3559 resultaten.
Als tweede huid
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 23 jij hebt nooit
kleding gedragen
alles paste jou
als tweede huid
waar alleen het
verschil in kleur
de verassing was
van het huis
zo makkelijk
gleed jij ook als
laatste puzzelstuk
een divers gezelschap in
ieder opgetuigd naar
laatste snit en hype
de omgangcode werd
met een lach aangeboden
ondanks het kleurrijke
van een kameleon…
Vonkjes op mijn huid
hartenkreet
4.0 met 24 stemmen 2.541 Rode wangen van verlangen
Mijn borst gaat hevig op en neer
Onzeker voor wat komen gaat
Maar ik vlei me naast je neer
Je handen toveren vonkjes op mijn huid
Ik sta volledig onder stroom
Je voel me trillen als een blad
M`n verlangen wordt steeds meer
Ik fluister zachtjes
Maak me nu de jouwe
Laat ons samen komen
Laat ons samen één lichaam…
Regen op je huid
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.307 De felle zon
brandt diepe rimpels
vervaagt jouw zoete blik
getergd en somber
een uitgedroogde bron
verdampt in laatste snik
Al zienderogen
doof je uit
jouw laatste hoop
vervlogen
mijn tranen stromen
met je mee
ik wens je
regen op je huid…
Op de huid gezeten
snelsonnet
3.0 met 31 stemmen 2.588 Opnieuw haalt Hirsi Ali alle kranten
Niet langer mag een jongen nog besneden
Iets wat door jood en moslim wordt beleden
Zo snijdt het mes dus lekker aan twee kanten
De Heer heeft, godzijdank, uit medeleven
Gelovigen een dikke huid gegeven…
Zachte huid
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.832 Een vingerstreling
over mijn zachte huid
een kriebel die me bekruipt
en zegt dat het goed is
Deze morgen is het geopenbaard
ik heb mijn liefde voor jou verklaard
zachtjes slapen we weer in
in mijn droomwereld heb ik het erg naar mijn zin…
Tweede huid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 68 snel brengen
potloodstrepen
leven in
eendimensionaal
nog geen kleuren
of contrasten
schaduwpartijen
brengen echt dichtbij
verhouding
in structuur
lokken vaak
al herkenning uit
de genetische
blauwdruk
passend als
tweede huid
als ogen ook de
ziel ontmoeten
sprankelt lichte
liefde eruit…
De huid van jaren
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 109 ik streel je gezicht
voel lijnen die
langzaam ontspannen
onder mijn vingers verdwijnen
zij tekenen jouw
blik op de wereld
fixeren waar jij vaak
bij stil hebt gestaan
in je zorgen maken
over zaken die jou
dieper dan oppervlakkig
steeds maar weer raakten
zij hebben hun
verhalen beschreven
op de huid van jaren
uit jouw hectisch bestaan…
Een tweede huid
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 75 ik hoorde
de lucht leeglopen
met een sissend geluid
de regen kwam
van boven en ik
stak mijn handen uit
water spatte alle
kanten op en vormde
snel een tweede huid
die mij omsloot
intiem deel maakte
van de losgebarsten bui
ik voelde mij
niet nat als eeuwige
bijkomstigheid
maar zag kringen
uitnodigingen zingen
door druppels…
Nieuwe huid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.091 Iedere cel
die je hebt aangeraakt
is dood
Nieuwe huid
heeft ze allemaal
verwijderd
Jouw geur en zoetzoute
smaak
weggedrukt door bloedbaan
en weefsel
Ik ben weer
een nieuwe ik
--------------------------
verlorenwoorden.web-log.nl…
zachte huid
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 355 in het landschap
van de zachte huid
ontwaart voor mij
nieuw leven
de bast van de
oude blauwe eik
opent zich als
een jonge maagd
om zonlicht smachtend
te verweven
met een roep die
om bevruchting vraagt
en doet niet anders
dan wordt opgedragen
door de ringen van zijn
bestaand verleden
maar zich ook opent
voor geleedpotigen…
Licht op haar huid
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 385 droomt zich openingen
om gedachteklompen
in op te lossen
ontwaakt steeds weer
tussen het gruis
hij zou het pulver weg willen strijken
met geheugenverliezende woorden
zijn handen vormen een kom
om haar opgeheven hoofd
een warme schaal waarin ze
haar demonen mag verliezen
ze voelt de smalle streepjes licht
die uitwaaieren over haar huid…
Ik keer mijn huid
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 955 mijn gewonde bast
zoekt water vaste grond in aarde
waar zaad verholen wacht
op kiem verwekkend baren
doch gezichtsvelden wilde bloemen
wiegend in diepe dalen
verwelken onder het wolkenwier
van mijn vruchteloos verlangen
want in mij vergroeit de levensader
langs schier verweerde ribben
en onbezwangerde schoot
bloeiend rood keer ik mijn huid…
ik woon in je huid
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 954 ik woon in je huid
in je dromen
en buiten ons
het oude verlangen
naar verre horizonten
in het vermoeden van licht
zien we dagen verbranden
het duister, de afstand
zien de stoet van aan-
en afwezig de angst
die enkel nog
door ’t venster kijkt
ik woon in je huid
in je dromen
en in dat huis
hebben wij ons
tot een vlot
(samen)gevoegd…
Te dicht op de huid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 105 Ik had me aan haar spinrokken geprikt
Waardoor ik honderd jaren moest gaan slapen
Een toverstaf bleek een gevaarlijk wapen
Het was bij mijn geboorte voorbeschikt
Toen ik ontwaakte, was ik diep geschokt
De wereld bleek bezaaid te zijn met dorens
En prinsen woonden in ivoren torens
Ik leek wel in een hinderlaag gelokt…
Dicht op de huid
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 244 Ik nam je in mijn schoot
vlak na dat je was gekomen
door bloed en bloot
zag ik voor het eerst je gezicht
op het moment
dat mijn adem bijna werd ontnomen
heb jij je opgericht
ik nam je in mijn schoot
bij de geboorte van je dood
door bloed en bloot
zie ik voor het laatst je gezicht
op het moment
dat jouw adem werd ontnomen
heb jij je opgericht…
Op naakte huid
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 138 *
jouw adem, uitgestoten langs de lente
geurt liefde tussen boom en blad
en valt
in milde streling op mijn naakte huid
waar de zomer bloeit liggen oeverloze lelies
waar wat schaduw kust
rust de tijd in een rivier vol stenen
het water gaat haar weg
en waar ik mijn blozen leg, blinkt de roze
avondgloed…
De afkoelende huid
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 104 zuiver als kristal
wilden wij ons
glazen universum blazen
in vuur draaide
waarheid tot transparantie
louterde liefde puur
we konden niet voorkomen
dat er belletjes met dromen
scherfden in brekend licht
kwetsbaar vloeiden we uit
spiegelden elkaars kleuren
op de afkoelende huid
nog spelen schaduwen
op het warme kristal
en danst…
Geschonden huid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 349 geef mij respijt
nu het lijf
op hol geslagen is
en ik niet weet
waar het verblijft
het eigent niet
wil vluchten
in het donker en
zijn angst bevriezen
in een regen ijs
paniek in samenzijn
frustraties bij ontmoeten
zelfs de spiegel groeten
doet immense pijn door
chaos van het anders zijn
toch koester ik
geschonden huid
er is…
Mijn zadel uw huid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 380 Geen enkele hartstocht
verzwakt uw ogen
affectie gefluister
streling: de pluim
wild dansende haren dulden
gelijk Alexander de Grote
god der overwinning
gij zijt mijn lofzang
uw sprong onderwerpt
versperring wijkt
eeuwig overbruggend
stomende passie
mijn zadel uw huid
buig en kniel
voor uw voeten
waar roem terugvoert
naar uw geboortemoeder…
Je perkamenten huid
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 239 als de woestijn
zijn vlammen uitstoot
oases in de zinderende
hitte trillend breken
kom ik spelen met je geest
wordt zand
het vloeibaar goud
waarop herinneringen
weer tot het leven komen
dat zij hadden in je dromen
ik goochel met je zinnen
als woorden watervlug
toch sterven van de dorst
en het verhaal van droogte op je
perkamenten huid…
Door huid heen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 196 een stille tocht langs littekens
lichtvoetige schimmen versterven
in een lenig landschap
waar nauwelijks plaats is voor zoveel ruimte
en de laatste pagina ontbreekt
veraf ligt het dorp voor anker
ze verbergt, achter fluisterende zandmaskers
haar weelde verlegen
als een windvlaag door een traliehek
verstuift het donkerste uur
door huid…
nagels in huid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 116 wanneer vingers klauwen
rond de vleesgeworden lust voor
het oog
schuurt angst in droge kelen –letterlijk-
tot schorre kreten vroeg of laat
de straat verlaten
een land bukt
haar juk drukt zwaar door overmacht
daar hurkt een kind, het huilt
in alle hoeken van de stad; maar niemand hoort
wanneer het wacht
op huid in rauwe flarden, want…
Een tweede huid
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 183 je bent gekleed
door de natuur
een tweede huid is overbodig
de roze sluier
van de ochtendzon
bedauwd met parels licht
bedekt de helft
van je gezicht dat
stralend naar mij kijkt
je vlijt
je warme lichaam in
een groet tegen mij aan
met een kus
verlaten we de nacht
op weg naar een paradijselijke dag…
Kruipen in de huid
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 175 Op de grens van
Zin en waanzin
Is de gekte
In mij gekropen,
Onherkenbare gedaanten
Met mij onbekende namen
Nemen bezit van die
Ik was, ben, en zijn zal
- Mijn naam is legioen, -
Resoneert in de krochten
Van mijn brein, woorden van
Een acteur die moeiteloos
Van rol verandert om
De mens te kunnen spelen
Die kennelijk ook in…
dicht op de huid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 129 in deze stille kamer
voel ik dicht op mijn
naar binnen gekeerde huid
de rauwe schurende bodem
van het bestaan
het verlammende vuur
dat onstilbaar verslinden wil
ik voel het breken
na de barst en toch
stroomt het weten
het diepe weten
van het verlangen
naar de vloeiende hapering
van tere messcherpe woorden…
Dicht op mijn huid
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 132 Mijn gedachten, ze verdwalen
kijk, ik loop een eindje met me mee
en merk hoe ik dicht op mijn huid
steeds verder weg dool
mijn gehoor verzwakt
waar mijn stem steeds luider
en luider wordt
ik versta mij niet
dus maan ik mij tot stilte
maar de stilte is niet niets
die geef ik door aan mij
ik doe een stapje terug
waar ik de nooit…
nieuwe huid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 247 na kou en afscheid nemen
was de huid gestroopt en afgedaan
niet meer beroerd of aangeraakt
koude pijn wordt snel geboren
nu, niet veel later in de tijd
is zachte warmte teruggekomen
van baby-alpaca de trui
strelend over naakte borsten…
dicht op de huid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 137 kind
naar een luchtspiegeling
de hemel een verdampte koepel
verschroeide verlangens
in stolpen bewaard
gemangeld laveren ze tussen
de vervlochten grondtonen
van wanhoop en weemoed
ze klauteren op rotsig niemandsland
de duisternis kruipt met hen mee
alle ruwe kanten op
moeder wijst naar de blauwe bergen
de nacht zit dicht op de huid…
Een huid van lavendel?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 129 houdbaar ongeacht de strijd
het moest zo zijn dat wij als
reizigers die de glans van
toeval deed verbleken, een
oceaan van onvoorspelbaarheid
uit haar wakend oog welt een traan
als liefdevolle bezinning van
wederkerigheid, daar ligt de kiem
van schoonheid, een dialoog die wij
tot wilsgebied hebben verklaard
er was toen alleen de huid…
In de huid van de dag?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 123 troebel
in een populistisch contrast,elk
detail moet kritisch of in tegenwaarde
worden getoetst in een wisselend
decor of religie die de dichters
pallet buiten alle schijn verdiept,
verwerpt de grenzen in de diaspora
van de versluierde realiteit, een
verbijsterende ontdekking door
de werkelijkheid aangescherpt
in de natuurlijke huid…