Alle inzendingen over doelloos

passeer als een kind de brug schiet voorbij vanuit het raam kijkt hij op een snelweg een cirkel het oogst vanuit grafen dubbel eind in linnen vocht stijgt omlaag potgrond op een doelloos schip brug na brug het fundament schudt je wakker zo zie je maar je ziet maar…

Is het heimwee dat ons doelloos drijft, terwijl we veilig bij de kachel zitten? Is het verlangen naar verlangen, om weer op weg naar huis te gaan?…

Afgewend met zijn rug naar het zijnde spaart hij zijn stilstand in verstomming uit de avond tegemoet de helderheid achter donkere glazen, de opgooi van stemmen binnen het afgelijnde, het doffe leder dat men in het wilde trapt doelloos staart de mens naar wat hem invalt als een schaduw in de war van zijn bestaan…

Ik loop in de stad golven van geluid overspoelen mij een fietser rijdt over het trottoir kundig omzeilt hij mij de mensenmassa kleurt de straten vlaggen wapperen in de zwoele zomerwind ik zwerf doelloos tussen de geuren van voedsel en vluchtig parfum hier wil ik blijven ondergedoken in het lawaai dat geen naam kent eindeloos.…

Ik ben een lege huls Voed het Houd van het Laat het slapen Tot in de eeuwigheid Doe ermee wat je wilt Geen stem, geen benul, wordt gevormd jouw hand Voor jou Een pop Laat haar slapen Mondje open Oogjes dicht Geen pijn Geen pijn Alleen in het duister Doelloos. Een lege huls…

Jaren gaan voorbij waarvan ik niets meer weet waar ik alles van vergeet Ze zijn niet meer van mij Zo simpel als de tijd verstrijkt zo doelloos gaat mijn leven door een leven waarin ik niet meer hoor Dat vervreemd van mij lijkt Wanneer is het over? Wanneer is het voorbij? Wanneer komt mijn einde nabij?…

Is eenzaam zijn Echt eenzaam Een straf Of juist een zegen Mij voelt het als een straf Ik kan er niet goed tegen Ik haat het echt Het doelloos dwalen Het zwerven in mijn huis De nutteloze uren Dat eeuwige gehang En het staren naar de buis Ik haat de stiltes die er zijn Het kille internet Maar het ergst haat ik dat rotgevoel Als ik alleen…

Ik wil je zien, ik wil je spreken o jee ik wil je zoenen kan van alles liefs verzinnen wat ik graag met je zou doen en zal dat uitvoeren tot eeuwig want zo lief vind ik je wel droom met jou de zeven hemels als ik alle sterren tel ook die in jouw bruine ogen waar ik doelloos in kan staren weggezonken in gedachten waarin wij al samen waren…

in die tussentijd stond de tijd stil het waren de dagen van doelloos dwalen we gingen vanzelf op in het landschap wie zijn de jagers de hoornblazers die onze oren teisteren bij de opening van de jacht? met stotterende benen blazen wij de aftocht voorbij de mooie verhalen verdwenen we wijzer en verwond in het landschap…

Het leven gaat mij langzaam verlaten al het mooie wat ik eens zag is nu in de schaduw verdwenen uit het zicht van mijn hart verloren gegaan door eigen schuld kon niet wachten, geen geduld mijn dagen worden somber van 's morgens tot 's avonds laat door melancholie gevuld teneergeslagen door wat ik verloor zijn mijn dagen nu doelloos en leeg…

als stilte overgaat in doelloos zwijgen en dagen zich van licht middels schaduw naar nacht aan elkander rijgen dan sterven bladeren aan de huid bevriest het levenssap rond de ziel stokt de adem in een wezenloos geluid zwalkend door de ijle lucht zoekt het kwetsbare, nakend gekleed, al roepend naar de verloren vrucht…

De nacht wordt steeds groter in mijn hart mijn ogen worden steeds zwaarder nevel daalt over de resten van wenende dagen zwarte schaduwen overvallen mijn lege vragen ik loop doelloos rond in volstrekte kou en adem een pijn in zo blind en zo grauw ik zwijg een eeuwig zwerven de dag gaat langzaam sterven…

Ik ben niet meer bang voor moordenaars Nu ik het water heb gezien Waanbeelden en illusies Zwevende gezichten, vriendelijke schilderijen Schoonheid als ruilwaarde Als één schaap over de dam springt Valt de rest in het water Demp de putten, red het kalf Verwarrende gedachten Lopen we doelloos rond?…

Nu, doelloos op mijn schreden teruggekeerd wordt deze dag mij langzaam afgenomen. De weg voert naar een huis dat zwijgend wacht, de kamer waar een bed mij tergend noodt. Ik leg me neer, verhang mij aan de nacht, de klamme slaap, klein voorschot op de dood.…

Hopeloos verlaten Doelloos in het rond Een traan van verdriet Medelijden, hoopvol Grote twijfel Laatste hoop Weggevaagd door de woorden Hij blijft niet bij ons Alles weg Leegte blijft Door verdriet vervuld Verscheurd, ontdaan Vind de kracht Houd moed Heb lief en vertrouw Ook al zal dit Nooit meer hetzelfde zijn Geen dag, geen…

ik draai cirkels zonder pijn doelloos in gevangen zijn kan niet eens ontsnappen omdat niemand mijn uitgestoken hand wil vatten versleten is de tred rond de molen van het leven te veel stappen zijn er al gezet iedereen heeft haast is in stress onderweg contacten worden zelden gelegd heb gebroken met zinloos lopen de cirkels naast…

flarden grijze mist dwalend, soms zwart versperren de weg naar herkenning woorden, zijn leeg vormen geen stroom kabbelen weg naar vroeger de uitgestoken hand zweeft doelloos blijft steken als een wapperend blad kijken, en niets zien luisteren, en niet gehoord worden maken de dagen tot ongekende eenzaamheid.…

Word vanmoren wakker Als een loshangend stuk behang Dat zojuist met een stoomapparaat Van de vaste muur werd losgeweekt Flauw, lauw, levenloos bijna Van de basis losgerukt en alleen Nog nutteloos slap naar beneden hangend En 't vreemde is dat ondanks dat ik Doelloos naar beneden hang Er het leven is dat me niet Heeft losgelaten…

terwijl de zon nog straalt kruipen schaduwen langzaam uit hoeken verkort een lichte nevel het zicht op de horizon gaan staren en doelloosheid de dag vullen na nachten vergetelheid gebogen vingers plukken aan het kleed in bezig zijn dat gisteren en morgen niet meer weet nog is er licht de hand zwaait goedendag maar op herkenning…

Dit doelloos zijn is als een boze droom.…

vraagt ze ik kan mijn kont niet keren maar zie haar witte tanden ik kom je zo wel halen lacht ze ik blijf wat doelloos dralen en heb mijn hoofd vol lente … ik heb totaal geen klachten weet ze maar ziet mij steeds hier wachten … de doktersassistente…

binnenkort verwacht Een dwaling doelloos aangedragen Daarna wordt dromerig nagedacht Na wat kamervragen Parmantig wordt er vergaloppeerd En gehamerd tot heel laat Een uitkomst schijnt gesuggereerd Totdat mijn wekker gaat Meetings ijlings opgeschort Een droom sust er van tussen In de tijd dat ik echt wakker word Sluipt uitsluitsel van…

Nog altijd ploetert geluk zich door de modder, zuigt zich als vanouds vast aan zolen van zielen, doelloos zoekende naar het onbekende, pas wetende wàt, als het zich openbaart.…

de weg naar de toekomst is onbegaanbaar grote woorden barricaderen de blik vooruit een stap voorwaarts verzandt in frustratie het verleden biedt een uitweg herinneringen vormen vluchtroutes achterom kijken doet de therapeut gnuiven het heden staart zich blind doelloos hou ik me bezig met braille verzet de bakens verdwijn spoorloos in…

Woestijnen van wuivende winden betokkelen z'n slaap en verdwaasd klautert hij aan wal Op marmerwitte galerijen van gekauwde steen 'n verlaten interesse deint een machinaal aloha doelloos op en neer In 'n schicht van hebzucht lanceerde hij fortuinlijk 'n ontspoorde industrie en was weer een illusie rijker toen hij jammerlijk werd…

Doelloos zittend in het heden Verlang ik smachtend naar de toekomst Want de pijn uit het verleden Is nu wel genoeg betreden Vooruit gaat het pad dat ik lopen zal Niet bang voor versteende spoken Achter rechtgehouden schouders Glimlachend naar de horizon Daar plant ik dan mijn nieuwe boom Verspreid mijn bladeren in de wind De fluiten klinken…

doelloos loop ik door de kamer ik doe de gordijnen open en zie dat mijn ramen bedekt zijn met ijsbloemen. de morgendauw hangt nog in de straat, en de ochtendzon probeert door te breken en laat een roze gloed achter in de lucht. Gedachten spoken door mijn hoofd, mischien word het toch nog een mooie dag…

Dwars door het doolhof van liefde blijf ik doelloos rond rennen paden van passie die mij kruisen maar die mag ik niet verkennen Vergeten gangen van hartstocht gaan aan mij voorbij in een waas ik wil zo snel mogelijk oversteken maar ik ben mijn zenuwen niet de baas Dit labyrint van eenzaamheid blijft aan mijn toekomst plakken zodra ik de…

het landschap verandert door zijn blik het gras wordt grijzer de bomen wiegen slomer het kabbelen van de beek wordt een zucht het kreupelhout kraakt nog net iets harder dan stramme gewrichten in een oude schommelstoel zijn pijp ligt doelloos in zijn jaszak de tabak uitgedroogd en lucifers zijn op geen vlammetje meer te vinden in dit monotone…

GEDICHT VAN EEN ZENDER Bleek je teint Star de blik in Je ogen waarmee Je doelloos het Leven inkijkt Aangetast door de Onverwacht gure poollucht Eind maart is het in je Hoofd ook onder de Min-vijftien graden Gevoelstemperatuur En als je al woorden Spreekt dan verdwijnen Ze als sneeuw voor de zon, Amper uitgesproken of…