Alle inzendingen over brahman OR zondag OR onuitspreekbaar

Eeuwige liefde is ten diepste onuitsprekelijk. Liefde heeft onvoorstelbaar en onzegbaar, het Allerlaatste Woord.…

Hoe de taal nu is verworden tot een daad van stil verzet een onuitsprekelijk verlangen, een bedroevend stil maar groots gebed.…

op het acaciaroze laken het kleine onbereikbare eiland ver verwijderd van de grauwe wereld ligt het kind in de armen van haar moeder hun warme gezichten dicht zo dicht bij elkaar voor altijd verbonden in pure onuitsprekelijke tederheid…

Niets is me vreemder dan het Zelf, het Zelf dat nimmer door de poort van verrukking zal gaan omdat ik ongewild “ dukkha “ ( 2 ) eens in mijn tijdelijk hart heb gesloten. 1 asceet 2 lijden 3 brahmaan)is een brahmaanse priester en de hoogste van de vier varna's van het Indische kastenstelsel.…

Zijn veer vliegt onverstoorbaar Geleid door de goddelijke inspiratie Hij verwoordt het onuitspreekbare Noemt het onnoembare En kent geen verveling Hij leeft in armoede en eenzaamheid En blijft onbegrepen tot… Hij na honderd jaar opeens wordt ontdekt En geniaal verklaard.…

in verweerde spiegels zien we de tijdgeest verkleuren het craquelé van de verscheurde tijd het onuitspreekbare dat niet aangeraakt door het licht in donker stilzwijgen sterft we laten los liefdevol zien we om de tijd vliegt…

Dus ben je blij als jij weer wordt gevraagd iets onuitsprekelijks te doen!…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

niks, ik zit gewoon blikken zijn niet verboden blauwe halve maantjes zien de stoute bruine sterren van de brahmaan wat doe je dan? je wast mijn haar bij de dorpspomp giet je bekers water over mijn hoofd 's avonds loop ik de woestijn in alleen onder de groeiende maan tot de stemmen achterblijven eeuwig wil ik hier zijn…

Om te kunnen liegen wat onuitspreekbaar is. Om te benaderen wat ver weg lijkt. Voor mij is het een kelder waar ik me kan verschuilen, me in het donker mag vergissen en waar ik mezelf wijs kan maken Dat het zo slecht niet gaat.…

je verliest het besef van de aarde als je in de wolken bent daar waar je zonder instrumenten navigeert bang voor het verlies voor de ontankering en toch vliegen vliegen boven het wolkendek angst transformeert in een onuitsprekelijke schoonheid als je uit het leven vliegt je gaat niet dood je vliegt…

Zondag kabbelt 's nachts voorbij wanneer ik rust in vergetelheid mijn compagnon (hij kent de tijd) slaapt mee, zet alles op een rij Laat me nog niet wakker worden ik zie fantasieën razen Bailey's glas uit wolken blazen tussen ongepaste borden Dichten kun je slapend af een kwestie van diverse wegen vloeiend, om geen woord verlegen een…

Spreeuwen kwetteren dat het lente is de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren die een autostrada aanleggen op ons terras Later, binnen, het strijklicht over de anemonen rose en paars gloeiend in de lenteavond ik dacht: God is een natuurkundige formule die het licht over de bloemen breken laat Nog…

Zo'n dag waarop de thermometer stijgt Naar waarden die wij kennen uit de tropen Doet je weer op een mooie toekomst hopen En zorgt dat je weer eens de kriebels krijgt. Toch rust er op zo'n zomerdag geen zegen. Na zonneschijn komt immers altijd regen.…

Over dorp en over veld 't helderklingend klokske schelt; oud en jong, de dorpelingen naadren langs de wegelingen, ieder op zijn best gepint, vro en welgezind. Wierookwalm en orgelklang, stille bede en kinderzang smelten in harmonisch stijgen t' midden een godvruchtig zwijgen, en eenvoudig wordt aanhoord Gods eenvoudig Woord.…

Elf uur Lokale TV bakken koffie of mokken thee twaalf uur Buitenhof, politiek variété één uur boeken en cultuur maar dan de radio, vlug 89.5 FM sport lokaal mijn jongen schiet nét tegen de paal verslaggever gaat met zijn naam aan de haal Giovanni Hainje, niet zo moeilijk toch? logisch dat ik baal! vijf minuten later…. Govaane Haanie…

Oktober. De dagen worden sneller moe en staan met tegenzin op. Het is nog donker hoor. Ze willen dat ik iets doe. Voor hen. Wij samen, wakker, toch? Of ik de kelders van de duinen weet wonen. Of de instelling voor Gesleten Dagen. Ze willen her en der zoetjes beter worden. Ja, maar zwijg. In haar ogen tonen de bloemen nog steeds de glimlach…

het dorp vol zachte geluiden wat koerende duiven op het plein de wind die het gebladerte terloops streelt gezangen achter het glas in lood van de kerk de tijd is stilgezet ik droom dat ik niet wakker word zondag is nog niet begonnen…

Ik hoor nog hoe Den Uyl ons destijds ernstig onderwijst de autoloze zondag werd verplicht we fietsten op de snelweg zo van Amersfoort naar Zeist en 's avonds weer terug met zonder licht Dat waren nog eens tijden u heeft vast nog wel 'n foto maar als ie er ooit komt wil ik een zondagloze auto…

er sloeg een paard op hol in het bos terwijl ik net aan het walsen was met een parasolzwam kwamen eikels en kastanjes aangevlogen als een gelegenheidsorkest met hoefgetrappel het bronzen tapijt werd opgeschud als een dekbed een hoed waaide verveeld langs de beek er hing een ruiter aan vast de zon scheen maar dat is een detail…

geroerd haar ziel doordrongen van gevoelens malen gedachten een woord oneindig herhaald verwachtingen vermoord haar hart zo onbereikbaar het diepst van haar ziel ontroerd…

Vader zit vanmorgen in het zwart gekleed. Geniet van tuin en vogels. In mus en gras ziet hij zijn leven na het neemt en eet. Mijn moeder zingt de maaltijd weer gereed. Ik zet mijn pop bij hem op schoot. Hij laat zijn klokje met de vreemde cijfers zien. Die í is één, de v is vijf en deze x is tien. Hij is al jaren dood. Gras is gras, mussen…

Een cirkel om, alles te beslissen Angstzweet druppelt op de grond, langzaam seconden tikken voorbij, de hond is ongeduldig De koffie pruttelt op het aanrecht De cirkel is gezet Het kruis volgt ferm Drie op een rij, Het is voorbij…

't Is zondagmorgen ik wil vroeg naar't bos maar plots'ling breekt het klokgebeier los en plichtsgetrouw gaat iedereen ter kerke terwijl ik God dank op het zachte mos.…

Geen plaats ter wereld is zo godverlaten en zo fatsoenlijk als het Scheldeplein, bij avond als het regent en de straten langer en glimmender en leger zijn. Dit is een stad met veel te weinig moorden. Het regent gluiperig in het plantsoen. De tramrails wijzen koppig naar het noorden en dat is dan ook alles wat zij doen. Die man zou het waarschijnlijk…

Uw zon verrijkt de zomerdag uw Geest is zacht aanwezig, uw Woord klonk in de morgendienst nog nagenietend zont de zondag voort het lichtdoorlatend groen kleurt tegen hemelblauw schaduw fluistert uw luister waar zondag maandag wordt, het donker licht ontmoet ontwaakt in mensenogen opnieuw uw zondagsgroet.…

Misschien heeft god genoeg van het scheppen het lijkt wel zondag vandaag Een stem ligt in de hangmat schommelend te rusten, onder een appelboom, te rijpen van bloesem naar vruchten. (foto: Irene Verkerke)…

Vanmorgen word ik Wakker in een vers Woorden die zichzelf Bezingen in het Allermooiste lied Geen pijn, geen verdriet Zo maar uit de Hemel neergedaald Nog nooit zo veel Vreugde uit een vers gehaald Zo maar zondag…

overtuigd geloof daar, in het licht des aanschijns verblijft geweten…

Zoals ik warm word van een vloeiende gitaarsolo me dwingend naar mijn eigen instrument De snaren onder mijn vingertoppen te voelen spannen de akkoorden vol en zwoel tegen elkaar te vleien Zoals me diep van binnen raakt hoe Remco Campert bedeesd en broos maar vol van oude ingehouden kracht zijn verzen leest en ik mijn eigen…