Alle inzendingen over Sprookje

De kleine Spyker en de grote Saab 'T sprookje is vandaag dan toch begonnen En Victor heeft de Zilvervloot gewonnen Een ambiteuze en gedreven knaap Maar 't is mij téveel pak en gladde prater Of zoek ik nu een spijker op laag water?…

Hoogtij van zomer tooit zich nu menshoge varens onder bomenschaduw omgevallen stammen takken, mos en grassen wandelaars slenteren over ’t zandpad de wolkenzon aait zachtjes… ‘t irreële sprookje van een thuisloos dromenbestaan.…

Dat Poetin president blijft werd verwacht Hij mag weer zes jaar voor dictator spelen De monsterzege zal zijn ego strelen Al is het sprookje door hemzelf bedacht: 'Ik snap het wel, het gaat hier nu zo goed Dat u gewoonweg op mij stemmen móet'…

Zo wreed kan af en toe het voetbal wezen: Een penalty in de blessuretijd Maakt onterecht een einde aan de strijd Het Hollands Sprookje is ècht uit bij deze Thans voelen wij ons met geen ploeg nog één Wij zitten zelfs door onze coaches heen…

de mist raakt mij beneveld straalt het park en ik zie elfen dansen kabouters op een vliegenzwam de heks en de bezemsteel het leven een sprookje zoals het mij verteld werd de wind waait flarden de zon lost op en ik blijf met mijn verleden zitten…

Het sprookje bij de Van der Vaarts is uit, Zo weet men vanuit Hamburg te berichten. De kloof tussen die twee valt niet te dichten, Syl heeft zelfs blauwe plekken op haar huid. Wat godzijdank hieruit valt op te maken: Dat Rafael hem al weer weet te raken.…

Oogverblindend ziet hij zijn aankomend sprookje als een blijvend moment. Adembenemende romantiek wat hij zal blijven ademen. Gevoel dat voelt als ongekend.…

Een glimlach die met mij speelde Een warme hand die mij streelde Een mond die mij teder kuste Een heerlijk lijf dat mijn zinnen bluste Er was eens die grote liefde tot de dood mijn hart doorkliefde Meedogenloos nam hij zijn deel en liet mij achter met een ijskoud luchtkasteel Er was eens ....een sprookje…

pfhuuuuuuuh pfhuuuuuuuh allemachtig prachtig ronde glazen bellen bollen kleuren van de regenboog rollen bollen zwevend als een sprookje hemelhoog lieve ronde bellen bollen wou dat ik zo zweven kon als een glazen blaasballon hupfhuuuffffuuu hupfhuuuffffuuu…

Men bedacht spontaan een meezinger met breed gedragen tekst Maar ‘t lied werd door de boze heks behekst Zoals dat in een sprookje hoort te gaan Toen kwam de held, te paard en met z’n lied En deed de heksenvloek pardoes teniet…

jij speelde met lieflijke dromen een lach rond de mond ogen gesloten vingers op zoek zonder te raken wilde uit vluchtig een mooie romance maar ontwaken regende druppels in wekkergeluid nog even danste jouw sprookje haar lentebruid…

Jij bent mooier dan jij mooi bent, zoveel mooier dan de maan Als een engel kom jij tot mij, uit een sprookje opgestaan En ik zie jouw ogen stralen, in hun witte sterrenpracht Zij vertellen mij verhalen, geven licht terwijl jij lacht En ik streel wat niet van mij is, kruip heel dicht tegen je aan Voel de geest die in de fles zit, wil niet meer bij…

Dat sprookje krijgt geen sterveling ooit uit…

langdurige passies hebben haar leven gevuld zij omarmde ze wolken parfum zacht , subtiel hingen altijd om haar heen mysterieus lippen dorstig vonden uiteindelijk dauwdruppels in de dageraad onze liefde blijft een sprookje door eeuwen heen zou zij stellig beweren.…

Ik adem leven ik ben op een momentum ik kies de stoffigheid van het statisch zijn of neem een besluit dat het niet makkelijk zal zijn maar wel magisch ik moet dan wel proberen te excelleren voor minder kun je falen het wonderbaarlijke einde voor je ogen niet halen maar ik wil de tol betalen voor dat groots en sprankelend sprookje…

Jouw zwanenzang, jouw preuts gespin, jouw dansen op het ijs van middernacht, had je van een sprookje meer verwacht? Je bent een blinde op een uitkijktoren, je baadt in weelde, paart in kikkerdril. Vergeet wat je zo graag vergeten wil: het glazen muiltje en de vlekken van verschoten bloed.…

Of wij in ons eigen sprookje nog lang en gelukkig zullen leven.…

ganzen die in gedachten zijn gezonken ontwaken door liefdevolle muziek dwangmatig gaan ze naar beneden lonken genietend van al het akoestiek in gladgestreken water dansen elfen op waterbloemen omgeven door een prachtig theater laten ze zich door een lichtbundel inzoomen de blauwe lucht laat zich door dit schouwspel omringen al genietend…

hij dronk zijn kopje "thee" in één, twee slokken op en zij schonk heel tevree voor hem een tweede kop zijn ogen gingen bollen de tong hing uit zijn mond zijn hoofd begon te tollen daar lag hij op de grond... ...nooit heeft hij echt geweten wat er toen is gebeurd herinnert zich slechts kreten en kleren, stuk gescheurd... ...toen zij…

Wat een rijkdom, wat een zegen al die blije kinderogen die mij treffend zichtbaar mogen soms wat angstig weggedoken maar snel is het ijs gebroken om mij heen staan zij met velen een kleintje staat mijn baart te strelen en een ander kust mijn ring Het is een voorrecht sint te wezen net als voor mijn lieve pieten een bron van wederzijds genieten…

Jij leeft in jouw grote boze wereld en wilt mij als volgzaam elfje zien je weet,daar ben ik veel te nuchter voor nog nooit ben ik een dromer geweest ooit door jouw ogen dan misschien Stap toch gewoon uit die wrede hoek sprookjesfiguren lachen eigenlijk nooit leg jouw hoofd in mijn zachte handen zodat ik jouw kinnetje kietelen kan en morgen…

wolkenjager jaagt wolken naar de zon waar ze oplossen tot vochtige warmte schiet losse flodders naar hun rafelrand tot slechts lichte nevel resteert in dunne vlagen van wolk naar wolk vlucht het wolkenkind hulpeloos wanhopig naar de allerlaatste waar verder vluchten niet meer mogelijk is treedt dan langzaam uit haar eigen…

langs de rand van het park schijnt de zon, gebroken door takken, schitterend de nevel zilveren snelwegen tussen de bomen, waar elfen dansen in het ochtendlicht en kleine wezens met puntmutsjes wroeten in de aarde op weg naar mijn werk fiets ik door een sprookje zijdelings zie ik stuurse auto's, koninkrijken zonder doel…

vorige nacht heb ik gewandeld op de rand van een sprookje dat niet echt mee wou spelen nu na een dag verlatenheid gaat de zon opnieuw onder ik sta aan een slapeloos venster in het zwarte licht ga ik op reis met een taal hard als metaal stoer, klinkend klaar, hard op hard alleen nog te redden door een berustende zee die momenteel onvindbaar…

Alles ging terstond voorbij met zwarte kraaien die zij lichtte zachte lippen die zij stiftte met karmijn - het diepste rood om in betovering verheven koningin te zijn in steden met haar peperkoeken hart waarin zij lege zielen sloot Zij woonde overal en nergens in een tijd die nog moest komen strooide kruimels tussen bomen brak geloftes…

Er bestaat een flinke moslimvent Werkte hard voor iedere cent Studeerde hard Keihard Hij werd vijfentwintig Eurocent -Ja ! van dubbeltje naar kwartje- Vele Gooise vriendinnen Belanden in zijn bed Kreunen steunen En fluisteren vol sentiment -Oooh Adam ik heb een mankement mijn oren staan wat wijd Schatje ik wil je voelen Jij weet wat…

Neen, er is een prinsesje, met lange donkere lokken Betoverd door de ochtendzon, wie kan er nu mokken? De sierlijke gouden hemelspinels kunnen haar bekoren Een grandioze dag breekt aan, met alles naar behoren! Liefs, plezier en vooral innerlijke vrede Ik gun elkeen dit fijne gevoel, dat is mijn bede. Lachen, blij zijn, kleurig jurkje en…

Lieftallig zei je: ik kom je ontvoeren Ik dacht, die man is ernstig over zijn toeren. Me eindelijk verlossen van die benauwende sleur Ik had zo mijn bedenking van, die stelt me weer teleur. Tevens me koesteren als een prinsesje, een droom Je maakte dat waar, zonder schroom. Perplex stond ik uit pure verbazing Ik kreeg een prachtige sprookjesring…

Nacht, zacht, alles stil en kalm en vredig Geen heisa of gejoel, enkel mijn adem, erg rustig. Wat een contrast met de avond, ieder onpersoonlijk voor de buis Intriges, geweld, reclame en erg veel gedruis. De vrede omarmt me als een satijnen jasje fijn Maan en sterren omfloersen de soms harde wereld, ragfijn. Schattige kaarsjes, ik waan me…

Ik was die prins trekkend door onbekend gebied ik liep door een sprookjesland ik zag feeën, kabouters en paleizen ik nam jou aan mijn hand in je droom kwam ik je opeisen.…