Alle inzendingen over duizend jaar

Steeds is daar weer die eerste keer voor duizend jaren of nog meer een vissersboot, een dorp de haven met de vissengeur steeds meeuwen om me heen we varen uit zes in getal de wind heeft kracht we vliegen voort de storm neemt toe reuze gekraak de mast knapt af valt over boord het roer onbruikbaar nog eenmaal overstag de boot…

Zit ik me met zoveel woorden uit te sloven, was er gewoon al iemand duizenden jaren voor mij die uitbeeldde wat ik bedoel.…

Langs het raam schaduwen de hardnekkigste creaturen van de gebroeders Grimm, zijzelf wellicht, treurend om iets van duizend jaar geleden, ze zijn het vergeten. 's Nachts sluit zich om ons het bos vol echo's van boerenkrijgen. Kinderen door wanhopige ouders achtergelaten bidden om wedergeboorte uit een wolf.…

jaren geleden voor het uitsterven van olifantachtigen in de hele wereld door massale slachtpartijen...…

Vissers zingen op de Li Rivier ze heten hetzelfde allemaal seizoenen spreken eenzelfde taal voor Chinezen met aangelijnd schollevaar om te laten schieten alzeker duizend jaar Vogels met om hun keel een ring zoals men ook met slaven omging in werktijd wordt niet gegeten vast ligt dat waarin bij de jacht in eendracht tot overgave is gebeten…

En 't leek mij oud, of 't leefde al duizend jaren, Wijl 't rond mijn vinger 't weke handje sloot.…

jaar met 's levens traagdom, dan telkens deze walging te moeten verwerken van hebzucht, machtsgevechten en afgunsten alleen omdat men denkt dat vooruitgaan het beste is.…

Hier heb jij gezeten, rug geleund tegen de oude tempelboom van zo'n duizend jaren oud Je ogen waren gesloten keken in de verre diepten van een uitdijend heelal Spinrag verbond jouw gedachten handpalmen opengevouwen naar boven hemel en aarde verbonden door jou Het lichaam zat verborgen in het donkerblauw, haast zwart aan jouw gezicht viel…

Duizenden jaren Zagen de winter Smelten als was. Duizenden jaren Zagen de Lente Groenen, als nu. Velden als ijzer, Stromen als rotsen, Bergen van sneeuw, Winterse zorgen, Morrende harten, Smolten voor God. Duizenden jaren Zagen die wondren Nog zijn ze nieuw.…

duizend jaar weg langs molenlei en trage heuvels zand, waar het vlakke schootsveld de stad naar zuid deed heersen, daar hield het leven stand en ging men altijd door op dat mooie stukske Brabant, waar de bunzing sloop, de vogels floten en kinderen argeloos speelden aan de waterkant het terrein was bondgenoot of vijand de groene…

jaar boomwijsheid in kleuren verzameld En laat hij voorgoed en tevreden zijn oude takken hangen.…

Je huist in het putje van m'n Hart; zo kunnen we elkaar nog duizend jaren overvloedig schenken en Geven. .............. oei, enkele traantjes, vast een verkoudheid............…

In de diepste krochten der archieven van de abdij van Egmond aan de zee tussen eikenhout, niet te doorklieven, vond men na duizend jaar in goud op snee de beeltenis van twee beroemde Grieken gebroederlijk tezamen vastgelegd - iets waar in Ilias' hexameters geen woord, geen syllabe van werd gezegd in een schijnbaar onbewaakt moment…

Vertel ons, weergod Hiemstra in het leder De golfstroom stijgt toch warm op uit de zee Vertel het aan de fruitboom langs de Ee Van bliksemslingeraars met ganzenveder Bestaat een kans van één op tien miljoen Dat farao de zonnewichelaar Een show van streptococcen geeft met staar Iets wat wij in geen duizend jaar gaan doen?…

de ijskap smelt - oceanen lopen over en met immense kracht slaan zeeën kolkend over landen die verdwijnen in de diepte waar ze reddeloos ten onder gaan in eeuwigdurend donkerzwarte nacht Orkanen gieren hongerig door de straten en blazen duizend jaren van hun sokkel in één simpele ademtocht ze leren ons het vals belang van veel vergaren…

Jij, mooie, sterke, jonge god, ach, je bent wel duizend jaar jonger dan ik: je schoonheid, wat een feest, wat een genot, om die schoonheid te aanschouwen! Mijn hart bonst, mijn ademtocht versnelt, het bloed raast in mijn onderbuik, ja, heel mijn lichaam staat in brand: ik ben volkomen week, ja volkomen machteloos!…

Een droom, zo één die je eens in de duizend jaar droomt zo mooi... en hij kwam uit Die droom kwam tot leven in dat, wat jij mij hebt gegeven De plek die mijn leven kreeg heb ik dankzij jou ontdekt Sinds de dag dat ik jou ontmoette was mijn leven perfect Als ik aan jou denk klinkt het kloppen van mijn hart als muziek in mijn oren Niets…

zeurt enkel maar aan mijn kop over wat me destijds overkomen is Hij vindt dat ik altijd alles verstop maar tast zoals ik, in de duisternis Wat is nu ‘t nut jezelf pijn te doen vraagt hij plots op vaderlijke toon Maar ja, dáár wringt net de schoen Ik straf mezelf, dat is doodgewoon Hem dit aan het verstand brengen dat gelukt me in geen duizend…

Duizend dichters en nog geen VERS gesneden brood. Duizend dichters en nog geen RIJM op mijn ruiten. Duizend dichters geen gat GEDICHT in mijn regengoot. Duizend dichters en eindelijk een dicht-STUK.…

Een tuin uit duizend een waaier vol van bloemen rozen in de knop…

Nu valt het wel te rijmen hoe ongerijmd veel ook voelde mijn duizend maal dank voor wat jij in mij vervulde.…

Duizend monumenten langs de weg herinneren ons aan de duizend doden, de slachtoffers die ons dit jaar ontvloden, voor wie ik dagelijks een bloempje leg. Die trieste monumenten in de berm die vormen op den duur vanzelf een scherm.…

God beware u, Vlaamse oude "tjok", nog honderd, duizend jaar!…

hij had haar toch beloofd duizend en twee jaren bij haar te zullen zijn met haar mee te varen …mijn God, het doet zo'n pijn…

Belofte maakt zoals wij weten schuld, Nog duizend euro krijg ik van die Grieken. Na jaren van geploeter breekt de kruik, Die duizend euro schrijf ik op mijn buik.…

Piet Agoras heeft het voor een duizend jaar of wat al gezeid: 'O mensdom, gy zijt een toonbeeld van ondankbaarheid: Wanneer ouwe koeien soms in een sloot verdwalen, Dan heet het hoogst onfatsoenlijk, ze daar uit te halen, Zodra een landman van een koei geen zoete melk meer hoopt, Dan ziet men, hoe hij haar terstond aan de slager verkoopt, Die…

jaren wonderlijk dicht op elkaar tezamen Kanaäniten leven nu als maronieten tussen druzen soennieten sjiieten Neutraal vrij banquair levend als in Zwitserland leken scheidslijnen lang geloofsroering bestand na heftig vonken bleek plots hoe broos geschoeid alles plat kon worden geschoten en gebombardeerd Had Unifil ons eerder traumatisch…

ranke - gevoelige - alles-omvattende kom maar - zei je- kom maar geef mij je bagage ik toon je aan mijn wereld aan de dingen die er waren en de dingen die er zijn ik toon je aan de mensen en de plaatsen de pleinen en de kerken vertel je wat ik denk dat je nog weten moet dat laatste was niet nodig - want ik weet je en jij mij - al meer dan duizend…

God oh God waarom heb ik U verlaten maar loop ik de deuren van uw kerken, kathedralen, godshuizen nog steeds plat niet voor het gemak van het zitten want de kerkbanken zijn keihard niet om mij even of langer op te warmen want de meeste van uw tempels zijn steenkoud niet voor de graven van de doden want ik gedenk vooral te leven maar wel…

hij zit altijd op dezelfde hoek in zijn vertrouwde bar met trillende handen draaien, de bladzijden uit zijn boek. hij bestelt een grote cognac, zuipt een flinke neut ervan kijkt dan angstig in het rond, voelt zich niet echt op z'n gemak. na menig glazen drinken gaan zijn wazige ogen open ook de problemen met z’n handen, beginnen…