Alle inzendingen over Oosten-Hage

In een Haags sprookje Over praal en prullen, Is niemand ongelukkig En nergens is er nood, Maar de werkelijkheid Kan niet verhullen, Hoe schrijnend groot het gat is Tussen glitter en de goot...…

Den Haag, kankerstad Groen geparkt, zwarte kaden Boom en mens sterven.…

Uit de rechte haag, kort, hoekig geknipt, steekt één wilde, blauwe bloem.…

de stad te zien ontwaken bij Florencia voor de deur terras wordt uitgezet de wind verwaait iedere sleur tram zeventien piept voorbij daarachter kronkelt een sliert auto's al in 'n lange rij zo ontwaakt het schone Haagse terwijl het zonnetje schijnt met uitzicht op de Haagse toren hopend dat deze schoonheid nooit verdwijnt…

open oost je ogen -lege bekers hopend op het morgenlicht- over 't opkomen van de dag open oost je oren, luide sprekers boos en storend, boren zich in een pasgeboren schaterlach toast op : Joost mag weten wat er komen zal nu bommen bloeien als vergeet-me-nietjes aan bomen barstensvol geweld toast op : troost voor velen : Babylon,…

De wijzen, kwamen uit het oosten de domme weet geen mens. Maar als ik bij mezelf te rade ga zijn wijze en domme mensen vol kennis!…

zo pal in de zon hier is kunst een lijnenspel een haag van zuilen onder hoofse bogen zoek ik vergeefs naar een gezicht…

Een haag vol ervan en akkers klaar om naar te luisteren zelfs een draaiend karrenwiel kraakt van poëzie…

Het is bitterkoud het zit zwart van de vogels in de kale haag het is winter zonneklaar het vriest dat het kraakt vandaag…

Hoe kil en koud deze stad nu ook is En wetend wat ik zo meteen op mijn kamer mis Zo zonnig en warm is Den Haag als jij naar me toekomt, nu vandaag…

je denkt aan krijtstreep met een aktetas aan paraplu en 't elegant flaneren van bonte dames naast correcte heren bevroren glimlach boven grijze jas je denkt aan sportschool en het klatergoud aan tatoeages, bier en zonnebanken die passen bij de goddeloze klanken van dialect dat primitief wordt uitgekauwd onzichtbaar blijft de oude muur in…

de kleine wijzer kruipt voorbij de tien de krant heb ik van A tot Z gelezen m’n toetsenbord heeft niets van mij te vrezen en buiten heb ik alles al gezien op mijn bureau staan lege koffiekoppen een paperclip is nu niet langer krom ik sla het lege blaadje maar weer om een luide geeuw is nauwelijks te stoppen een werkdag van een dienaar van…

Gesteggel in het kabinet zitten maanden te debatteren troepen naar Afghanistan of de Navo de rug toe keren. Zijn ze wellicht vergeten dat wij ooit zijn bevrijd door de geallieerden velen gesneuveld in de strijd. Tussen het gesteggel door is hun verbijstering weer eens groot ministerie voor miljoenen opgelicht, staatsgeheimen liggen in…

wat mij verontrust is niet dat het regent maar wel dat de regen verzuipt in de putten het water terechtkomt de beek bij de bioscoop onder de grond duikt en niet meer te volgen is enkel weer bovenkomt bij het noordeinde de hofvijver voedt en langzaam verdampt en over de stad kruipt mismaakt wordt wat mij uitermate verontrust is de regen…

Dat is onze straf voor de hoogmoed van politiek Den Haag.…

hallo mensen moet je horen wat er gebeurde toen ik werd geboren ik was 1 jaar en al bijna volwassen kleedde me al aan kon mezelf al wassen..wat?! ik kon al richten met plassen dat was lachen op school waar mijn moeder mij plaatste toen ik daar de onderwijzers verbaasde Einsteins theorieën kon ik zo reproduceren nee, op school kon niemand…

Park Sorghvliet aan de Scheveningseweg in Den Haag is een oase van rust, midden in een drukke stad.…

de boeren staat het water aan de lippen en ze verliezen nu toch hun geduld want uit Den Haag werd weer iets stoms gebruld: 'halveer je varkens, koeien en je kippen' de getergde boer komt in 't geweer ze knorden eerst maar roepen nu toch boe en worden het gekakel uit Den Haag zo moe; is er iets mis dan zijn zij het elke keer!…

De zon ging onder in het oosten, De zon ging per ongeluk onder in het oosten En een droeve dood manifesteerde zich. Het was de droeve dood op haar droefst. Ze steeg op uit de akkers, Steeg op uit de wouden, Dreef op de zeeën.…

In haar erker staan de wijzen op het oosten, een stukje verder lopen schapen met een herder, aan de zuidkant zie je Maria en Jozef gaan, de stal met os en ezel wachten op het westen, de voerbak staat nog op de kop, het vilten kindje onderop.…

Beter oost of beter west Dus ik blijf nog even hinken Van 't een op 't andere been Want die dag zal toch ooit komen Dat ik weet: dáár wil ik heen…

'Prima kassie, kassie an': zo, spoort het Oosten het Westen aan. Omdat met haast en met spoed zelden iets goeds in het leven kan bestaan.…

Den Haag, stad, boordevol Bordewijk en van Couperus overal een vleug op Scheveningen aan, de villawijk die kwijnt en zich Eline Vere heugt. Maar in de binnenstad staan ze te kijk, deurwaardershuizen met de harde deugd van Katadreuffe die zijn doel bereikt. Ik drink twee werelden in ene teug. Den Haag, je tikt er tegen en het zingt.…

Gaat heel het Haagse spel ondersteboven? Gelukkig is er nog een vast gegeven Die Hiddema komt altijd weer tot leven Alternatief voor laatste twee regels: Mark denkt: niks mis toch met dat Haagse spel Kijk: dat herinnert hij zich dan weer wel!…

de morgen tooit zich bleekgroen gesluierd een haag fluistert tegen glimmende grassprietjes een lentemorgen kan er alleen maar zo en niet anders uitzien…

Eén fikse storm en de stoere populier is afgetuigd In nevelen blokjes boven het strand – Den Haag…

de morgen tooit zich bleekgroen gesluierd een haag fluistert tegen glimmende grassprietjes een lentemorgen mag er alleen zo uitzien…

Heel dicht bij jou Proef ik de liefde weer Ik ga er helemaal in op Er is niets anders meer Geen woord is nog belangrijk Als jij me zo verwent Want elke tekst vervalt, als jij Zo heel dicht bij me bent…

Ik loop over het strand Golven spoelen aan Ik voel ineens een hand En ik blijf staan Ik kijk om en lach blij Want daar sta jij Je mooie ogen En lachende mond Jij was het die daar stond Ik kijk om me heen Waar is iedereen? Ik heb me vergist, het was een fantasie Er is niemand die ik zie Alleen het strand En golven die aanspoelen Ik voel…

daar, waar wolken schuiven voor het licht dat elke dag het oosten onderdompelt in de zee daar leef ik, bijna gestrand voorbij de duinen in onmetelijk zand…