Netgedichten

netgedicht (nr. 74.857):

ONWEERGENOT

De donder snelt door zware wolken
laat in schemerlicht of duisternis
luide roffel van pauken horen
tussen de slagen door rust stilte
waarin vragen met elkaar strijden
over voortgaan of blijven hangen
bliksems
slangen vol trillend bleek geel
manen een ieder tot schuilen
om vanuit een veilige ruimte
genoegzaam huiverend te kijken
naar de oudste feestverlichting

slaande toonkunst en 't siervuurwerk
tussen mensen en Hemelingen
laten oplichtend concert klinken
bij opgewekt vallende regen
vertellen alle stervelingen
dat meegaan aan Gods sterke hand
onder geneugten en gevaren
tijdens het leven op aarde
een kortstondig voorspel is
van het toeven in 't Vaderhuis
der wachtende Eeuwigheid.