Alle inzendingen over appels peren

Wat doe je nou Frans...happen naar het baasje Je weet...wie appels vaart die appels vreet Bijt toch niet in de hand waaruit je eet Want voor je ’t weet ben je straks zelf het haasje Je babbelzucht kost je nog eens de kop Een camera? Zet dan je mondkap op…

Verlegen appels verflauwen van de honger in het plukseizoen.…

Bij iedere deur zingen ze een toepasselijk lied Vroeger bedelden ze om een appel of een peer Maar dat doen ze tegenwoordig niet meer Het gaat nu om het snoepgoed, dat is favoriet.…

als mijn mond een appel was zou ik pitten praten je verleiden met ogen als wolken de straatlantaarn zou mijn fakkel zijn bladeren zouden rillen in hun nerven als de honkbalspeler een schildpad neerhaalt een landschap zou zich verschuilen achter een rood fluwelen gordijn - enkel als mijn mond een appel was -…

Haar open gezicht speelt met het laatste restje jeugd als zij dansend en argeloos nakende lente ontvangt wanneer hij zijn daden wast in verspeelde onschuld worden deuren té laat hermetisch gesloten…

Diep vanbinnen graaft in mijn hart jouw hand Op zoek naar verloren tekens Gedrenkt in bloed, laat de een na de ander zich weer zien Heel erg veel verdriet dat in warmte wil worden gekoesterd en vertrouwd Niet per se daar ik dit wil echt alleen door onmin…

Vocht, druipend langs mijn kin, liep met een straaltje mijn decolleté in, oei, wat een misère en dat alleen, omdat ik geen nee zei; Tegen die heerlijke overrijpe peer.…

(waarschuwing: dit sappige gedicht kan door zuurpruimen, als schokkend worden ervaren) Ik wil bij mijn groenteboer opvallen. Show hem mijn rijp appelfiguur en flirt, in sinaasappelkleurig navelshirt, waar mijn meloenen bijna uitvallen. Ik show hem mijn fris fruitige beentjes en tuit dan mijn kersenrode lippen. Willy Wortel gaat nog net niet…

Graag aap ik kinderen en speelse apen na, omdat ik van nature gezond wil leven, en daarom van appels, en ook van zoete zonden hou.…

Ja ik blijf erbij wat een pracht van een appel en zoals gezegd…

Een koude appel op de besneeuwde aarde Een merel smikkelt…

Ik droom van de geur van nog te plukken appels – en word niet wakker.…

Ik doe een democratisch, doch dringend appel na 1848 'scheiding tussen staat en godsdienst' in 2014 scheiding tussen openbare samenleving en godsdiensten te bewerkstelligen en hoe? Dat is aan de politiek met als koploper het CDA hebben het nooit over Christus zijn wel democratisch vandaar dit aan hen opgedragen appel!…

Toen jij nog leefde, Was het moeilijk praten Nu zeker: de urne blijft potdoof Wij maken er een kruis over Ooit waren wij vruchten aan dezelfde boom De appels vielen al dan niet ver van de boom Wel zeker: het waren verschillende appels De een aan de grond; de ander verbeten…

het borend leven in de appel was bijna in de beet vergaan glazuur van glanzend blanke tanden spiegelde de witte worm hij trok kronkelend zijn kop in in stervensangst geheel ontdaan het was vlak voor de tweede hap pas dat ik het zwarte puntje van zijn neus zag vol schrik heb ik de appel weggeworpen want net als bij de worm was weg die lust…

Meisjes zijn net als appel aan de bomen hangen. De beste hangen hoog in de bomen. De jongens zijn bang dat zij naar beneden vallen en zij zich pijn te doen.Daarom nemen zie gewoon de verotte appels. Die niet lekker zijn maar makkelijk te krijgen Dus de appels die boven hangen denken dat er mis met ze is.…

Er zijn dan ook maar twee feiten, waarheid van de psyche zelf en dat het gezond is in een appel te bijten!…

Oud en verschrompeld  Ligt de vergeten appel Bij het verse fruit …

Een slang lispelde De meeste mensen deugen Een appel bloosde…

Ik pak voor jou een appel. Een appel van goud.…

Ik ben alleen; ik pers mijn strakke lippen samen op eenzaam deze grote sterre, die ze bijt.…

zoals de boom mij gaf, te pogen 't Sap te danken dat d' appels opzogen Maar ook enk'le wormen waren opgetogen!…

lonkende appels opa's hand die hoger reikt mij een knipoog geeft…

En in het aarzlend ochtendlicht staat altijd nog die boom die nimmer voor het gewicht van haar appels is gezwicht…

Beits, zeep, appels, stof: ik houd van zoldergeuren – maar ik nies ze weg.…

karel appel zoals iedere Co br A wilde schilderen als een kind d oor het falen hem gezien in de tweede wereld oorlog van de volwassen mens want wie kan ervaren de gruwel toen aanvaard…

‘vingers ontkiemen jouw kunst zoals schrijfrozen uit een hand’ - vicky hazen - en plots begon het te waaien heftig alsof aarde en hemel antwoord gaven terwijl ik slechts de stilte kon herhalen; gedachteflitsen, te ver van lippen om te baren, ontelbaar hoog, de appelbloesems…

deur aan deur gaat de verkoop, "appels mevrouw? tien voor vier euro" en drie gratis...jaja zei ik, doe maar duur! Een van de ventjes zei "doe maar één vijftig dan", maar dan niet de drie gratis! Ik loop naar de kamer voor geld en terug gekomen, aanschouw ik de "appelvoorraad" Kleine groene appeltjes, zo groot als een mandarijn.…

Geplant door vaders hand gaf je vele appels jarenlang. Je roze bruidskleed sierde één keer in ’t jaar zo dat mijn tuin de mooiste was. 's Zomers zorgde je voor schaduw, zodat ik onder je kon lezen en ook je appels groeien zag.…

Je ogen glinsteren als kristal, Je lichaam strakker dan strak, Maar je karakter zo rot als een appel.…