Alle inzendingen over Weer bij de Tijd

Liefde was onzichtbaar, een helse woordenstrijd laat mij nu gaan, het is nu mijn tijd. Liefde liet los, er was weer perspectief de tijd voor het zelf, lichter het grief Liefde is wanhoop en wakker en wacht op een vonkje in de nacht.…

Prenten ze patronen, laten ze roffels van ook die harten klinken als ze hinkend lopend of als motor met zijspan zich weer voortbewegen. De tijd maakt een schets. Toch is er steeds ook weer een nieuwe dag die opstaat en schooiend arriveert met kansen, met wel of geen helderheid. De tijd maakt een schets.…

Wanneer jij mij hypnotiseert en ik jouw adoreer glimmen heldere avonden in onze schemering jij leeft ons vurig terrein van twee jaar terug in mij bij een goed glas wijn wat ik illustreer, jouw weer adoreer de tijd gaat vertraagd in mijn utopie als jij je weer laat zien tijdens mijn euforie en jouw contour verlicht in het maanlicht bij…

ben ik billijk als ik zeg dat ontlasten in uw heg een groot genoegen schept? want hoewel geen watersnood 't zou toch zonder hoge nood zijn dat uw buxushaag verlept…

Wij overschaduwen vorsten Wij slaken gaarne Onz’ boeien Wij zij geprezen Door Wij en door Ons Wij schuwen daden niet, dorsten Wij immers niet te verfoeien Wij, Ons gelezen De les, met een frons? Wij bonzen luid op Onz’ borsten Wij talmen niet uit te roeien Wij die niet vrezen De wrake van Ons…

En zo is November aangebroken is de kou ons land ingetrokken regen wind hagel alles wat bij de herfst hoort worden over ons uitgestrooid, maar alles is beter dan wat men in Amerika voor de kiezen kreeg, in de vorm van Sandy, die huisgehouden heeft op een afgrijselijke wijze, nee laat ons dan maar stil zijn als het weer eens regent, waait en…

Je lichaam zit je als gegoten de weg naar jou betovert mij. Na een radslag sta ik voor je, mijn handen leg ik op je heupen. We worden jonger, steeds jonger… -ze lacht om het grapje dat ik nog maken moet- Wat ze me zegt lees ik in haar ogen, glansvol worden we gevangen – een wilde vonk is het logische vervolg.…

Dan roept een stem “pap gaat het goed” en ben ik plots weer in deze tijd De tijd van nu en wat nog zal komen, van niets echt 1 seconde spijt Praat dan met mijn zoon en over dat meisje, dat leuke meisje uit zijn klas En kan alleen maar lachen en vertel hem zachtjes dat “vroeger” alles beter was.…

Mijn gedachten gaan op reis meanderen mee met de rivieren vliegen in vogelvlucht duiken naar de diepste riffen ervaren kleuren, intenties en geluiden alles beleven in een ogenblik geen droom maar werkelijkheid alles vloeit weg en keert weer in korte tijd zijn de eeuwen gepasseerd de werelden bekend terrein geworden we zijn zo immens mooi…

Het is weer klokslag achten, tijd voor het journaal, jij komt het leed verzachten met jouw lichaamstaal Als een echte modekoningin toon jij ons de mooiste kleren, zo heeft het journaal echt zin wat de criticasters ook beweren Ik let alsmaar op jouw ogen, de serieuze klank van jouw stem, zouden ze mij net zo mogen?…

Mijn dochter is een meisje zo’n giebel meisje zo’n giebel giechel meisje zo’n giechel giebel geitje Laatst waren ze met zijn twee Dat giebelt dan nog extra, dat giechelt in ‘t kwadraat dat griebelt greit en griechelt maar wat raak Maar drie geitende grietjes bij elkaar dat giechelt in het oosten, dat giebelt overal en moeder weet bij…

Mijn hoop is niet meer op de Here gevestigd Niet op de Here, Here En ook niet op zijn vader de Here God Maar op m’n 'eige' M’n eigen ik Waarin een hoop, hoop En dat is goddelijk veel Wellicht wel hopeloos veel Maar er is ook een hoop, een hoop ellende…

Ken jij Seneca? vraag ik aan mijn vrouw. Is dat een helende zalf? vraagt zij mij terug. Jazeker, zeg ik stoïcijns. Seneca is ook zalf. Zalf voor onze ziel.…

Proefondervindelijk heb ik ontdekt: Als Jackie Ickx kan ik er éven scheuren, Maar wil ik niet dat ze me gaan bekeuren, Dan kruip ik daarna voort op dit traject. Gemiddeld is mijn snelheid dan oké, Maar misschien is dit niet zo ’n goed idee……

Herinner jou weer, aan vervlogen tijden, dat liefde jouw hart voelde binnenglijden, gelukkig zijn, met al jouw zorgen terecht, weet dan, waarvoor je eindeloos vecht. Een lief woord, een simpel zacht gebaar, laat de zon eeuwig schijnen voor elkaar, liefde een mooi machtig krachtig iets, wees er zuinig op, zonder is men niets.…

Als zij dan mijn ogen los maken, naar het nu toe brengen, weet ik me weer in de tijd te brengen. Liggend aan de oevers van het meer laat ik de golven over mijn voeten spoelen, want in de nacht is water warmer, worden de lijnen die zij in het zand schrijven tot zinnen, die bevrijden van de oude regels en de wind doen verstommen.…

Een meute fint het Nederlans kijmoeilijk, ken onderschijt niet tussen hun en hen en d en t en als en dan en kan en ken etc. Eenfout maakt een taal toch niet ferfoeilijk? Self fin ik so’n fersimpeling normaal. Ferfang dus dat AN door kleutertaal!…

aan de oude dorpsstraat staat het raadhuis stil te dromen het raadhuis dat Slauerhoff nog langs zag komen hangend aan zijn sigaret.…

't Is hollen of stilstaan, telkens weer, te nat, te droog, te warm te koud en dan ook nog onweer. Bliksemflitsen schieten door 't wolkendek heen, de donder volgt er vlak bovenop, wat een geweld daarboven, maar weet je, ook dat... houdt vanzelf op!…

bemin jij onze taal zelfs het toetsenbord gaat dansen jij bespeelt het magistraal Al is jouw woordgebruik pover en klopt een zin soms niet toch is het nog niet over en weer druk ik op delete .....…

Dan is ook dat weer weer niet goed…

Het weer, altijd weer het weer. In de krant, op radio en t.v., ha daar is de weerman weer. Een klant tegen de chauffeur: "meneer het regent weer", "ja mevrouw nu weet ik het wel weer". Weer? blijf vandaag eens weg, dan kunnen we over je praten. Want morgen? Dan begint het allemaal weer.…

  Ik kijk in de lucht, de wolken samengedreven door de koude strakke wind vinden hun weg naar gebieden meer landinwaarts gelegen. De vogels die zijn gebleven waaien wapperend met hun vleugels alle kanten op. De volgende bui dient zich al aan, druppels parelen al spoedig langs plantenstengels naar omlaag en verdwijnen voor eeuwig in de…

trein Maar wie er ook de schuld van is feit is, met het weer is het mis en daar kun je geen ene bal aan doen…

Van indigo en koningsrood van waterverf en smaragdgroen van zonnebloemen en koolzaadgeel van koolwitjes op lavendel van al die dingen meer vertel ik als het zomert weer…

Altijd weer.. Kom ik bij dat zwarte meer.. En hij zegt tegen mij.. Lieve schat blijf bij mij.. Ik trapte er steeds opnieuw in.. Vanaf mijn tenen tot mijn kin.. Moet ik wel van jou houden.. Is elke keer mijn vraag.. Jij kiest haar.. Niet mij.. Dan is het over en voorbij..…

Het weer geeft mijn gevoel aan, bewolkt het weer geeft mijn stemming aan, druilerig het weer geeft mijn weerzin weer, stromende regen en donderslagen. De weersvoorspelling voor morgen zonnig, warm en droog dus zal mijn stemming omslaan als het weer, en is mijn gevoel, mijn stemming en mijn weerzin spoorslags omgeslagen.…

Het weer houdt de gemoederen dusdanig bezig dat men er moedeloos van zou worden.…

Als ik vertrek neem ik mee: een beetje van dit en een beetje van dat Ook als ik vertrek, dan vergeet ik wel eens wat Wat ik echter nooit vergeet is, hoe ik ook vertrek met welk gemoed dan ook Ik neem altijd ‘t weer mee, waarheen ik ook loop.…

Nutteloos is de vraag het waarom Het antwoord bedachtzaam traag Gegeven van uit leugenachtig hart Uitgewrongen mijn gegeven liefde Altijd weer, altijd weer, altijd weer, Mijn liefde sluit zich af is stervende Dan is daar.....…