Netgedichten

netgedicht (nr. 12.159):

Zonsondergang in de morgen

veelbelovend scheen je
de dag tot leven te wekken
maar je ging al vroeg onder
door rinkelende wolken

een stem druppelde binnen
ritmisch als neerslag
parelend zweet
vormde een zandloper
onderweg naar op tijd

gekleurde mist
dauwde doorzichtig
ineengestrengelde handen

tot warm en koud
zich vermengden
tot lauw

nu
regent het
harder dan ooit