Alle inzendingen over dagje strand OR indrukken

Novembermaand al stervend in bijzonder avondlicht ontlokt een herfstig diepe toon nu 't winterse zich neervlijt in duister en in kou. Onstuimige geesten jagen mijn gedachten vluchtig door 't heelal als rijkelijk gekleurde bladeren. Nieuw leven ontstaat weerspiegeling in evenwicht.…

heb het glas gebrand in alle kleuren van de regenboog gesneden en op lood gezet het scheppingsluik in sponningen gebed bekijk mijn arbeid van zes dagen want op de zevende mag ik als god een dagje slapen…

ons mooie strand en levendige dorp heeft uitgestorven straten de zee is kalm alsof ze vredig zo verlaten haar golven van gemoed kan laten stromen uitgerust aan een rustige kust ons stille strand blijft onvermoeibaar wachten niets veranderd wat is verankerd in ons hart zo dromend langs de lijn weten we waar we trots op zijn…

Even was je hier Een mensenleven lang Een seconde In de eeuwigheid Even was je hier In het voorbijgaan Een indruk Van menselijkheid…

Voor kranten, boeken, bladen is het zuur En idem voor concertzaal en theater Voor schouwburg en museum ook een kater Een domper voor de “hogere” cultuur Goddank komt Neêrlands top niet in ’t geding: Niet duurder wordt een dagje Efteling…

er zit daar een vogel in het gras zonder problemen of zorgen ik wilde dat ik hem een dagje was om gewoon te wachten op morgen geen verdriet en ook geen pijn de wind waait door zijn veren hij zit gewoon zichzelf te zijn misschien moeten wij dat eens proberen.…

In Utrecht - hoef je niet zo ver te rijden We maken er een dagje van: wat jij? Een uitje, voor de laatste keer met mij Gezellig naar een beurs gewijd aan scheiden Dan klinkt, met zo'n belofte in 't verschiet De meubelboulevard zo slecht nog niet…

op de klok gelijk wentelt zij naakt gespreid in het hete rulle zand ondanks de hoge factor raakt het vlees in no time verbrand en ik, ik lik het zout van mijn lippen na een dagje digitaal knippen…

Bij alle vreugde past ook een terzij: Met Kerstmis ben ik wéér geen dagje vrij.…

Heel stiekempjes lijkt het mij wel eens fijn Eén piepklein dagje terminaal te zijn.…

enorme bergen als slapende reuzen in zwarte woestenij van as en lava verwrongen gesteente uitgespuwd door vurige monden vertellen verhalen uit een onrustig verleden grimmige wolken hangen boven een dessolaat landschap felle stukken groen omringd door een muur van ijs rijdend tussen beeldhouwwerken van moeder natuur bekruipt mij…

Hij spuwt een wereld van ongenoegen naar de einder van vergetelheid. De landen der herkenning honen driedubbele hanenkraaien, dribbelend op zijn middenrif. Zijn hart zuigt de trilling als een kronkelende slang in de rivier der vervreemde galmen. Overtuigd van overschot aan gelijk, wrijft hij nog eens zijn kin schoon. Zijn identiteit…

Ribbeltjeslucht Ribbeltjesstrand Voetstappen in Wolkschelpenland…

Met vlinders in de buik een indruk achterlaten bij haar zweven boven de grond bewust dat ik naar haar staar. Glimlachen ter bevestiging van haar natuurlijke schoonheid met glinstering uit mijn ogen belicht ik haar aantrekkelijkheid.…

...grote ogen ...kijken vragend ...zonder woorden ...onder de indruk ...overdonderd door klank ...niets te verwoorden Sprakeloos zijn ...…

Ik heb je gevoeld En ik voel je nog Hoe kan zo'n klein En nietig lijfje Zo'n diepe indruk maken…

Opnieuw een dag voorbij Opnieuw was daar die pijn Morgen weer een nieuwe dag Kon ik maar blijven slapen Even een dagje overslaan Een hele dag niet bestaan Wanneer houdt het op Wanneer komt die dag dat ik me niet verstop…

Ik ga er deze week  maar niet op uit En blijf uit voorzorg hele dagen binnen De zomer mag dan eindelijk beginnen Maar die schijnt te gevaarlijk voor mijn huid Nou is het hier 1 dagje lekker warm En ja hoor, een  journaal vol zonalarm!…

Voor Albert Een kind ben je nog, En je begrijpt niet helemaal Wat de tandarts bedoelt Als hij zegt dat je met jouw Manier van poetsen de Goden gaat bezoeken - Lijkt je op zich nog niet Zo'n gek idee, kleine guit, Misschien wordt dat wel Een spannend dagje uit!…

Ik wou dus wel eens zien hoe het bevalt Mij nou maar eens een dagje te vervelen Nou, reken maar dat dat verrekt veel scheelt: Die dag heb ik me kostelijk verveeld.…

In een van zonde en vis doortrokken leven Maakte het diepe indruk; Jona’s lot Strandde een potvis, werd hij tot op’t bot Ontleed en opgemeten en beschreven Getekend en veelvuldig gegraveerd In zilver en in allerhande mokken De kudde van de Heer bezag geschrokken Hoe‘t beest door glazeniers zelfs werd vereerd De kooplieden kregen toen visioenen…

Het zwalkende schip met de koers ver te zoeken ten prooi aan golven…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ging je vroeger met 't gezin een dagje uit Naar Duinrell of naar Ponypark Slagharen Liet vader stipt zijn remmingen weer varen Als hij de gift zag op de achterruit 'Voortaan gaan we naar Vlaanderen, want Aan stickers heb ik regelrecht het land!'…

Vandaag krijg je geen snelsonnet van mij, ’t Is Kerst, ik heb een dagje vrij genomen, Tijd om te contempleren, om te dromen, Het leven gaat al veel te snel voorbij. Straks, als ik met m’n vrouw de glazen klink, Weet dat ik ook op jouw gezondheid drink.…

in de tijd van nu blijven indrukken achter vol mooie beelden niet alles is wat het lijkt ik kijk er liever doorheen…

geselend zoutvat het zand geen gloeiende glasplaat geen verschroeiende vuurbal de zon maar een zalig koel kussen een goudgolvend bed een streling van licht om een zacht warm lichaam ik ga voor geen goud naar het strand tenzij met haar die ik liefheb…

wandelen langs verlaten stranden blote voeten in het zand met de zon hoog aan de hemel samen lopen hand in hand lekker luieren schelpen zoeken uren zwijgen uren praten boeken lezen echt genieten en de boel de boel maar laten…

Een lange wandeling aan het strand water, zand en niemandsland Gedachten verdwijnen met de golven zij worden onder zand en schelpen bedolven Uitwaaien, de honden rennen om me heen zij genieten net als ik ook van top tot teen Het is heel stil in mij, een vreemd soort rust waarom ben ik niet geboren in 'n plaatsje aan de kust ?…