Alle inzendingen over begin OR vragen

Als dan de grote stilte valt en het onomkeerbare Het einde net zo is als het begin Pas dan zal ik het weten Het antwoord op mijn vragen Als ik het geweten had had ik mij dan veranderd? De dingen anders benaderd? De mensen anders getroost? Het grote niets of is het alles?…

Wat kon ik nog meer van je vragen? Ik mag nu onze boodschap gaan overdragen.…

terwijl ik lekker lag te zonnen op het drukbevolkte strand kreeg ik van een agent twee bonnen want ik had niets aan de bovenkant hij zei: ik moet u wel bekeuren want wat u doet is illegaal en begin maar niet met zeuren want zo is het nu eenmaal ik zei: agent mag ik u vragen waarom u mij twee bonnen geeft? waarvoor zijn die bedragen?…

Ik heb het overleefd en schrijf het op om het te vergeten Wat na te lezen is hoef ik niet te onthouden, maar ik moet zoeken naar de woorden die zich verstoppen, bange woorden alsof mijn pen het mes is onder de snelweg langs ons huis uit het niets op mijn keel gezet De avond was al gevallen Zenuwachtig riep hij om geld een beginneling…

Laten we er zijn als er sneeuw ligt Laten we er zijn bij de eerste lentedag de eerste bloem het vroege ochtendlicht Laten we onder de bomen gaan liggen Laten we er zijn op een zomeravond aan zee Laten we gekleurde bladeren zien vallen Laten we in de wind gaan staan en in de regen Alles stroomt Alles uit de tijd gelicht en vol betekenis…

ik dacht ik wacht totdat je komt vannacht als licht de duisternis die dromen achterliet verzacht mijn liefde tevergeefs op antwoord wacht verliest de stille vraag van het verlangen voor immer al haar kracht vannacht groeit onverwacht die ruimte tot een nieuw begin een and're nacht?…

Op vakantie in Duitsland doen mijn man en ik om de 2 jaar Berlijn aan lopende op de ‘Unter den Linden’ van Oost naar West Berlijn raak ik bevangen door de zo verkregen verenigde vrede van de Duitslanden en haar hoofdstad Berlijn maar nog meer van de nog zo gewenste vredes voor de zovele nog lopende conflicten in zovele werelddelen de tranen…

Was 't loon naar werk voor 't schrijven van zeer vele gedichten Rechtstreeks uit de kamers van een bloedend hart? Was 't slechts lust voor dat moment? Toen? Opgestuwd. Begerig Geilvocht van opgebouwde jaren en/of Was 't waarschijnlijk toch echt' liefde Opgebouwd in jaren Een opgewonden liefde niet slechts een gunst Was 't…

in een andere wereld was ik misschien jong een geboren dichter een vriend een moeder minnares koorddanser iemand anders was ik misschien een verhaal een seizoen spiegel een nacht een vraag iets van een begin een zuchtje wind iets anders was ik misschien glas steen van porselein ijzer van zijde van fluweel van een andere…

Liefde maakt je kwetsbaar de pijn gaan dieper dan bij haat Maar daar kom je pas achter als de liefde je verlaat Als ik nu iets begin te voelen wat liefde zou kunnen zijn dan begin ik alvast te vluchten voor de naderende pijn Of ik ooit nog van iemand houden zal dat is nog maar de vraag In tegenstelling tot het breken geneest mijn hart…

Heer als ik nog een keertje bij U boven verschijn, dan vraag ik u een gunstje, voor U is het maar klein. Ik vraag van U een woning Maar zonder een TV. Dan kan daar niemand zappen, dat maakt me zo tevree. En in de gouden straten geen supermarkt o Heer, en ook niet een MacDonalds of een Centraal Beheer.…

Morgen als ik opsta begin ik Begin ik met leven Begin ik met het begin van mijn leven Het begin van mijn gevoel Mijn doen Mijn laten Dan begin ik met het leven van het leven Het leven van mijn leven Morgen…

bij 'brommer op zee' van Maarten Biesheuvel vraag ik mij telkens af wat voor merk 't is geweest... en begin het lijstje in m'n hoofd automatisch af te strepen solex /zundapp /kreidler berini /puch /thomos om tenslotte uit te komen bij de meest voor de hand liggende namelijk de kaptein mobylette…

Ik sta in het midden Dichter bij het eind Het begin achter me Welke kant nu weer op? Vragen in mijn kop Mijn hart klopt sneller Ik loop naar rechts Gevaarlijk terrein Voelt fijner Spanning Ik loop naar rechts Ik voel me rot Ik loop naar links Lichtjes op de weg Einde in zicht?…

nog ben je onvolgroeid maar schopt en stoeit om ruimte want het bollend buikje is je al te klein nog onvoldragen speel je zonder vragen met de navelstreng geen zorgen over morgen want jouw lucht en voedsel is er wel toch daal je langzaam in en nadert het begin van eigen leven de eerste kreet na het ontsluiten zet jou op de nieuwe…

natuurlijk weten we nu wel het verschil tussen ons en een steen of een gletsjer maar hak een worm in tweeen en ze leven verder als twee vraag me niet: wat is dat dan ?…

waarom zou ik meteen springen, en jij eeuwig peinzen waarom zou ik diep nadenken, en jij enkel grijnzen waarom zou ik hopen, terwijl jij het antwoord al weet waarom zal ik eeuwig onthouden, wat jij allang niet meer weet…

In de keuken, de holle stemmen gekibbel over de sloppenwijken, vliegen in lege ogen. Ik giet jolige tonen in de maag, bubbelwater. Wij weigeren nog te begrijpen. Ma roert in de dampende soep. Twijfels snijden… Met een schijnwerper speur ik de zeebodem af Koralen met gevaarlijke nappen nodigen mij uit naar de diepte. Zij op het dek verbijt…

Het leven is een vraagstuk Alleen de antwoorden vind ik niet En als ik dan de vraag kan stellen Kan ik mijn woorden niet eens spellen Iedere keer ik de kans krijg Raak ik de draad kwijt Stokken de woorden in mijn mond En ga ik maar door ‘verwond’ Maar om jou te sparen Droog ik nu mijn tranen.…

De vraag verwisselt van gedaante Zou ze genoeg van zichzelf hebben om hem uit zijn gedachten te redden, zou haar aandacht die troost zijn voor droge tranen zonder verdriet zou haar geduld blijven wachten tot ze nogmaals komen, en nogmaals Zou ze met haar nuchterheid nooit een droom een klap verkopen zou ze het kwaad weghouden van paden…

De dag waarop ik stop met vragen Is de dag waarop ik sterf Want ik wil het weten De gedachten in mijn hoofd kan ik niet meer verdragen Je vraagt me waarom Waarom ik het antwoord niet weet En dan geef ik je een kus op je voorhoofd Je lacht me dan uit en laat me verbaasd achter wederom Ik vraag het je elke dag Dan draai jij je om Maar dan…

he jij kan ik je vertrouwen? zijn je gedachten doordrenkt met haat? zie je vloeiend bloed als geruststelling voor de beelden in je hoofd of voel je -net als ik- woede omdat waar jij voor staat met bloed wordt weggevaagd he jij jouw haat mijn woede hoe moeten wij -in Gods of Allah's naam- hoe moeten wij samen verder gaan…

Zonder een verlangen vraag ik mijzelf waarom ik alleen mijn eenzaamheid niet wil verlaten en wacht op dagen die zwijgen en woorden die volgen wanneer ik mijzelf weer zichtbaar maak.…

wat heb ik u te zeggen dat u mij steeds weer leest is het mij uit te leggen wat het nu is geweest dat u zo hoog waardeerde ik vraag het mij echt af dat u mij zo "verteerde" mooie reacties gaf wat vindt u in mijn gedichten dat u mij lezen wil ... lezers zonder gezichten ik sta even bij u stil…

wat is beter of minder goed dan een beroering een grasspriet of halve onvertaalbare woorden wie is het kleine kind dat even om de deur kijkt zich terugtrekt en nooit meer wordt gezien wie is de schipper van het stuurloze wrak heen en weer door de storm gejaagd naar het zeemansgraf wat is beter of minder goed dan een mens die met…

ze nam een duik in troebel water niet dat ze het wist ging zoeken om te vinden het antwoord op haar vraag maar ze zag niets tastte in het duister vond geen weg terug toen besefte ze ik kan onder water leven de mist trok op en in het heldere water zweefde het antwoord op haar vraag ’s morgens is haar lichaam aangedreven…

Hallo pa je weet mij vraag het nooit maar heeft het zin te geloven hoe is het daar? is het zoals zij beloven heeft het zin om zondag niet te doen wat leuk is kijk graag naar je foto praat dan even denk en lach maar…. heeft het zin nou tot ziens pa en als het lukt ach laat ook maar zal wel stil zijn daar ‘t is tenslotte zondag.…

bloesems schetsen met een bleke pen en verspilde inkt gebruiken om rozen kwekend tussen wrede netels wraak te nemen op de lege wereld woorden zijn de balsem voor de ziel verstoten in gepleisterde strofen verzen van onbemande schepen die geruisloos uit de toekomst komen wezens die het felle daglicht niet verdragen opgescheept met levensgrote vragen…

kun je sterven aan dodelijke blikken de bodem raken van een glas bloedrode wijn hoe sterk moet je zijn om te kunnen overleven tussen andermans wanen die zo realistisch lijken hoe lang ben je in staat de zure druiven te slikken waarvan je weet dat ze niet rijpen zonder warme lucht en hoe blauw is het antwoord op al deze ongestelde vragen…

Ik kom strakjes bij je binnen Je hebt het me net zelf gevraagd Je deed het dan wel zonder woorden maar je hebt me uitgedaagd ‘t Was de manier waarop je keek schat daarna dat trekje met je mond En toen je hoofd een beetje scheef ging, lieverd toen begreep ik het terstond Maar we blijven eerst wat kussen en ik fluister in…