Alle inzendingen over Lang geleden

Wat er is gebeurd lang geleden, dat komt niemand te weten. Ze bewaart haar geheim heel diep in zichzelf. Naar buiten toe is ze flink, in haar hart huilt het kind.…

Het is een jaartje of tweeduizend terug Dat noem ik nog eens ak’lig lang geleden Intussen is Hij boven, wij beneden De jongste dag komt ook al niet zo vlug Vaak hoop ik in dit trieste tranendal Dat ’t echt gebeurd is in die verre stal…

hoeveel slaapwandelende dagen moet een opgesloten mens verzamelen voordat hij leeg is de herinneringen opraken de tijd lang geleden vastliep om stilaan te verdwijnen? hij droomt telkens weer over het herhaalbare het gewone: het bijzondere lied van de merel…

Herfst, ik kijk, ik staar puur genot wat ik ervaar de kleuren hypnotiseren het is als mediteren nog nooit was mijn hoofd zo leeg hoe lang geleden dat mijn binnenste zo intens zweeg alles overbodig even uit jezelf stappen hoe weinig heb je nodig om te ontsnappen…

Wat moet de wereld nu het meeste vrezen Wordt jokkebrok of lomperd president De race was gewelddadig, ongekend Een kwade geur is er uit opgerezen Het 'Yes We Can' lijkt alweer lang geleden Met welke uitkomst hebben we straks vrede?…

Ik zie een ster in peilingen steeds dalen Er is rond haar van alles aan de gang Je denkt: "Zeg meisje, duurt het nou nog lang?" Het is een wonder als ze het gaat halen U denkt van wel? Geef mij één goede reden Nee, dan destijds. Wat is 't lang geleden…

De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

Maar wat is het lang geleden, dat ze klein waren bij ons!…

ik zag in een plotse flits jouw silhouet schrok wist me geen raad zo lang geleden niet kunnen vergeten zo veel verdriet geen ontkomen je stapte zonder aarzelen op me toe en kuste me me in verwarring achterlatend tranen in mijn ogen mijn hart weer open als voorheen…

als ik heel voorzichtig met bijna ingetogen tederheid mijn hand leg in de jouwe, als ik heel zachtjes naast jou ga liggen bijna zonder mijzelf te verplaatsen, als ik overspoeld word door dat wat lang geleden bewust werd afgesloten door mij, dan voel ik me samen…

Zoek een vergeten beeld in mijn diepste zijn waar alles zo lang geleden lijkt. Mildheid gekomen is door teder verder groeien in tijd waar het leven wonden heelt. Schemer herinnering wordt verleden opgevuld in een liefdevolle lijn naar het heden.…

Nog voor de herfst komt de rust De bescherming van 't nest lijkt ineens lang geleden nu het laatste kind is uitgevlogen En terwijl de bladeren zachtjes neerdwarrelen in de laatste zomerzon, komt ook een bloem tot bloei Vrijelijk dansend in de wind…

ik probeer wel eens het begin van ons denken te achterhalen in wat ik zelf nu nog denk een soort archeologie in je eigen gedachten zo lang geleden maar vreselijk dichtbij besef je de geschiedenis zwaar en licht in je hoofd zoals je danst om het vuur en huilt bij de volle maan…

Elke week gaan we een avond langs, voor wiens gemoedsrust, blijft in het midden. Niet altijd hebben we zin...maar als ik ná op de deur geklopt te hebben, m'n hoofd om de deur steek, je héle lijf zie lachen... weet ik weer, waarom we het doen... Je zegt, wat is 't lang geleden, en ik zeg ja hé? Waarop je me vraagt...is 't lang geleden?…

wat geboren worden is het is immers zo lang geleden ik ben het vergeten hoe kan ik weten ………. wat diepe geborgenheid omvat als ik de moederschoot zo lang geleden ben ontgleden hoe kan ik weten ………. of ik de juiste weg af ga terwijl ik nog volop in het leven sta hoe kan ik weten ……….…

Nog niet zo lang geleden Je zat in zak en as Het leven ging aan je voorbij Je had het niet eens door Je liet het allemaal op z'n beloop Je vocht er niet meer voor Met alle kracht die je nog had Zo een jaar of twee geleden Kon je eindelijk jezelf weer zijn Dat had je veel te lang vermeden Nu heb ik wat ik altijd al wilde Heb ik de pappa…

In wat ik schrijf lees je mijn gedachten maar ook mijn gevoel leg ik open en bloot daarin neer ik ben de schaamte reeds lang voorbij niets wat mij nog deren kan dat is iets van lang geleden pijnlijke woorden uitgesproken zijn zo van mijn schouders gegleden mijn geschrift is dus een open boek waarin ik op zoek ben naar wat geluk of iets…

De winterwolken zwellen aan met de herfst is het voor nu gedaan sneeuw valt langzaam naar beneden een witte kerst is lang geleden het sneeuwklokje laat zich weer eens zien dit schouwspel is iets van toen we hebben het lang niet gezien dat alles was bijna iets van dien maar witte kerst is toch gekomen al komt het sneeuwklokje uit mijn verre…

Het was dus niet zo lang geleden en het was geen droom.…

Komt dat misschien door het stenen bed wat Hunen hebben neergezet als altaar lang geleden? Waardoor wat was verschuift naar nu... Een plek voor mijn gebeden.…

Zoete linden snijden mij de adem af, vertellen verhalen van lang geleden toen kind-zijn nog vanzelfsprekend was en er verder geen vragen gesteld werden. Waar is de tijd van honing-zoete bloei die door de straten geurde? En er verder geen vragen gesteld werden…

't Is lang geleden, dat m'n reis begon: al tijden reis ik jaarlijks om de zon.…

Sporen laten ze achter van verdriet lang geleden. Tranen rollen over mijn wang voel ze komen laat ze gaan.…

Alleen maar even stilstaan bij zoveel wat ooit was aan licht en warmte, tederheden in een nog niet zo lang geleden tijd, maar nu voorgoed voorbij. Waar ben je nu? Ik kan het niet bevatten maar 'k weet dan nooit iets gaat verloren van wat de liefde schonk aan vreugd en kracht en dat ooit alles wordt herboren.…

Iets horen van lang geleden, alsof voor alles geldt dat het altijd nog kan komen. Wat begint met een langzame golf, een deur die opengaat, wil iemand naar binnen? Wat ik mij herinner is wat mij verteld is, langzaam overeind komen en golven komen door de schemering, van wat?…

zes dagen om te scheppen na de Apocalyps de ervaring van lang geleden borrelt op in zijn brein wanneer hij na zes dagen en triljoenen vragen zijn werk bekijkt is alles zoals het moet zijn weer heeft hij het hemelruim vormgegeven en deze keer, weet de Heer mijn handen zijn schoon gebleven…

vandaag stokt de tijd ze weigert te verstrijken uit het niets herrijzen mijn ouders die lang geleden gestorven zijn ik klop aan bij het verstofte nest het is verlaten en begroeid met mos ik ken de dode dromen van mijn ouders niet met smalle vleugels woon ik tussen dromen en de dood…

Nog niet zo lang geleden Of in een ver verleden Gemoedelijk en vertrouwen Op elkaar kunnen bouwen Heimwee naar die tijd En toch dat gevoel al een beetje kwijt In gedachten ben ik weer klein Dankbaar,het was zo fijn Ik ga naar school mam Dikke kus Laat je het touwtje uit de brievenbus…

’t Was lang geleden dat ik autoreed, Hij stond al weken stil in deze tijden, Ik moest me wel bedenken: 100 rijden! Dankzij dat ritje is het dat ik weet: Dat met elk ‘ietsje-minder-snel-weg-bord’, Ons landje weer een stukje groter wordt.…

met de trein "fullspeed door Nunspeet" je verwonderen over het beleven van een innerlijke stilte het kan je zomaar gebeuren in een lawaaiig bestaan aan de andere kant van het raam walst het landschap aan je voorbij terwijl jij de stilte beleeft als een echo van weleer die je te lang geleden bent kwijtgeraakt…