Alle inzendingen over daarboven OR sterren OR verlangen

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik kan het niet goed omschrijven Nieuwschierigheid overheerst De rest van de sterren verdwijnen Ik ga liggen onder de hemel Wachten op dat zelfde moment Het was een flits Het smaakt naar meer Mijn gedachten blijven bij die ene flits Dat geweldige moment Mijn verlangen worden groter Het vervaagt lichtelijk Hoe meer het vervaagt hoe meer…

als de toekomst in sterren het verleden herbeleeft hunkerend verlangen zichzelf zoekt in dromen zal de tijd ooit beamen hoe gelukkig wij waren samen waar momenten ooit verloren vandaag worden herboren…

de hemel is door gevallen sterren in ijdele hoop verduisterd een stem klinkt van verre die als zachte mist een bloemlezing uit verlangen fluistert om te zoeken wat niet is om te hervinden wat in het voorbijgaan verloren ging, de bestemming ongewis…

in verhoopte dromen kleurt de avond rood waar wensen vervult in tijdloos verlangen sterren willen raken mij eeuwig laten slapen tot ik verdwaal in het niets verloren in dromen verlang naar jouw tranen jouw hand op mijn hart als een streling vol liefde die wensen vervult mijn hart zal bevrijden in liefde gehuld…

Ik wil bellen met daarboven, maar wie wil dat eigenlijk niet, want zij die ons zijn ontnomen,zijn boven en wij blijven hier achter met veel verdriet. Ik wil graag bellen met daarboven, waar veel mensen zijn waar ik omgeef, ik wil ze zo graag vertellen dat ik van hen hou zo lang ik leef Dag lieverds tot later…

Vogel vrij is hij daarboven in de lucht Jammergenoeg is het bij de vogel net als bij de vis geen besef wat voor gelukkig schepsel het is…

Verliefdheid is als opstijgen van de aarde tot in de wolken; daarboven, koud en helder komen we traag bij zinnen…

Blik door het venster regen op het platte dak asgrauw daarboven zij luisterde niet maar het blauw van haar ogen daar verdronk hij in…

toen we de woorden nog niet hadden en klanken haperend aan ons kleefden leefden we in duisternis kwamen voort uit de traan van een godenoog verborgen ons onder een tapijt van mos alles wat we wisten stond in de sterren geschreven met schorre klanken knabbelden we voorzichtig aan woorden proefden aarzelend het verlangen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

als gefluister van een stem harten laat dansen het schijnsel van een ster verlangen onthult ontwaakt een droom de hunkering naar liefde bereikt de nacht oneindigheid waar niets verglijdt in hartverlangen sterren dansen in gefluister…

Daarboven aan touw een ballon als een vis. Daarboven de zon, laaiend. Het kind hield de vis niet meer. Keek hoe hij steeg, zwaaide hem na. Wat is er? Wat is er? De man liet de vrouw los, holde de lucht in, haalde die helemaal leeg. -------------------------------------------------- uit: 'Vier manieren om op iemand te wachten', 2001.…

Het draaglijkst is het om te geloven dat ik je weer zal zien daarboven.…

Daarboven? Wie moet ik dan geloven?…

slingeren verse wolken hoog aan de blauwe lucht spelen zwaluwen krijgertje in groten getale valt de grijs omrande envelop geruisloos op de mat waarvan alleen de naam van blijft hangen roepen zwaluwen mij aan en vraag me af of Rob net zo zal balanceren op het wiegen van de wind *~ Lady Love ~* ~ Rust zacht Lieve Rob 1929…

Hoog in de hemel een onbekend paradijs deuren staan open. Lees meer: https://bit.ly/3kVEEoa…

Ik zag je stralen van daarboven even glimlachte je naar mij Ik heb het gezien je moet 't geloven er vloog 'n engeltje voorbij…

terwijl haar lichaam zich verwijdert van mijn geest en haar hand met tijdloze gebaren uitgetrokken kleren leest streel ik zachtjes warme lakens van het bed dat zij verliet en verlang intens naar haar verschijnen als de maan weer sterren ziet…

ik vang zonlicht met mijn handen gevouwen in 'n kom ik poets haren met wat sterren de ene recht of andersom ik lepel kuiltjes in jouw wangen opdat men ze beter ziet ik spiegel schoonheid van verlangen meer zeg ik niet…

in een ongebonden vlucht en de loop van verre sterren het eeuwig verlangen naar verleden.…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…