Netgedichten

netgedicht (nr. 73.135):

Boom met duizend kleuren

Diep verscholen in een bos
Staat een boom met duizend kleuren

Hij heeft een vreugdevolle tijd beleefd als majestueuze beuk
Toen eekhoorntjes zijn verse nootjes aten
onder zijn kruin van dode takken
En hij zo de basis mocht vormen van hun levensverhalen

Terwijl zijn witte bast langzaam afbladderde door het gekras van kleine spechtenklauwtjes
Heeft hij in zijn blanke berkenborst trots hun nestjes gedragen
Totdat zij met hun jonge vleugeltjes
zichzelf dragen konden

Zijn leven als fijnspar heeft hem de donkerste zielenroerselen bezorgd
Liet hem getuigen van bomenmoord
tijdens ijzige winterfeesten
terwijl hij eenzaam achterbleef
in bevroren bosgrond
bedekt met de achtergebleven naalden
van zijn talrijke dennenfamilie

Zijn tijd als esdoorn liet zijn blad helderrood opgloeien
alsof er bloed doorstroomde
Liet hem in vlammen opgaan
als zonnestralen hem verwarmden

Het kalm ruisen van een kabbelend bosbeekje
die hij zo koestert als zomerlinde
doet zijn levenseinde zachtjes inluiden

Vandaag heeft hij duizend jaar boomwijsheid in kleuren verzameld

En laat hij voorgoed en tevreden zijn oude takken hangen.
Als regendruppels gestaag langs zijn schors sijpelen...