10466 resultaten.
Wat ik je wil zeggen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 600 zee zo oneindig
de kuststrook lijkt verdwenen
als opgegaan in een nevel
het twistend bootje
in een eenzame cirkel
vaart zo ver van een thuis
meeuwen schreeuwen
vechten zich een plaats
in het bestaan
jij roept naar een haven
het vuurtorenlicht
je zoekt een baken, een zicht
waar zijn toch de liedjes
de golvende woorden
van je…
Wordt het minder?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 212 Zeg me,
wanneer het minder wordt,
het gemis,
zeg me
wanneer het minder gevoelig wordt,
geen pijn meer doet.
Zeg me
hoelang ik je zal blijven missen,
zeg me!
'k ben de wanhoop gepasseerd,
niemand heeft me ooit geleerd,
hoe om te gaan
met dit moordende verlies,
zeg me,
wanneer het niet zo schrijnend meer is,
dat ik je…
Druppels regen, of tranen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 Ben 'k even zielig
niemand die het ziet,
mijn stil en weggestopt
voel- en tastbaar verdriet.
Lopend in de regen,
hou ik mijn tranen
niet meer tegen,
dat doet de regen ook niet!…
We lopen met een masker
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 268 Soms is een traan een uitweg,
een uitlaadklep,
een emotie van liefde, vreugde
of verdriet, het is maar net,
hoe je die traan op DAT moment ziet.
Soms, of vaak of: helemaal niet,
is het datgene wat je juist NIET ziet,
maar waarvan je ook niet wilt laten zien,
dat.....verdriet, emotie en blijdschap
kort bijeen liggen…
Ontelbare tranen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 210 Niet te tellen
de tranen
niet te herstellen
het verdriet.
Niet te stelpen
de tranenstroom
dus doet ze gewoon
niks, laat de stroom
Lopen.
Want verdriet
stop je niet!…
Tranen- oeverloze tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 148 Niet te stuiten,
het tranendal
niet te stoppen
de tranen-waterval
Het verdriet, zo intens
zakdoeken te weinig.
Zo hard is de klap
dat ze nooit, nooit meer
met huilen stoppen mag.
Zo snikt ze, gierende uithalen
zo weent ze, grenzeloos
tegen dit verdriet is geen medicijn
dus laat haar, laat haar gewoon maar
verdrietig zijn.…
Tranen op je graf
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 2.765 door verschrikkelijke smart
Met een brokstuk in m’n keel
en na wat stappen rond het perk
wordt ‘t al mij plotseling te veel
en druppen tranen op je zerk…
Dom
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.363 Maar nu is het waarschijnlijk te laat,
Het maakt mij zo verschrikkelijk kwaad.
Niet op jou, wan ik vind jou erg lief,
Maar op mezelf, wat ben ik toch naïef.
Ben nu zo verliefd, maar ben je nu kwijt,
Het duurde te lang, al die tijd.
Hier zit ik dan nu met al mijn verdriet,
Heel veel tranen, alleen jij ziet ze niet.…
Je ziet mij....
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.354 Je ziet een afbeelding en denkt
oh, een heel gewone vrouw
maar alles wat erin mijn
droevig hartje speelt
blijft altijd een geheim voor jou
Je ziet niet mijn littekens
ook mijn ziekzijn zie je niet
misschien een traan in een ooghoek
van intens beleefd verdriet
Een foto zie je niet ademhalen
geen borstkas onrustig op en neer
blauw aangelopen…
Oorlogswee
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 171 een monument
droevige regels
beschreven hier
is waar
AnneFrank het
getergde leven
liet
zij bedankte
hem voor
de veilige
rit wetend
haten mag
ik hem
zeker niet…
Kranslegging
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 je bent
verdrietig met
daaraanvolgend een
dikke traan
het loopje
naar het
monument maar
Hij zal
met jou
meegaan
naast het
looppad op
de graszoden
daar was
het oneindig
leed
rechts de
zeer droevig
uitziende foto's
opdat dit
nare gebeuren
geen mens
ooit vergeet
jij hebt
veel gezegd
door de
prachtige krans
hiermede…
mijn kindje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 128 en dat
dat steeds meer wende
we deelden ons verdriet
dat ons schijnbaar met
lege handen achterliet
En juist in zulke intense
momenten vind je
dan weer iets wat leidt tot
de geboorte van
dit eigen kindje…
ONZICHTBARE MUREN
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 1.327 Maar achter dat witte masker
zit een mens van vlees en bloed
die is gevlucht in zijn verdriet
en tranen heeft in overvloed.
Want achter die schmink op zijn gezicht
schuilt een droevig persoon
die zijn ware aard niet laat zien
mime spelen is voor hem zo gewoon.…
Buiten was er niets
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 582 Binnen waren de muren,
en de vloer en het plafond,
en dat verschrikkelijk grote raam.
Dat verschrikkelijke grote raam,
waardoor je naar buiten kon kijken.
Je kon kijken naar het gras.
Je kon kijken naar de lucht.
Maar verder, verder
was er buiten niets.
Oké, soms vloog er een vogel.
Maar dan was er weer heel lang,
niets te zien.…
DE DROEVIGE VRIJER
poëzie
4.0 met 20 stemmen 4.134 Niet dat ik iemand zijn voorspoed hier benij,
Maar ik beklaag het wreed geval, dat mij
Dus dompelt in ’t verdriet:
Hierom ben ik niet in mijn schik,
Zo gij hier merk’lijk ziet.
Ga hene speelnoot, verheug de jonge liên,
Ik zal mij zelve van binnen wat bezien,
En dromen van mijn Vrouw.…
Droevig afscheid
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 2.748 Jij zegt mij zachtjes fluister toe
ach ween toch niet om wat ik doe
rond bomen van mijn gouden woud
klatert lief rond ‘t groene hout
het water dat gevoelig stroomt
mijn wens die liefde droomt
Jij zegt mij zachtjes wenen toe
de pijn die in je groeit en bloedt
en jou zo angstig slapen laat
scheurt het leven flarden weg
tot enkel kou die sterven…
tijd droevig
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 2.043 tijd droevig
wind in grijze loop
dood steekt uit dakgoten
tijd neemt nu
zoveel het gaf
smeekte alle plekken
waar je geweest was
kalk zette zich af en
schaduwtongen
slokten je op…
Droevig meisje
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.021 en het meisje, zij huilt
door verdriet overmand
geen troost kan helpen
verstoot reddende hand
haar open jeugdige geest
opgesloten in trieste smart
keert zich binnenwaarts
kwijnend in gebroken hart
deerniswekkend in tranen
wil zij geen liefde meer kennen
zal haar troosteloze ziel
ooit aan eenzaamheid wennen?…
Het droevig lid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 304 Maar nu, hoe droevig hangt hij daar
totaal niet meer van zessen klaar
hij, die eenmaal plaste om het verst
plast nu alleen maar zittend, op zijn netst.
Het mannelijk geslacht
toont niet meer blij zijn pracht
en klettert niet in alle luister:
hij plast nu slechts in zacht gefluister.…
Een droevig lenteliedje
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 359 Ik had zo graag een lenteliedje willen zingen,
zo’n vrolijk luchtig melodietje
zo’n sofietje-met-een-rietje-liedje;
een deuntje met dat steeds weer nieuw’ geluid
van die straatjongen die fluit.
Je weet toch wel,
zo’n licht en sprankelend riedeltje
dat als een rood ballonnetje
danst in de wind,
aan een touwtje.
Maar diep,
heel diep…
het stemt droevig
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 98 het stemt droevig
de naamloze dode
het verzwegen kind
de naar binnen gekeerde ogen
van de vergeten man
de krassende strepen
van het rode potlood
de verdwenen weg naar huis
de dreiging voor het onweer
de achtergebleven appels
in het gras
de leugens van ver weg en dichtbij
de donkere toonsoort
van nagelaten woorden
de droefheid…
Droevig eind
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 65 lieve postbode
wij waarderen
jouw werk
vergeet dit
niet
een ding
doet mij
veel verdriet
het werk
moet misschien
vlug
maar alle
dieren zijn
pareltjes van
olifant tot
helaas wel
stekende mug
het dringend
verzoek aan
u allen
nergens meer
elastiekjes laten
vallen
onder andere sierlijke
ooievaars beeldige
uilen een…
Droevige Pierrot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 163 Als ledenpop voel ik mij
slap over waslijn hangen
een droevige Pierrot
die zijn tranen laat drogen
in koele herfstzon.
Een afgedankte clown
ver van geliefde verwijderd
een stem zonder klank
geen muziek om te spelen
adem zonder lach.…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 60 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.
Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken
tot…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 49 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…