Alle inzendingen over Hugo Claus

De voornaam "Willem" oogst niet veel applaus En "Lodewijk" klinkt ook al voor geen meter Prins Alex noemt zijn kindje strakjes beter Georg, de tweede voornaam van prins Claus Al zal dat ook wel weer voor ophef zorgen Want Máxima die spreekt dat uit als Jorge…

De krant meldt: "Maxima blijft katholiek", Nooit echter: "Beatrix blijft eigenmachtig" Of: "Juliana blijft erg vergeetachtig" Of: "Claus blijft altijd nog een beetje ziek". Dat mensen heel gewoon hetzelfde blijven Hoef je als journalist toch niet te schrijven.…

Applaus, applaus en nog een keer applaus Weerklinkt wanneer de rouwstoet langs komt stappen Van mensen die maar niet schijnen te snappen Dat stil respect veel beter past bij Claus Zo gaat met hem, dat wordt vandaag weer helder Alweer een stukje eerbied naar de kelder…

zonder kroon zal hij trappen in Drenthe, op een fiets jawel, de fietsvierdaagse bestaat al vijftig jaar Juliana, Claus en Willem bewegen zich hier in het zweet nou ja, Willem maar een eindje tien kilometer haalt hij wel de commissaris der koning neemt bandenplakspul mee…

De golven spoelen rimpelend aan Het water vult de stenen mazen Elk poeltje is weer anders, zie ik Vanaf het bankje van mijn bestaan Mijn handen rusten leeg op het hout Hun groeven tonen mij de diepte De zoete zomer is herinnering Zonder te ruiken, proef ik het zout Op mijn wang welt een traan De kou rilt door iedere spier Laat het water…

Je schaterlach weerklinkt in mijn hoofd Schemerlicht maakt je nog mooier dan mooi Ik bekijk je, gevangen, vanuit mijn kooi Aldoor heb ik ons betere tijden beloofd Even ga je jouw weg en ik volg die van mij Onze weg in het midden vervaagt intussen Het ongeloof is de passie aan het sussen We laten elkaar los, voel: je bent vrij! De stilte…

Parelend glijdt het zweet over de welvingen van je lijf Met je mondhoeken neer kijk je met een afwezige ogen Ritmisch dans je vage passen, zonder enig mededogen Het lijkt je niet te raken of ik ga of dat ik blijf Het feest van zwoelheid: ik kan geen afstand nemen De tinteling in mijn schoot verslaaft mij naar meer Ontkennend genieten van eigen…

de storm in haar gestild handen ineengestrengeld het ritme van de kaseko ruist in haar bloed de stem van Lieve Hugo je tong in mijn neus je tong in mijn oor glimlacht tot schaterlach je draait me zo van links naar rechts de smaak van chocola kleurt in haar ogen de geur van old Spice weerkaatst in haar hart…

Uit de grafkleder in Delft is een Oranje ontsnapt Het is Claus von Amsberg God zag het en sprak dat, dat goed was Want vriendschap overstijgt de dood!!…

Maar na vijf weken in een dekenkist begon er twijfel aan zijn hart te knagen en Hugo zat zich somber af te vragen of hij zich heel misschien niet had vergist.…

achter een glas reuzegeuze lambic krijgt-ie een steeds knappere kop zijn vrouw zet hem er trots zo op voor de gulle lach in kroeg en lik het guiness book of records ziet verhip zijn neus vastgroeien aan zijn onderlip Toelichting: Bekijk het vooral zelf op www.catsandmusic.be/Hugo/gedicht.htm…

“Ik laat me zingen” zei ooit prins Claus. Prinsen bussen in koningsblauw, bussen zingen op asfaltgrauw, een vrachtwagen toont van ver het publiek: C’est le beton qui fait la musique!…

Je voelt lijkt niets hetzelfde Behalve het loslaten van een ring Geen Santa Claus met elve Begrijpt het als een geheel ding Wat rijmd straft nimmer als paard Draag zand naar gracht Geen toverstaf als haard Vannacht was het gedaan met macht December in al haar glorie het westeinde Morgen kent geen Romeinen Tot dan tot sorry…

De burgemeester jammerde gebroken: Het is een onderneming van formaat De Markt verbouwen, meer Delfts blauw op straat En hordes mensen die de stad bestoken Met ieder koningsgraf, zei hij lijkwit Dat mijn Delft delft, delft Delft het onderspit…

een hele plukse dame uit heer hugo's waard sprak de schoone kunsten niet interessant te zwaar waar om niet goed van te worden geef mij maar kunstel precies als borstel mijn borsten zijn zo opgeknapt sinds ik borstel en niet plukkel het gaat nu goed met haar zo ziet men maar liever lekker kunstelen dan amechtig stuntelen met geprangd…

“ Liefde is het mooiste kind van de wijsheid “ Victor Hugo…

Hugo Chávez, de president (met dictatoriale trekjes) van Venezuela heeft een televisiestation gebeld om te zeggen dat hij nog leeft. Het gerucht deed de ronde dat hij was overleden. Hij had zich in Cuba laten behandelen tegen kanker.…

Wie doet er mee dit jaar? Zuipen met carnaval! Hossen! Verkledingen! Brullen! Alaaf! Feest voor de dommen en Intelligentsia Maar niet voor Merel en Jelle En Aaf…

Een Koning hebben na zoveel jaar, meteen dan maar een Koningspaar, want Alex trouwde Maxima maar, wat ik toch niet helemaal snap, is dat ondanks dat zij net als Prins Claus en Prins Bernard, niet de titel hield van Prinses.…

Vingervlug, sneller dan het licht Vertaalt zij in gebaren Woord na woord en zin na zin Perfect Zowel Mark als Hugo zijn Verbijsterd Net als de kijkers, volgers als ik Die minder snel kunnen spreken dan Irma inmiddels gebaren-taalt Een genot om te kijken, te zien vertaal-gebaarde woorden Irma Sluis als topatleet Nationale ge- baren-…

Heb ik jullie al eens verteld van mijn liefdesaffaire in het huis van Victor Hugo? Nou, terwijl ik de ronde, houten trap omhoog liep waren mijn ogen nog maar enkele centimeters verwijderd van de strakste en sappigste billen, die ooit heen en weer bewogen en ik ben ze gevolgd. Ik introduceer een nieuw woord: billenstalker!…

verbitterd keilde de dichter zijn veer en laatste sonnet in de puilende mand poëzie bekoorde niet langer het land verlaten door recensenten van eer wie durft zich nog wagen aan dicht en spraakleer aan eerlijke verzen waarin ‘t beeld zich brandt gekruid met wat humor, subtiel of saillant in lyrisch extraverte of ingetogen sfeer ? kringetjes…

Gelukkig gaf hij ons een levensteken Luis in de pels, van trojka hier tot daar In aanloop tot een nieuw verkiezingsjaar Nog niet aan Poetins wolvenjacht bezweken “Ik ben nu jullie nieuwe Santa Claus,” Zo tweette dissident Alex Navalny Vanaf zijn nieuwe plek - een winterkamp Ten noorden van de Poolcirkel en Oeral Hoe vaak zal…

Gelijk een slang die om zijn hals gedraaid de zucht belette ervoer toen prins Claus zijn stropdas jarenlang De tiara van Máxima. Haar traan tijdens Adios Nonino.…

De klus geklaard Het werk zit erop Daar loop je Dan in vrijheid Van je menszijn Te genieten - Gewoon een mens Zoals iedereen Je man en je Zoon laat je Hier achter als Gaten in je hart Maar je gaat Weer naar huis, Op het kleine Drakesteyn waar Je ooit in je eentje En later met Claus Aan je jonge leven Begon en op…

onze verloren zoon Friso, ons tweede kind van Claus en mij, hij Claus van Amsberg was mijn beste, liefste keuze” Ze zucht Beatrix en prevelt: Oh wat mis ik hem, wat mis ik hen." Beatrix doet het gordijn dicht, de avond is gevallen weg is elk zicht op, gelukkig ook geen enkele plicht voor en zij Beatrix vraagt aan haar kamergezelschap: "Zullen…

gordels vast riep de nostradame nazomer en de kraaien kriskras door onze dagen volautomatisch van wat moet dat moet en door naar de finale grootste begrafenis stroomopwaarts met stekeblinde snavels slagschaduwen over de blauwbedroefde aarde morgen as versplinterd glas morgen zal niets meer zijn zoals het was - en de kraaien de kraaien…

de eerste kus met liefde weinig tot niets van doen kreeg ik van 'la fleur' frans voor 'de bloem' die zulks genoemd om zijn geloken oogopslag maar vooral ook omdat hij nauwelijks tot niet sprak en bij de minste aanraking zijn kelk geschrokken sloot. de eerste keer ging ik voortvarender te werk het was de dag voor ik…

Een troosteloze, grijze dag De wind waait zachtjes, Boze wolken overschaduwen alles Ze omarmen een waterachtig zonnetje De zon, eenzaam en alleen Hoog, ver weg van het leven De bomen, als lijfwachten van de aarde Rivieren, gevoed door de tranen van de lucht Beekjes, kleine metgezellen van de grond Klaterende, eindeloze watervallen Spoelen…

besta voor zeventig procent uit water - u zegt: niets nieuws onder de zon - u zegt: wij hebben alle tijd, u neemt luchtig uw hoed af op het zoveelste station, maar opgelet! mijn vingers tegen licht gehouden weten al van hun sterfelijkheid straks liggen ze gevouwen in mijn schoot - nog strelen ze uw zachte huid, nog willen ze om nieuw leven…