stenen slechts een straat
je wilde lief nog liever zijn
geur en kleur verdansen
in de morgen de nachten
bijgelicht door maneschijn
ik bijt met rammelende
tanden in je gammele teksten
spuug gal over verzonnen zin
en braak emoties kotsend uit
ik hikte van je troep
verdomde je clichés te slikken
stikken zul je in je eigen drek
want wat jij schrijft is gek
gelepeld uit banaliteiten
jouw klinkers stenen slechts een straat
zullen nooit het pad verweggen
naar brede lanen of allee’s
Geplaatst in de categorie: liefde