Alle inzendingen over gerief OR dauw OR ontbijt

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Wolken verdwijnen in de nacht geen zonlicht, nergens meer beweging, slapen, dromen -tot het gezamelijk ontbijt-…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Droog mijn tranen met je glimlach Geef me als ontbijt je tederheid Vul mijn dagen met verlangen En verdrijf mijn eenzaamheid…

meer dan een nacht ijs met ijzige wind als een lint door een kil Hollands landschap de lange afstand-schaatsers tot gerief? Zal zijn regeerperiode kort of lang van duur zijn?…

Vergeet-me-nietjes Een schattig bosje Erg toepasselijk Maar meer ook niet Het is verwerkt, zegt zij Ze moet nu verder Desondanks voel ik verdriet Haar moederdag is blijvend anders Ontbijt op bed verleden tijd Niet samen op, geen peukie roken Geen kopje koffie of simpel ontbijt Dit is alweer de tweede jaargang Haar man rust zachtjes onder…

Wie vaak muziek zag in het Paard van Troje Bewezen, coming up of progressief Moet elders nu op zoek naar z’n gerief Het Paard kan het met pop niet langer rooien Wie dacht aldaar de toekomst nog te horen Die tijd gaat thans aan terugkijken verloren…

Van de liefde heb je niets begrepen je hebt hem ingepalmd en naar je hand gezet zo voor jezelf Je hebt de liefde opgeschud als een kussen waarop je het meest gerieflijk lag, voldaan en met een glimlach Dat je liefde eigenlijk moet delen had je niet geleerd of meegekregen Ik had hem graag met je gedeeld Je moest eens weten.…

Vrouw die trouw Is aan een man Die in het buitenland Zijn handen niet Bij zich houden kan Omdat het thuis van Lichamelijke liefde Niet meer kwam Kocht hij in Gambia z'n gerief En zij ging gewoon mee, z'n eigen lief Bron: weekendbijlage Algemeen Dagblad 4 augustus 2012…

Het moet er zijn als aan een stil ontbijt, erinyen * weggesloten in de honingpot - wat zij wraakzuchtig neuriën raakt ons niet meer. * erinyen - (Grieks) wraakgodinnen, furiën ---------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

De ochtenddauw legt zijn kristallen op het nu nog onzichtbare gras de zon zal het laten verdwijnen de kleur weer geven wat het was. Mistend nevel in de ochtendgloren maakt het zicht wat minder scherp turend staar ik in dat grijs gordijn waar ik eventjes mijn blik op werp. Zie daar dan de eerste zonnestralen voel de warmte op mijn huid…

zonsopgang in september mistflarden drijven over gras een vaalbruine spin draagt een kruis er vloeit kleffe zijde uit haar tepel ondersteboven wacht zij in het web gif sluimert in de holte van een kaak trilharen meten elke gril van de wind elke loze vliesvleugelslag maar de druppel glinstert en verraadt haar plan…

in de planten hingen parels van zilver, goud en blauw ik liep naar buiten en bekeek de diamanten maar toen ik ernaar greep voelde ik de nattigheid van druppels dauw…

We renden hand in hand over vochtig gras en trokken ochtendnevels speels uiteen tot ze als ijle vogels van ons vluchtten stil stonden we te kijken hoe de zon hen warm ontving voor ze als parels dauw op onze monden daalden waar ze stierven in een zoen en wij elkaar plechtig beloofden die elke morgen te herhalen…

Dag herboren in 't ochtendgloren door dauw gewassen groene maagd ruikt zoals nieuwe dingen geuren. Dichters-wereld bijna volmaakt, één hoog achter, waar hij verwoordt wat hij uit z'n onbewuste put hem deze nieuwe dag vooral bekoort.…

als je eindelijk weet wat je wil maar je liefde van nu staat stil weet dan dat ik van je hou en fluister zacht ik weet dat jij ook op mij wacht net als de ochtend op weer een nieuwe dauw als dan door de zon die toch weer schijnen gaat de dauw het blad verlaat zal ik de aarde zijn waarop die druppel vallen gaat…

Het vallende lover Melancholie in de herfst Elk jaar weer opnieuw…

tranen drinkend kruipen we in onze schulp voortgeduwd door de infectieuze storm 't dorre hout in een tapijt oktobergoud De avondklok schrikt ons op eenzaam en bang wandelend langs de lanen van vrede waar de oorlog niet wordt verklaard Maar we zullen de nachtmerrie doorstaan met de liefde van het Woord in de genezende dauw…

in jouw sporen verwelkten de bloemen al gauw zodra de dorstige zon opkwam slurpte ze de dauw kleuren en geuren die de wereld op fleuren met bloemen in de knop gebroken nog voor ze zijn ontloken…

wie telt de druppels van het dauw, zoet en zacht wie was het kind dat liggend nog lacht totdat de aarde haar zal ontvangen in dankbaar verlangen te geven, te verzorgen opdat op n frisse morgen de dauw likt aan het blad van een volgend levenspad…

Er is weer kilometers dauw getrapt. En dat was nodig om goed warm te blijven. Geen verder nieuws waarover ik kan schrijven. Zo’n doordeweekse zondag? Nooit gesnapt. Geen snelsonnet dat actueel is, want ik haal mijn nieuws bij voorkeur uit de krant.…

met het fruitmes maakte ik een leep gebaar van oor tot oor, de vos keek verschrikt en ging er vandoor afgelopen met die absurditeiten dek de tafel mijn beste broer dan kunnen we eindelijk ontbijten…

De kwikstaart de merel en de mus waren al vroeg opgestaan het was in het gefladder hen niet ontgaan dat weldra het ontbijt werd klaar gezet een campingtafel rijk gedekt en twee stoelen stonden klaar nog niet bemand die éne was nog niet uit bed kwik ging draaien met de staart zong het hoogste lied de schone slaper wakkerde was dromenland…

Het ontbijt waarmee ze deze nacht besloten opende een nieuwe wereld. Alles was anders. Hij sloot zijn hand om haar kopje. Haar hand geklemd onder zijn vingers genoot van de warmte van hem en van de thee. Alles was anders. Door haar, door hem. Alles samen.…

Het brood ruikt vers de vijgen zacht de pruimen zonder pit de ochtend zonder schroom ik heb mij niet geschoren mijn tanden niet gepoetst liefde maakt blind de haan op de toren slank draait welgezind rozen roder dan de onze je vindt er geen je draagt een T-shirt van de mijne lila lavendel blikt wat nijdig die ene oorring aan je…

Heer als ik nog een keertje bij U boven verschijn, dan vraag ik u een gunstje, voor U is het maar klein. Ik vraag van U een woning Maar zonder een TV. Dan kan daar niemand zappen, dat maakt me zo tevree. En in de gouden straten geen supermarkt o Heer, en ook niet een MacDonalds of een Centraal Beheer. Ik wil maar rustig zitten in…

Rond twaalven laat ik dan het dromen schieten en trek de slippers en mijn badjas aan om sloffende de keuken in te gaan (de stoppels op ’t gelaat en ’t haar in sprieten) Ik maak croissantjes en heb thee gezet Ons opperste genot . . . ontbijt op bed.…

druppels sprankelen in het web dat je hebt uitgezet het licht van ochtendzonnen spreekt en breekt in alle kleur maar je trekdraad is te zwaar beladen en dwingt tot dwarse daden want je ontbijt vervliegt omdat het zich bevrijdt ook deze morgenstond brengt jou het water slechts voor even in de mond…