Alle inzendingen over In elk seizoen hersc

Voetballers opgelet! Waar blijft ons kutgedrag? Zo wordt dit mietjeswerk kloten is dat! Jongens, kom op, volg de aanvalbeleidsaanpak: wél laten leven, hálf dood is toch zat?…

Herinner je, elk mensenkind de vreugde waarmee je op deze wereld belandde de blijdschap bij het eerste zicht op jouw verschijning jouw wonderlijk gezicht; hoe uniek en enig jij bent zo heeft nooit iemand een ander gekend.…

Het aangenaamste seizoen dat men telkens herkent. Voorbodes van de zomer, waarnaar elk mens verlangt.…

Maar dan bevangt haar een hals- over-kop van levensliefde en buitelt zij over haar kindertijd uit: elke voorzichtige aftastwarmte verleden tijd. Plotseling groot en volwassen Zomer ongeremd en open. In het lichterlaaie van haar plooirok zon en kleuren schrijdt zij stralend: de mooiste van zusters.…

En kijk: nu wordt zij zo bevangen door levensliefde en zo haasje-over, dat zij haar eigen kindertijd uitbuitelt, over elk spectrum alle aftastkleur voorbij.…

Hoe winter waakzaam is voor alles wat beweegt en keerpunt is: de aanslag van een karabijn, het knappen van een tak, de hoefslag van het everzwijn. Hoe winter weerloos is voor alles wat verdwijnt en zichtbaar blijft: de voetstap van de jager, de stervende sneeuw, het eeuwig brekende water. Hoe winter zwijgzaam is en weifelt in jouw…

groene narcissen ineens trompetterend geel op de vensterbank…

de lucht Maakt mij zo bewust Van gemiste gevoelens Kijkend naar mijn verleden De liefde die niet de laatste zal zijn Ik herinner me de momenten met jou Nu lijkt het zo nabij Zo moeilijk te vergeten De goede tijden die ik had Jij waard mijn harte wens Ik stopte jou oproepen Verliet alles – bekeek de wereld En begon een nieuw begin De seizoenen…

Zonovergoten gedachten als vlinders... als vlinders in mijn hart Een speels gevaar speelt door mijn haar: jouw hand... Zonovergoten dromen als feeën... als feeën in mijn geest Eén ademtocht, mijn ziel doorzocht, vind ik jouw wezen daar...…

Een late krekel zingt zijn lied in de bedauwde velden. Wat is het, waarvoor hij aandacht vraagt? Hij heeft ons op zijn manier iets te melden. De klamme avondlucht die zijn boodschap draagt. Het behoeft geen geoefende oren. Want eenieder die wil, die kan het horen: “Staak ik straks mijn lied, dan is het eigenlijk al geschied!” Een tijd van komen…

De lucht is gedrukt in eendagsvlinders wolken wijken voor de zwaan die zich door violen het seizoen inleidt. Geuren bespelen bezige bijen in een muzikale ode van tedere aanraakbaarheid. Vandaag is een vuurzee een bloeiende linde in een vaas voor het raam.…

herfst domineert in mozaïek van seizoen en viel met de deur in haar territorium met een barbaars temperament groef ze zomer uit met zongoten energie de tastbare warmte werd door haar donkerte toegedekt haar passen zijn gezet in een zuiging van fluweel in haar stopbewegingen van najaarswaaier zet ze zomer in een ingescheepte stilstand…

eb en zonnegloed ze blijven stromen door mijn vurig bloed zandgekleurde haren bloeiende wangen bruisende zee verlangen…

de steen zeilt over het water kringen versus kringen gaan ze over in elkaar de zon schittert op de golfjes terwijl de steen langzaam afdaalt zijn weg vindt naar de bodem 'n strak blauwe hemel waardoor de treurwilg in knop de rust weerspiegelt in het kabbelende water *…

gevieren, zo twee aan twee staren ze me triestig aan; nog maar enkele maanden te gaan en dan mogen ze van mij weer buiten staan; en ik geef het maar toe ik kan er even niets aan doen 't is ook niet mijn seizoen…

roodglazuren rozen groeien in koude nachten geliefd in haar seizoen haar lippen bleek en wangen koud zo rook ik haar winter als een geurmelodie en haar geruis van bladeren als een zacht geraas…

Lente Zomer Verval Ik val In een oneindig bodemloze put En ik blijf maar vallen Dat valt heus niet mee Het vallen Het verval De bladeren blijven maar vallen Deze herfst Tot humus Tot winter Daarna Punt Uit Eindigheid In een oneindige stilte Het eeuwigdurende niets Totdat de rups In en uit de cocon…

vult mijn adem de geest al met belegen dauw; ik word deels van de hemel losgeweekt de voeten dragen schaduw zwaar als het gras in zijn lengte gaat berusten ook de ochtend die steeds meer verlaat verkort mede het licht op gangbare lusten neen, het zijn niet de jaren die mij nog steeds worden gegund maar wederkerende gebaren van vervagende seizoenen…

de spotvogel had achter de kat aan gezeten de hele zomer lang vol spot vol spot vol spot pesterig en hanig; de kat kroop op veranda’s onder schommelstoelen zwaaistaartend en zei iets woedends tegen de spotvogel dat ik niet begreep gisteren kwam de kat kalmpjes het garagepad oplopen met de spotvogel levend in zijn bek, vleugels waaierend…

Toen ik eindelijk besloot te gaan genieten van de zomer bleek deze over datum dus nam ik me voor herfst bij de kladden te grijpen maar waar zaten die eigenlijk winter waaide aan mij voorbij daar 't leek of ik bevroren was gelijk 'n ijskristal nu hou ik mijn adem in onverhoopt wachtend tot lente haar entree doet…

mijn moeder bestond uit seizoenen alleen in de zomer had ik haar lief dan was zij lichter dan de wind vrolijk als een kind rennend op blote voeten in de herfst was zij vallend blad dan raapte ik haar op en sloeg de aarde van haar schouders dekte haar toe in het grote bed tijdens winterdagen sliep zij maan en zonlicht gingen aan haar…

Drie lentes was de kleine meid Vijf zomers de godin Acht herfsten de groentevrouw Tien winters de heldin En welk seizoen of het ook was Met bloemen of verval Zij zong altijd haar eigen lied Op bergen en door dal De jaargetijden vol van kleur Zij vlogen met haar mee Van haar geboorte tot haar dood Tot as en sterrenzee Sindsdien…

wanneer zij weer met z'n allen vergaderen hangt hij angstvallig bladeren terug in de boom iedere dag wel een keer of vier want de herfst waarin alles bederft is niks voor hem…

het gevallen blad houdt zich niet stil in tegendeel het kleurt de herfst terwijl zij een langzame dood sterft…

Zwoele zomerdagen zinderende hitte drukt op mij de mensen klagen zwetend zij-aan-zij het felle licht de lucht van wolken vrij de zon brandend in het gezicht van de anderen en van mij de tuinen met een overvloed aan bloemen het gras wordt bruin de droogte doet ontgroenen de sproeier cirkelt in de tuin wij zitten in de noen de warmte…

passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Als ze haar ogen even sluit Wat dageraad en merelzang Wat voorjaarswind, betraande wang Wat tijd met rijpend pennenfruit Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Herinneringen, nachtenlang Een nieuwe loot van babyhuid Een schedelplaats, dag in dag uit Seizoenen…

je glimlacht en je loopt voorbij zomert op je laatste benen schijnt verleidelijk naar mij bruin gebrand met zon van lange dagen je kijkt me herfstig aan je ogen vol met vragen we dansen branding golfen passie deinen lust ik koester warm je lichaam tot de maan je zachtjes kust nu raas je tegen mij en drift het zand in stormen het…

Zij legt elzentakken langs de randen van de kleine tuin. Een egel loopt heen en weer in de druiligere regen. Op de terugweg zijn bek vol bladeren. Stoepje op stoepje af door het gat in het hek en terug. Hij maakt zijn winternest in haar tuin in takken van elzenhout. Dan komt het moment dat het voor iedereen is gedaan. De…

In het ovale kader herkent de herinnering Het heimwee, heeft elke zonde zijn trots Nog: triest als een orakel of tango. De lakens lui als traaggetrokken messen, Het gevecht vermijdend. Met een glimlach Geliefde troost, of een toren ontucht.…

Trouw juicht steeds het legioen Bij de start van het seizoen Altijd voor òns elftal: Leve Koning Voetbal!…