Alle inzendingen over Mooie avond

hoe avond maakt dat ik je stappen hoor jouw bijzijn speur in verre tonen als van een late gast je stilte proef als het legen van mijn glas een onverklaarbaar zwijgend weten dat het zo is zoals het was jouw vragen worden dan mijn eigen woorden ze stellen mij gerust op mijn papier verstrooi ik ze als as…

Angèle heet ze, Angèle Haar wijze witte haren geven haar een aureool van onoverwinnelijkheid Als de avond de ruimte vult met stilte en verwachting, krult de kat haar rug tot een boog en vlijt ze zich bij het haardvuur Dan sluit ik de gordijnen en breek abrupt de dag af De stilte voelt vertrouwd Ik gooi wat blokken op het vuur……

De kaarsen brandden muziek klonk zacht De kinderen lagen op bed Zij zat te spinnen op de bank Dit was het juiste moment dacht hij en kwam, sluipend als een roofdier, langzaam op haar af Deelde zachte tikjes uit speelde open kaart het was hem overkomen.. wilde geen geheimen voor haar Ze sloeg niet terug stom en lam geslagen In bed…

De duif zit en kijkt een kraai vliegt krassend voorbij de avond nadert…

's Avonds op het pleintje begint het. Frisse lucht De palmen ontspannen zich Zacht licht van olielampen Een uil roept, de slangen- bezweerder fluit de manden open. Tumult in de bomen een vogelparadijs.…

De avond is gevallen wolken spelen nog even met de zon die langzaam ondergaat en haar rode gloed aan de horizon achterlaat verliest de onzichtbare wind haar kracht en het groene kleed van de bomen roerloos laat hangen als bevroren watervallen vogels nog zingen vertederend zacht en ons nog een moment tot luisteren dwingen dan wordt het…

De avond is aan het vallen. Recht omhoog kijk ik nu de hemel in. Aanstekers steken de eerste sterren aan. Mijn gedachten zijn gaan zwerven. Kindertjes zijn in bed en dromen. Gelukkig en voldaan.…

De lange genoeglijke avonden, met kaarsjes al dan niet, maakt dat je de sombere dag van vandaag in een heel ander lichtje ziet. De avond viel, geleidelijk zacht en bijna lief. De donkerte bezwaard me daardoor in het geheel niet.…

overmand door wat zich aanbiedt en gevangen in de valse schijn lukt het mij tot nu nog steeds niet om eenvoudigweg mezelf te zijn en de onrust houdt zich nimmer stil bezield door een verbeten zucht alsof ik mezelf niet kennen wil en voor mijn eigen schaduw vlucht maar in de avond valt het zachte duister als het leven om me heen verstart…

's Avonds rekt het licht zich langzaam uit, even nog – raakt het alles aan.…

De reiger wijkt weg met een trage vleugelslag – de zon gaat onder.…

Met de gordijnen doen we de dag toe De avond pakt ons langzaam in Gestaag gaapt slaap ons moe De radio zwijgt opvallend De TV sluit haar venster Computer zoemt zacht De deuren gaan op slot en de verwarming tikt zich stil De wereld raast buiten door We draaien het vuil van onze tanden en spuwen het terug de aarde in Ons gebit is nu om…

Dan klokt van ver de avond die haar wacht - hij landt haar dromen, kust het meisje nacht. Dit is een snelsonnet in de vorm van een luchtfiets.…

De avondzon giet een dagvol diepe kleuren – uit in de vijver.…

weer valt de avond plichtsgetrouw raap ik hem op ik kan niet zonder…

In de schemering krimpen de straatgeluiden, de huizen, ikzelf.…

Steunen is ook dragen vertel je me maar luistert men nu echt naar iemand die droomt dat oma sterft wanneer je er even niet langs zal komen en zat je daarom in de kruiwagen en zorg ik daarom elke dag voor fruit op je bord spreek je tot de antieke herinnering waarin ze lager hangen lager dan ooit tevoren dan vloeit de schande sluipend door…

Here prijzen We reisden naar de hemelpoort God zou ons daar begroeten zo’n mooi verhaal had ik nooit gehoord per wolk de Heer ontmoeten…

Alles is tijdelijk, je wordt geboren bent tijdelijk baby voor je 't weet ben je peuter, kleuter, puber en groot. Zo snel kan het gaan. Zo snel gaat het ook. Bij een verbroken relatie een nieuwe partner die samen met jou en de kinderen het leven voortzet, tot ze de deur uitgaan, zo snel gaat dat ook. Alles is tijdelijk.…

En hoe ik ze herken, jouw handen Hoe mooi die van verleden zijn.…

Hoe mooi toch zijn onze avondklokken Om ons tot bezinning te verlokken Hoe prachtig zijn hun bronzen stemmen Om ons bestaan wat af te remmen Om ‘s avonds negen uur keert dan eindelijk de rust Tijd om wat te spelen met elkaar : tijd voor wat hartelust…

verlangens zij lachte omdat zij wist dat ik zou happen dit aas te mooi te laten liggen zij lachte hemelsbreed einde van de avond ik was weg van haar zij was weg van mij en toch wij vonden iets maar niet elkaar…

een kaarsje wit en gebroken ver weg van de mooiste avond klein stukje van de zee die mooie zee van licht nu alleen en gebroken eenzaam in het donker toch zal het ooit weer branden oplichten in het donker en de eenzaamheid verdrijven…

In de schemering de avond valt met grijs notelaar verzamelt schaduw meer en meer om zich heen Haar gezicht straalt licht ik mag hierbij aanwezig zijn om te zeggen dat zij mooi is Zij antwoordt met nu het donker wordt al het lelijks in ongezien verdwijnt zij verblindend uit mijn ogen schijnt…

De Noordzee in deze vergankelijke en mooie zonsondergang de avond werd in een fraai kleurencomplex een dag afgenomen. De schoonheid van de natuur werd maar weer bevestigd. De zon telkens met haar zon vol overgave, wij mogen tevreden op de weg naar..... een nieuw daglicht.…

Het meisje Zong als een sijsje, wilde niet meer, deze amok! Ze vertrok, schreiend heel vroeg in die ochtend, dat verdomde spoor! Hadden we ’t maar geweten! Maar Waarom? Hadden we ’t maar geweten! Alles achterlaten Met niets zo jong naar de hemel, Waarom doe je zoiets? Meisje lief, lief lief meisje Je zong als een sijsje…

hard werken 's Avonds kijken we naar het rennen van de hond, tot het bedtijd is…

Wind, regen, ik kan er tegen, hagel en bliksemschichten zullen me niet laten zwichten, dondergod laat van zich horen, ik laat me bij het verschijnen van de zon alleen bekoren, verbaasd kijk ik omhoog, want in al haar glorie staat aan de hemel prijkend de regenboog!…

op het zand de schelpen dun en breekbaar door woelig water meegesleurd golven legden ze neer vogels pikten ze leeg dan het zandstralen dagenlang het zachte knarsen onder voeten die vermorzelen keer ik op mijn stappen terug?…

Hartstikke mooi! We trekken ons terug in Nieuwe schaduw Openen een fles wijn Van de moeder van Gerard Reve De Avond duurt nog lang.…