Alle inzendingen over de muur

als je geen muren meer ziet staan er gewoonweg doorheen loopt het je ook geen pijn meer doet en op weg naar de volgende je zonder enige zichtbare emotie het stof van je verharde lijf klopt dan is het wachten op die laatste muur die je eigen afbrokkelen zichtbaar zal maken het puin dat rest is voor de achterblijvers…

de muren absorberen de gevoelens en gedachten over wel of niet vervulde dromen van hen die er hebben geleefd of er tijdelijk mochten wonen de muren van een huis bewaren zo veel emotionele verhalen en dat is wat van een echt thuis af zal stralen…

nog nat van het verven vier pas opgerichte muren onwennig zitten de emoties opgesloten tussen de muren ze waren gewend om vrijuit volledig losgeslagen zich kenbaar te maken gisteren en alle vorige dagen nu is er wat veranderd angst, woede en verdriet moeten binnen blijven naar buiten mogen ze niet ze hebben er wat op gevonden…

Als de muur is afgebroken, vind je dan terug wat je hebt verloren. Liefde en geluk, ook de dromen. waar je achteloos aan voorbij liep. Weer geloven in een toekomst, met nieuwe kansen die worden aangereikt Laat het geen illusie zijn, maar vecht voor wat je eens bent kwijtgeraakt.…

De muren zijn nog steeds hetzelfde alleen de kasten zijn verschoven de tassen in de keuken staan gesloten de flessen raken langzaam leeg zijn geest is wel eens anders geweest maar in zijn omhulsel blijft hij bij de les en hij verschuift zijn schilderijen hij schildert de kasten en de tassen en hij hangt gordijnen voor de muren.…

Aan de muur hangt een waterval van indrukken. De zon schijnt er dwars doorheen. Een grote berg van vertrouwen kijkt uit over kleurige gezichten. Afscheid speelt niet met herinneringen, zij tellen de zegeningen van een leven vol avontuur. De muur is wit, daarachter grenst een wereld van gevoel.…

Bouw bruggen in plaats van muren. Maak geen gevangenis voor uzelf. Metsel geen gedachten om u heen, waaruit u niet ontsnappen kunt. Breek muren van misverstanden, tot op de fundamenten af. Maak van vijanden vrienden. Breek gesloten poorten open. Bouw bruggen van het puin.…

de wereld stuitert binnen angsten en een vaag gevoel onwezenlijk versnippert haar besef dat wat ik uit mijn ogen geef niet veel meer is, dan een dochter geven kan: verstand vervalt, slechts haar momenten tellen alles draait zich: bindt de muren rond wat tafels en een stoel maar- welke ooit van haar was- ziet ze niet ze ziet slechts…

Zoekend naar mijn weg in dit doolhof Ontdek ik dat de muren zich steeds verplaatsen…

Stokoude kastanje vol zwellende knoppen boven de muur…

In optocht trekken schaduwen over de muur - op de gang brandt licht…

een muur bouwen tegen de buitenwereld beperkt vooral je eigen uitzicht…

Doodlopende steeg: kijk eens naar die blinde muur uitzichtloos dichtbij.…

vogeltje op muur geboeid door een in bloei staand bosje vogelmuur…

ik bouwde vroeger een hoge muur van graniet hij staat er nog steeds…

De haven: kades een vlakke zee, de schepen -- ijzeren muren.…

Mijn buren vrijen, o, wat schandalig goedkoop -- die dunne muren!…

Aan de muur een schilderij veel rood en gouden steken het hangt er al een eeuwigheid door oma geborduurd Het vreselijke Heilig Hart de armen zijwaarts uitgestrekt al zouden zij je roepen bescherming in de buurt Maar andere handen kwamen besmeurden een kinderziel en aan de muur het Heilig Hart de ogen nimmer uitgegluurd…

Renners struikelen Strijders falen Lopen tegen stenen muren Om het einde te halen Verliezers pruilen Onwetenden vallen Lijken bij het minste geringste tegen een muur op te knallen Alleen de ziende blinde Kijkt alles met een glimlach aan Zij weet hoe ze moet vallen En vooral hoe ze daarna verder moet gaan…

voor een witgekalkte muur het vogeltje van verf een kettinkje aan zijn pootje de witte muur leidt onze ogen naar het puttertje vogeltje op de voorgrond distelvinkje in losse zichtbare penseelstreken vastgelegd vogeltje met een verhaal het put zowat zijn eigen water bijna kwetterend tinkelend ook in vlucht…

van het dragen Langzaam zakten Naar beneden Ik was te moe Gebroken Kon het licht Van boven Niet meer weren Ik keek omhoog Zag het licht Dacht Aan vreemde woorden Plotseling begreep ik Die ene tekst: Met mijn God Spring ik Over een muur.…

nieuw is de huid maar in muren zal ik altijd jouw stenen nog tellen…

En breek mijn been, zowat…en mis mijn trein Omdat ik liever bij jou had willen zijn En ik heb geen muren meer, al sta ik in het puin Ik heb geen muren meer, voor jou en mij een pluim!…

Zo sta ik tegen de muur voel ik me veilig. En af en toe doe ik een stap vooruit, maar! Alles komt dan op mij af. Terug wil ik naar de veiligheid van staren en turen in het niets. Zittend op de grond met de muur als steun bid ik. God! weet u nog wie ik ben? En wanneer ik werkelijk ik mag zijn?…

Tast muren af liefdevol muren af en vensters als ogen Er is enig mededogen winter is in aantocht met z'n kille ademstoten zoekt zich -onder pannendaken- naar kier en reet stuit op oude vogelnesten En -via de spiegelruit- zie ik jou lopen met je schaduw maak je danspassen.…

verscheurt bouwtekeningen steeds meer tegenslagen teveel teleurstelling soms luidt de conclusie dat er geen concept is leven niet te plannen valt vanaf nu geldt improvisatie het begint met een muur maar wat is een muur zonder raam of deur makkelijker wordt het nooit maar wel uitdagender want buiten ligt de ruimte die benauwdheid verscheurt…

Ik heb een muur om me heen ja een vesting van steen en niemand komt er doorheen. Gebouwd om mijn hart, ziel en emoties te beschermen, want ik heb door de jaren heen flink moeten kermen Er wordt dagelijks op de poort geklopt maar ze worden door de wachten bij de muur gestopt.…

Witte dag Het dwarrelt In grote vlokken omlaag ’t is winter Het mag Schitterende zonnen Een horizon Met bloemen en geuren Zonder sneeuw Niet met mij begonnen Een oase vol gloed Vol geloof Met vertrouwen en angst Een witte, dikke Muur van voorspoed…

geurige trossen stromen langs oude muren tranen van blijdschap…

Jaar lang denkwerk aan je muur, door één speldeprik-…