Alle inzendingen over Zonsondergang

het geluid van de hemel stil en sereen als een vredig zachte bries de fluistering de sterren in donkere nacht een symfonie van rust de zonsondergang kleurt stil dansen in ongestoorde dromen het geluid van de hemel eeuwig gehoord lied in de stilte van ons zijn…

Van tien tot zes elk uur zonsondergang? Een week lang Pasen? Is een beetje té Je bent maar één keer jarig (zeggen ze) En lekker is een vingerlengte lang Maar elke dag de Efteling? Vooruit. Dat sprookje krijgt geen sterveling ooit uit…

Waar ik nooit aan heb gedacht Wat kan, wat je niet verwacht Violet paars en aubergine kleuren pracht Het kwam diep uit het binnenste van moeder Aarde Ver naar hier gedragen door de lucht Met veel gedonder en gezucht Te laat en doodop De zonsondergang bijzonder Met dank aan IJsland Was ik daar maar gestrand.…

ik sleep de zonsondergang tot vlak achter je hoofd je haar lijkt wel van ebbenhout in de waaier van rood licht de lucht trilt en weeft zich teder rond je zachte huid ik raak je aan, je heupen raak verstrikt in je armen zeewater bubbelt als champagne…

Opvallende kleuren in de lucht, ze brachten een mooie voltooiing van de dag bij zonsondergang. Fascinerend brachten ze hun unieke kleurenpracht. In stilte en met mijn overdenkingen, werd het een bijzondere avond.…

. --------------------------------------------------------- Uit: 'Duizenden zonsondergangen', 1972.…

Zink je in mijn ogen achter de zonsondergang streel je de maan in mijn dromen in het licht, opspringend over bergen, beken, bruggen. Zing je een zeelied bespeel je de snaren van de wind spoor je harten vurig aan. Breng je vleugels dichterbij laten we de hemel plukken zij aan zij.…

De zon onder te zien gaan is mooi. Het licht spant een hemels web van bloedrood staaldraad. Als het smeulend dagvuur daarin verstrikt als een vlieg ingesponnen en in een wurggreep uitgezogen wordt, dan treedt de zwaarte aan dit licht, komt het duister langzaam dichterbij, verschijnt loden mist aan de einder, dan trekt de doodsgeur…

Luister…, hoe kakelende kaketoes zwijgen het loof lispelend zijn ruisen trilt de rivier ‘t kabbelen deinend stilt en stapelwolken donker dreigen zie…, de nevelwazen zuchtend krullen verrijzen in ‘t hoog verheven rijk uit zilvergrauw geweven tijk waarin zich zoete geuren hullen weet…, dat de zon zich zal verdrinken in rode sluiers stervend…

veelbelovend scheen je de dag tot leven te wekken maar je ging al vroeg onder door rinkelende wolken een stem druppelde binnen ritmisch als neerslag parelend zweet vormde een zandloper onderweg naar op tijd gekleurde mist dauwde doorzichtig ineengestrengelde handen tot warm en koud zich vermengden tot lauw nu regent het harder…

De zon zakt achter de hoge bomen duiven vangen het laatste, blinkende licht vleugels zoemen door de lucht Jij zweeft hier ergens rond woorden, die je sprak, zinnen, die jij zorgvuldig formuleerde, waarbij jij mij diep in de ogen keek, alsof daar ergens iets ontweek vanwege dagen zonder lichaam De geuren die je droeg zo vol van jou het…

In tranen om nieuwe chemtrails schotse ruiten op hemelsblauw namiddag kleurt wazig wit zonsondergang doorstreept geluidloze vliegtuigen weven luchtig hun patroon hertekenen het volmaakte tot een schandelijk kladje, gestoorde breinen willen het klimaat onder de sloef, aluminium en strontium dringen in de kern…

Zonne stervend zonk in zee, en een wijde wade spreidde op de brede kimme neer 't wolkenheer. Eenzaam ruist de duistre zee, langs der duinen ruigje kruinen, als met droeve dodenklacht zucht de nacht. Eenzaam.,eenzaam ruist de zee, slaat de kuste zonder ruste, moeder aarde ligt alom doods en stom. Op het woelend vlak der zee wislend dansen…

In 't meer, omkranst met wilgen en platanen, Wier top de bodem peilt, staart avond-gloed En spiegelt zich: de wind wiekt aan, en spoedt Zich naar de kim.... En met hem gaan de lange water-banen, De lauwe geuren.... Het rozen-blad op de gefronsde vloed, Het deinend dons der dommelende zwanen....…

Pure schoonheid Ongekend, zo mooi Alsof ik zweef Over een helblauwe blauwe zee Met de roodste zonsondergang De zon die mijn huid prikkelt En het water zachtjes mijn vingers streelt Jij tilt mij Over mijn angsten en twijfels heen Jij tilt mij Naar onze oase van geluk…

gezond wil ik je zien niet dat bleke ik bluf misschien maar in mijn schaarsheid ben ik ook kostbaar ik geef kleur aan de dag bij zowel zonsopgang als bij zonsondergang ik ben het oranje franje de vitaminerijke kleur het caroteen van het leven maar ook de schoonheid ben beslist geen laatbloeier maar meer de robijn onder de rozen…

De speelse lindelach, de half ontloken bloem de bloesemgeur, het walsend licht over het beekje waarin aarzelende tenen en spiegelingen tegen de zonsondergang. Pas na de regen werd ik weer beeld van de avond een twijfeling tussen dag en nacht.…

telefoon bezet op een gegeven moment krijg je genoeg - terugrekenen negentien dagen terug blijkt onmogelijk zonsondergang naar de spiegel van het meer gakken de ganzen je kracht in het vuur terug naar de elementen je gewicht in water de vraag doet gelijk volschieten met koolmonoxide en zout water -…

ondoorgrondelijk de taal welke hemellichamen schrijven met 'n sierlijke schildersstreek wiegende cypres in maanlicht steekt hoog boven de verafgelegen stad uit houdt zijn kobalt ons in de ban sedert zonsondergang ~* Geinspireerd door De sterrennacht is een schilderij van de Nederlandse postimpressionistische kunstschilder Vincent van…

Bij zonsondergang zwaaien over de heuvels van Lage landen naar oplevende schaduw gericht naar de horizon waar schitteringen met omarming van het licht tot oneindigheid slaperige zintuigen de dageraad betovert die herinnering door dal van Lage Landen met een souvenir waar de echo nog weerklinkt keert als een boemerang…

Zee met vaak een mooie zonsondergang. Als je er bent krijg je zeker geen spijt. Respecteer de zee. Wees zuinig op haar.…

wier- en tabaksrook met regen in het gezicht naar de pretfabriek voor de lage brug in de hoge rijndijk zucht een telefooncel bij de oude rijn bevechten twee oude gekken een bovenkruier spaanse estola een volle en een lege fles de wijnvlek enorm de alledaagse gang van leven en sterven bij zonsondergang…

Met de zonsondergang en de meeuwen werd het een prachtig schouwspel. De zee brengt je veel vrijheid en er is bijna altijd wat te beleven. Het doet een mens goed om er te zijn. Zee, je hebt een gave, maar zoals we weten, je neemt en je geeft.…

wier- en tabaksrook met regen in het gezicht naar de pretfabriek voor de lage brug in de hoge rijndijk zucht een telefooncel bij de oude rijn bevechten twee oude gekken een bovenkruier spaanse estola een volle en een lege fles de wijnvlek enorm de alle daagse gang van leven en sterven bij zonsondergang…

Kolkende zee zich uitend in torenhoge golven het aantonen van mijn nietigheid overgeleverd aan schuimende razernij Schoonheid in al zijn woede opgezweept door de storm hoor mij schreeuwen van ontzag zie mij heen en weer geslingerd worden En toch houd ik van die blauwe reus mij steeds weer bedankend voor het volhouden met liefkozende mooie zonsondergangen…

paal 16: niets geeft ze prijs van wat haar aan deze wereld bindt, maar de zonsondergang is zeker achterwaarts gebonden. (sissend in het ijswater dalend) zo kussen wij boven het koude duinzand. de dag ligt op de rug de mensen gaan de nacht in. in hun verlicht knusse tenten. paal 16: niets...…

Weet je nog die ene avond samen, hand in hand slenterend langs het water genietend van de zonsondergang. Weet je nog die ene avond jouw lippen raakten de mijne de mijne raakten de jouwe dat eeuwigdurende hemelse gevoel. Weet je nog die ene avond waarschijnlijk niet want jij bent weg en ik bleef hier.…

Er liggen nieuwe mogelijkheden open voorbij de zonsondergang: ik hou mijn wereld klein, het hoeft van mij niet groter. Soms stel ik mij voor; men sterft met wie men lief heeft, een bevrijdende gedachte, als je ergens naar streeft, gebeurt het ook.…

Jouw gesloten lippen verzegelde je laatste gebaar dat zich illustreerde in kleuren van zonsondergang met het requiem vanuit de horizon in een ijle lucht.…

bar morgenlicht een gevluchte slaaf schuilt in de rietkraag brug in de avondzon naar nachtelijk duister gaat rillend water jc bloemkoolsoep mijn computer neem het over kok kom op jac - terug naar de kust op de horizon leit emmeloord verzucht een toren naar zonsopgang kiepert de schaal van de maan de zonsondergang…