurt Door acceptatie maak je Jezelf benaderbaar Je geeft de ander toestemming om met jou samen te zijn zoals je met jezelf bent Acceptatie stelt anderen op hun gemak en maakt de weg vrij voor liefde…

Liefdevolle aandacht een vrije Uitwisseling tussen jou ziel en die van anderen Ontvang even onbezorgd als je geeft Er zijn geen verplichtingen Liefdevolle aandacht is een natuurlijke zijnstoestand…

Hij zoekt naar zijn ziel en vindt daar dan ook zichzelf vol met energie.…

ik ben omgeven door populieren en in mij stroomt een rivier ingetogen, door vleesgeworden land van papier er spiegelt een wolk in tegels aan mijn onderhuidse muur ook zou er een trein komen die weer vertrekt om het halve uur mijn hart lijkt op de brug die ooit beide oevers verbond; verblind door de zon toen die nog aan de hemel…

Wie zou jou ook kunnen noemen, bij de naam die je draagt geboren uit mijn ziel. De letters maken geen enkel geluid en zijn onuitspreekbaar, te schitterend om te zien. Alleen ik ken jouw naam omdat jij mij de inkt gaf om hem te schrijven in mijn hart.…

Ik vind je lief met heel mijn ziel. Het is daarom dat ik voor je viel. Ik vind je lief met heel mijn hart. Wat gaat het snel, voel me verward. Ik vind je lief en wat ik zeker weet, dat ik dit gevoel niet gauw vergeet. Je bent een schat en zo'n lieve vrouw. Je bent meer dan lief.... ik hou van jou!…

Niets is puurder als je bloot te geven, je hart, je ziel en nog veel meer. Blijf dicht op je ziel leven, ook al voel je je dan heel teer. Als alle mensen zo eerlijk zouden zijn, open en eerlijk naar elkaar, wat was het dan een mooie wereld. Ach vergeet het maar..........…

Jouw jonge hart verklopt oude smart hekelt ernst in diepe lagen, zoekt de humor in de zwaarte wil slechts behagen. Je voelt nog niet hoe getart vrolijkheid in verdriet verstart in wat zij werkelijk ziet en ik voel zacht je hart ja jouw hart... De avond is beneveld.…

maar voor van harte moeten we nog even wachten…

Het glazen hart is gebroken, kristallen splinters verspreid tot in de uithoeken van voltooid verleden tijd. Zo wanhopig sterk, zo breekbaar fragiel. Enkel nog krachten puttend, uit een stervende ziel.…

Jij mij ziel, fluisterend zacht Zonder woorden, versterkende kracht Ongekende gevoelens, gedachtes verward Jij mijn liefde, in mijn hart Jij mijn dromen, stil verlangen Grote angsten, door jou gevangen Gebogen vingers, verkennend verweven Jij mijn gedachte, woorden verzwegen Jij mijn ogen, ziel betoverd Bedrukte emoties, tranen veroverd…

soms zie ik stukjes ziel in een onverwacht gebeuren een oogopslag of lieve lach zij kleuren ineens mijn dag het zijn intense geluksmomenten die ik meer zou wensen het zielenleven lijkt in zijn roerselen ons laatste groot geheim alleen de pijn kent iedereen uit een heel diep ervaren laat geluk maar komen in een nieuwe dimensie…

Degene die je laat ontwaken Je ziel blootlegt om te veranderen in een beter mens, en je leert kijken ... Met je hart.…

Al ruisen al de wouden, Al bruist het wilde meer, Al beeft het al van donder, Al straalt de bliksem neer: Mijn hart blijft zonder vrezen In zijn wezen. Het kan ons niet verschrikken, Al wat van buiten woelt; Wanneer men maar van binnen De schoonste ruste voelt: Die schoonste rust van binnen Kan 't verwinnen.…

haar voorkomen zo gracieus tederroze het gelaat zachtgroen de stralende ogen, opwaaiend, speels, het gouden haar maar het was haar oprechte ziel, vol medeleven, die mij deed smelten haar glimlach als de dageraad stal mijn hart, die zomerdag eenzaam in opgewekte menigten is het gevlucht, m'n hart ver weg, op zoek naar die vergane tijd…

Zal je dan je hart openstellen en je ziel laten zien? Wat zal je doen als er geen morgen zal zijn? Zal je hart die nu van steen is, veranderen in een warme gloed? Zal je dan geen vijand meer van jezelf zijn? Zal je veranderen in het goede, inplaats van het slechte zijn? Zal je dan diegene worden die ik denk dat jij diep van binnen bent?…

Dat is het vuur, oplaaiend in mijn hart. Die vlam heb JIJ ontstoken, zonder nadenken... Het gebeurde opeens toen jóuw vonk oversprong en werd ontvangen door mijn ziel.…

Ik heb een hart van appel met rode randjes licht beschadigd met kleine stukjes zacht gedeukt. Ik heb een ziel van appel gegroeid door warmte gebeten door indringers. Ik heb een huid van appel schrammen van het vallen schimmel van het verouderen. Ik ben appel af- gehandeld.…

Mijn vent, mijn maatje Mijn mentor, mijn troost Mijn geliefde, mijn minnaar Mijn beschermer, mijn verzorger Mijn hart Mijn ziel Wat heb ik je oneindig lief!…

Accelererend en niet te stoppen overweldigend gevoel van onmacht De optelsom van brein, hart en ziel is het verlangen naar jou liefde, hebben mijn overpeinzingen me gebracht.…

Wat schreef ik graag een schrijnend vers vol smartelijke wanhoop en hopeloze hunkering; wat liet ik graag gevoelens overstromen, dichtend over 't onbereikbare; wat legd' ik graag mijn ziel in woorden bloot voor hem die ik niet krijgen kan; maar 'k heb geen toegang tot de goudmijn van 't gebroken hart; in mijn poëtisch keukentje…

Midden in het koor zingt ze haar prachtige aria zoals Bach het wil de kerk is vol en muisstil zo schenkt zij haar hart en ziel…

opengereten zielen tranen van bloed harten ontboezemd kloppend in de palmen van mijn handen het blijft toezien en voelen hoe vergaan de mensheid kan zijn onder het toeziend oog van een god bedenksel waarbij men zoekt naar troost en niet kunnen missen als klankboord…

Neem Heer mijn avondbede maak mijn hart van wrevel vrij leg in mijn hart de ware vrede maak mij welgemoed en blij.…

waarom voelt mijn hart zich steeds vaker zo slecht waarom kleurt mijn ziel zich in het rouwige zwart mijn hart opent deuren voor goedheid en vrede maar weinigen luisteren ze blijven maar zeuren daarom heeft mijn ziel een iets donkere kleur en daarom voelt mijn hart zich steeds vaker fragiel…

Ik voel mij soms in mezelf verloren wanneer ik weer teveel zijwegeltjes ben ingelopen verdwalend in de dauwende nevellagen tussen het goud-gele-koperen koren waar ik mijn gezicht en hart terug kan vinden in het eenvoudig ritme door het dagelijkse lot verder gedragen.…