Alle inzendingen over Oude reus

met laatste groet Ach, hij had ook zo zijn gebreken Vier huwelijken wat denk je daar dan van Geleefd heeft hij neem dat van mij maar aan Kijk dat is zijn jongste net nog maar tien Daar zijn laatste ex die dertig jaar verschilde Ongehoord jonge vrouwen is al wat hij wilde Zou het gemeend zijn van haar dat rouwen Had ze maar niet met zo oude…

Een leegte Niet te vervullen Met mijn tranen Misschien Eens zo vol Van leven en geluk Bruisend en nu Een leegte…

Ik moet nog leren......oud te worden met een jong hart.…

wie heeft je nog nodig, geen hond want die is ook al dood 60 zoveel uren te vullen met niks bezigheidstherapie vrienden zien sterven aan vreselijke uitwassen tumoren, drank en levensmoeheid 60 nu kan je eindelijk rusten alles is oud en versleten de zetels, de potten, je gewrichten jij…

Wij zijn al jaren gelukkig getrouwd hopelijk worden wij samen oud en blijft onze geest nog goed ook al is het in voor- en tegenspoed het zou zo mooi zijn oud worden zonder belemmeringen of pijn het is een wens ook al is het niet weg gelegd voor ieder mens ik denk er ook maar niet te vaak bij na en zie het wel als ik er voor sta.…

Als puber verlaat ik m'n dorp met oude mensen een wonder geschiedt Als ik volwassen terug kom zijn ze jonger geworden…

Dan plots, de kus weer gemeend het liefdespel vertrouwd de heftigheid wat minder er is weer tijd.. we zijn oud.…

stap niet af niet zolang het niet meer klopt tot de strop ons onthoofd tot jij niet meer geloofd loop verder tot die kloof val dieper in jezelf toe maar, geloof. maar, lief geloven in alles en nog verder als dit is pit nog verder als een woordenboek dit is geen koek maar poèzie zoals wij ooit keken vanaf de toren van goud naar…

Zij, zij is terug, zij Van ver voordat ik dichter werd Wat moet ik met haar Ze ziet er goed uit, lijkt gelukkig Heeft verwerkt, keert versterkt terug Niet langer gedwarsboomd Droomt zij een voormalig paar bij elkaar Waar was je vraag ik, ik had niet verwacht Je ooit nog terug te zullen zien Diep weggeborgen zegt ze, zwart gemaakt…

men vermijde te allen tijde te dementeren want het medelijden is snel vervangen door ongeduld in het heim van Alz…

doodnormaal Niets extra's of meer De tijd tikt verder elke maaltijd weer Haar hart pompt keer op keer Het heden heeft zij niet meer in machte Was zij maar jong en lachte Oude vrouw ooit een jonge meid Ingehaald door de tijd Het is een onomkeerbaar feit.…

boven op de oude zolderkamer vond je gisteren uit negentienachtenzestig een oude krant voetbaluitslagen en de wereld stond in brand morgen sla je de ochtendkrant open en wat blijkt we worden nog steeds keihard voorgelogen…

Alleen de duvel is oud.…

Wanneer ik op verjaarsvisite ga hoor ik een kamer vol met hen die klagen. Het blijkt voor bijna niemand te verdragen: een sleetse moeder of aftandse pa. Zo’n vader wandelt in zijn blote kont en ma heeft steeds haar slipje vol gescheten; het oordeel van ‘t gezelschap volgt terstond: ~In een tehuis~ en dan de zaak vergeten. Ik heb misschien…

Het leven wordt allengs wat triest voor haar; ze heeft een loopneus die ze telkens snuit want elke zes seconde weer een drup dat zijn er per minuut een stuk of tien. Ja vroeger was ze wel van zessen klaar, maar langzaamaan ging toch de fut er uit. Zo nu en dan eens naar de handwerkclub of soms in ’t buurthuis een partijtje kien. Zo heel…

Haar jonge ik heeft geen relatie met haar oude, haar oude ik weet van haar jonge niet. Haar meest recente foto's herkent zij niet, haar spiegelbeeld is echt het hare niet. De tijd heeft onderweg haar ik verloren en zij is nu verloren in de tijd.…

Verwonderd als ze keek naar de natuur, zo keek ze ook naar de wereld. Onherkenbaar was die, het begin vergeleken met het eind van haar leven. Alleen al op technologisch vlak volgde ze met haar scherpe intelligentie alles. Maar ze zocht altijd voornamelijk de goedheid in de mensen.…

ik sterf aan mijn huid waar jij nog flirt met bloesem mijn ogen dimmen telkens meer, de glans van binnen lijkt te tanen jij daarentegen verbeeldt een eeuwig wuivende verenpracht, in dit moment dat jij met mij deelt buig ik verder terwijl jij lacht…

ze denkt in dagen bijna alles is voorbij tijd deert haar niet de winter sleept zich door trage dagen de wind trekt zijn sporen in de boekenkast zwijgen verhalen van hartstocht en verlangen de klok slaat gesmoorde uren het deert haar niet het is bijna voorbij…

het uitzicht kijkt naar binnen kleurt het behang seizoenenlang met licht uit het verleden je hebt gebeden dat je oud mocht worden, hebt gestreden voor de laatste jaren rust en vrede ogen dromen en je lach is al verleden tijd je handen spelen achteloos met pluizen de asbakken zijn vol je vest van wol is zacht net als je wangen…

ik zie je in een vergezicht waarin emoties laaien de klokken sneller draaien tot de wereld openbarst jij hield van morgen want vandaag was je teveel je brak geen uren open liet de tijd maar liever heel je kijkt vooruit om niet te voelen waar je staat je zweeft gezichtsloos door de dagen stil en zonder vragen je hebt de strijd verloren…

hoor, een winterlied zweeft over de berijpte sluimerige grond midwinterhorens blazen herkenningsklanken hoorbaar in het rond schaduwlicht tekent de berk huiveringwekkend tot een ijzige reus dwarrelsneeuwvlokjes smelten in ademwolkjes op een warme neus kaarsjes in glaasjes gloeien langs het weggetje een vertrouwde sfeer het…

Ongrijpbaar als veel te grote reus zie ik hem gaan op zevenmijlslaarzen over opgeblazen wolkenvelden platgetrapte bergen spottend met rivieren zwaartekracht en dood Zijn jas onbehouwen los van ongesponnen garen voor wie achterwaarts hem liefheeft trekt hij hemelbreed zijn spoor Iemand noemde hem een held zoveel anderen een ezel groter…

Mijn belangrijkste daden waren het stilleggen van het werk om met jullie te praten over de regels en jullie ideeën steeds opnieuw te vragen Waar gaat het om? Waar zijn we mee bezig? De vaardigheid oefenen om kritisch te zijn gebaande paden te doorgronden ze te durven toetsen en de beste aanpak te kiezen Ik ken jullie namen nog Hoe…

de prins nam een kikkerslof mee hij vergat het glazen muiltje assepoes zit wenend bij de haard de reus at de gelaarsde kat op de toverspreuk, die was verjaard een markies zit nu met muizen sneeuwwitje dook in bed met de dwergen haar prins had de verkeerde Tom Tom hij hokt nu samen met Dorenroos . marion spronk | 7 maart 2009…

Is het nu weifelen, Of is het toch twijfelen. Voor mij, Zit het verschil in de ei/ij, Ongetwijfeld. Maar samen in een twijfelaar, Dan heb je het echt voor elkaar.…

Soms lees ik weleens filosofie, Ik krijg het al een beetje onder de knie. Het gaat over het wezen van de dingen Dat zich zo moeilijk laat bedwingen, eigenlijk een utopie. Maar pas op, geloof, Van zijn leven nooit een filosoof.…

Dit vers gaat enkel en alleen, Over alle ruimte om ons heen. Die ruimte berust op het feit Van beschikbare uitgestrektheid De ruimte is van iedereen. Je kunt zelf pas voluit leven, Als je de andere ook de ruimte wilt geven.…

Sta je wel eens stil bij het feit, Van eigen bekrompenheid. Het is de balk in het oog, Die je al zo vaak bedroog Bij het zoeken naar openheid. Het wordt nog een hele strijd, Schiet op, je hebt niet meer alle tijd.…

Volgens de wetten van Mendel Is overerving echt geen zwendel. Want erfelijke familie genen, Zijn niet zomaar verdwenen, Zitten niet achter slot en grendel. Het zijn de genen van degenen, Die hun erfelijk materiaal uitlenen.…