Alle inzendingen over Schemerlicht

De larve sluipt door het schemerlicht, de vingers van de vloeibare maan kruipen tergend langzaam langs het kantelpunt van dagen, die lijken te ontsnappen uit de cocon van gesponnen winterslaap waarin de tijd zich liet verpoppen maar van zijn vliezen werd bevrijd door de trommels van het seizoen schenkt de zon als zijn eerste boreling…

De donder snelt door zware wolken laat in schemerlicht of duisternis luide roffel van pauken horen tussen de slagen door rust stilte waarin vragen met elkaar strijden over voortgaan of blijven hangen bliksems slangen vol trillend bleek geel manen een ieder tot schuilen om vanuit een veilige ruimte genoegzaam huiverend te kijken naar de oudste…

U bedenken daar is u beminnen Zuiverder dan met de blijde zinnen, Op een dieper en ontroerder wijs Dan u nacht of dagen kunnen geven: - Weet ook gij dat schemerlicht paleis Tussen dood en leven?…

draden verbergen deels haar aanzuigend rose met zuchtende meewarige ogen ziet zij naar het verre dichtbij alsof de eeuwigheid ongrijpbaar spiegelt langzaam schuiven haar handen dalend met scharende slanke vingers langs gladde wegen en rusten ten einde op kleine vlakke velden de geronde rug blinkend in een enkel schemerlicht…

meest afschuwelijke vind ik vaak De kortingen tot 70 procent in de kinderkledingzaak Te moeten staan als kledingpop, door m’n moeder overdonderd Heel de collectie moet gepast, geen broekje uitgezonderd Mijn vader is de kapstok, maar blijft uiterst onbewogen Al kost zo’n dagje winkelen hem al gauw een Godsvermogen Uitgeput en uitgeteld in schemerlicht…

Al die mannen, op houten britsen in schemerlicht, wachtend op aangekondigde dood: stank, smerigheid en vies, dronken uw haat in hun botten ... Waarom? Zo meedogenloos, zo wreed dat ik bijna kapot ga hieraan in voorstellingsvermogen en de woorden me leken te ontglippen.…

Haaks op het kanaal van achter naar voor tussen Postkade 15 en 16 krap tussen de huizen door loopt het Museumlaontje smal voet- en fietspad je waant je in een andere wereld: slecht verlicht met overhangend lover afgedicht tot schemerlicht maar dit laontje baant je charmant een rechte route voor je voeten uit 't Streekje de Museumweg…

Een nieuwe schemer Zij deelt tinten en tonen Dat is ware kunst. Gedurende de avond wanneer zon ondergaat in het luchtledige waar het aantrekkelijk en mooi lichaam zich schuil zal houden achter het groen glooiende landschap terwijl het puur licht tijd vrijmaakt om zich van haar creatieve en inspirerende kant te laten zien. Het resultaat…

het hemd dringt De katoenen spons Alsof over een wolkenrand gebogen Reikend naar een havik Een engel zevert Boven heuvel en heg en weg en hei en wei En nog meer dat thuis hoort in deze orde Deze rij die rijmen moet Terwijl ik het omgekeerde verkies Een landschap van Breugel dat uit de lijst breekt Verder glooit achter doek Olieverf in schemerlicht…

zonder iets te vrezen Jakarta, avondspits besefte in een flits toen ik begon te lezen tegenover me, zo dicht- bij: het Marriott hotel in een dreigend Indisch licht van weinig dingen zeker het kleine meisje dat tussen de auto's in de stad op ramen tikte met haar beker haar vervuild gezicht door koplampen beschenen en door het Indisch schemerlicht…

de eenzaamheid drukt met volle gewicht, op lang vervlogen dagen, op zwoele zweterige nachten, in een angstig schemerlicht.…

opent zo het bal voor alras op het warme ligusterblad wiegende vuurvliegjes elkeen pinkend wachtend op de eerste maten dansmuziek ingeluid door ademtochtjes lauwe zomeravondwind traan na traan, druppel na druppel, als spaarzame oases nemen overgauw rijkelijk begoten bloemenmondjes vochtig afscheid van 't schaarse schijnsel dat in het laatste schemerlicht…

Dan bloeit je vreegelaat in 't schemerlicht. Ik zit bij 't uitzichtloze raam te staren en denk voorbij de vege straatlantaren, Hoe 't ijzingwekkend schone Noorderlicht Gletsjers beschijnt, die eeuwenoude kusten Tot diep in 't binnenland doen splijten onder Een ongehoord en nachtenlang gedonder...…

Dan bloeit je vreegelaat in 't schemerlicht. Ik zit bij 't uitzichtloze raam te staren En denk voorbij de vege straatlantaren, Hoe 't ijzingwekkend schone Noorderlicht Gletsjers beschijnt, die eeuwenoude kusten Tot diep in 't binnenland doen splijten onder Een ongehoord en nachtenlang gedonder...…

de nacht veeleer dan troebel schemerlicht! II We gingen stil door langverloren landen, met jonge steern, en in de kelk der handen als kindren 't water drinkend van de bron. Wat plukten we eens in zwartbeschaâuwde dreven de bittre druif van 't Weten? Toen begon ons oog te schrikken vóór 't onvatbaar leven.…