Alle inzendingen over gewichten

Het komt door m'n gewicht. Ik ben niet te zwaar. Ik ben te licht. Ik heb te dun. Het lijkt alsof ik altijd lijn. En dat doet me pijn.…

't Gewicht van de vrouw wordt nog lager. 'Je ziet er niet uit!' roept d'r echtgenoot luid, want nog nooit zag-ie iemand zo mager. D'r uiterlijk kan-ie niet loven. Ze wil zich van 't leven beroven vanwege die blaam en ze springt uit het raam, maar ze dwarrelt en zweeft zelfs naar boven.…

ooit had ik de levensvorm van een astrale glitterworm dreef ik grensloos in de ruimte om er dansend voort te gaan geen vaste grond noch hard bestaan en ook geen vleugels nodig voor een gang door mijn heelal nooit zou ik ter aarde vallen zo oneindig licht werd enkel waargenomen als een felle schicht in wolkenloze nachten zonder zware…

De huid eet zich een weg naar binnen. Twee aan twee worden de ribben teruggezet in de tamboerijn van de borst. De heupen komen bovendrijven in een bad van slinkend vet. Het gezicht wordt scherp gesneden met een mes van zelfverwijt. Tevreden tikkend registreert de weegschaal de verlichting. Het spiegelbeeld wordt transparant, de schaduw…

Ik draag van alles, brood, kaas een bom of een verminkte kat. Dragen is mijn redding. Ook van binnen draag ik, vragen, tranen, gedaas en een karrenvracht solaas. Als ik niet draag is er een gemis dat niet te dragen is. Het dood dier dat ik droeg heeft mij gelikt tot ik geen gezicht meer had. ---------------------------------- uit…

Het gaat met onze straatburgers heel goed: Ze worden hier in Groningen gewogen En zijn ze veel te dun in onze ogen Dan worden ze verplicht flink bijgevoed. En als ze veel te dik blijken te zijn Dan gaan ze noodgedwongen aan de lijn.…

Stenen hebben een hart van brand. De tweede regel is verdampt in wind zo hard dat ik in elke hand een steen moet dragen staand op de kraterrand. De eerste regel ging verloren in mist boven de weg, rook- slinger door het land. Vuurslag, geweld van vallen. Ontelbaar maal toeval, gestapeld wegwijzer naar meer, verder, altijd dezelfde afval…

Het gelukkig moment de steen te ervaren als een bot van de aarde, voornamer dan ieder gewicht dat de geesten scheidt. -------------------------- uit: 'Veerstraat', 2001.…

wellicht geduld afwachtend om toe te slaan soms fijnzinnig als zijde vaak als bliksemschicht met volle kracht dondert erkenning niet smeken is superieur omheiningen breken het woord staat en troont soms ten spijt teruggeroepen maar de ruïne blijft…

Droomde van de tempel der sonnetten de priesteressen klessebessen luid beschuit met veel vocht zet behoorlijk uit alles klopt zelfs dames in korsetten Lies Obies zingt forse klankgedichten vluchtig ingepompt door adelborsten die in koren schallen zonder kosten zij behoren tot de lichtgewichten qua metrum en jambe komt zij er door hoewel…

Als een met kwik gevulde thermometer In Sèvres door onhandigheid bezwijkt, En kwik het standaardkilogram ‘verrijkt’ Dan wordt het voor de consument niet beter. Dan klinkt het daar als bij de Albert Heijn, Of het een ietsepietsje meer mag zijn.…

Missen doe ik Je nu al, Nog maar een Paar dagen ben Je bij ons vandaan, Ben je voor altijd Bij ons weggegaan, Lichaam van mij dat alleen Met gevoelens verder wil - Maar het gevoel kan Ik alleen voor de ander Zichtbaar maken met Woorden, alleen met De woorden van dit gedicht, Gevoel dat zichtbaar wordt Met onzichtbaar gewicht…

De vrouw die ondergoed per kilo wil Moet zich er wel mentaal op voorbereiden Dat zij niet alle vragen kan vermijden, Zoals die naar de dikte van de bil. De hamvraag bij die slipjes van satijn: “Of het misschien een beetje meer mag zijn?”…

ik ben geen zanger maar een dichter en m'n pen is zoveel lichter dan mijn stem het gewicht zit in de woorden en de zinnen die ik tem verlang van mij geen fraai gezang want een vers is slechts behang in een bundel naargelang…

Thuis lig ik met m'n laptop op de bank, en tracht zo goed als mogelijk te werken, maar meer en meer begin ik het te merken, ik ben de laatste tijd niet meer zo slank. Het is een flauw excuus, maar toch wel waar: ook mij valt deze tijd bijzonder zwaar.…

Ik zit in de kilte van steen. Wit zijn de muren bedoeld, maar ze breken; andere levens krioelen erover, erdoorheen. Op mijn schoot je marmeren lichaam. Houd je ogen niet zo gesloten wil ik je vragen, lach naar je moeder sta op, wees wat lichter. Nee. Altijd zal ik je dragen. --------------------------------------------------- uit: …

Hè hè, het nieuwe jaar is aangebroken Ik ga volledig voor mijn streefgewicht Alleen door ‘t melden hier in dit gedicht Zal ik bereiken wat is afgesproken Ik vreet me dus het schompes ‘t hele jaar Tien kilo meer krijg ik best voor elkaar…

Een kleine sprong en het gewicht kan gaan. Jij wacht, onaangedaan, op nieuw bericht. -------------------------------- uit: 'Het was wat was', 2015…

de zwaartekracht heeft er een klus aan een goed begin is laat merken dat je er bent je gewicht in de schaal werpen dan houden ze straks wel rekening met je welkom Opa Lejo…

vanmorgen op de weegschaal (84.9 kg) ontdekte ik ik weeg dus ik besta…

zoals de poëziekalender op het toilet dag na dag iets van gewicht verliest... zó eenvoudig zou het eigenlijk ook bij ons moeten gaan wanneer wij weer eens aan de lijn werken…

Een gewichtig man in Greven Wilde groots en meeslepend leven Maar na een smak van het dak Zat zijn poot in de prak En is 't bij meeslepend gebleven…

Eerst dommelt dan schommelt en hommelt hij zacht voor mijn raam op en neer zo zwaar kan zowaar als zoem- kunstenaar zijn eigen gewicht haast niet dragen…

gezond gewicht pas geboren meer dan licht straks komt alles Leef als een god meer dan meer baden in genot meer dan alles kist in het vuur alles as laatste uur alles was…

voor deze stilte zijn geen woorden goed genoeg geen ijs dat stiller breekt dan een flinterdunne plas in de voortuin onder het gewicht van een vlinder het zou zomaar kunnen moest ik het willen neerschrijven…

De laatste donderdag van deze maand Dat is er altijd eentje van gewicht De It’s werd deze dinsdag al gedicht Nu wordt er een gedichtengolf gebaand Dit dagelijkse snelsonnettenblog Is er sinds de laatste eeuw en morgen nog!…

Men zegt: da’ k het hart op de tong draag, echter, neen te zeggen tegen een vraag, vergt nu net iets meer moed, dan het gewicht van het hart op de tong!…

Eten en gewicht Gaan altijd samen Twee slechte vrienden Die je overkwamen.…

Mensen zijn sterfelijk Óók Stephen Hawking dus Ondanks zijn ziekte Een man van gewicht Dankzij zijn grondige Kosmologiekennis Schijnt over nachtzwarte Gaten nu licht…

Waar woorden geen gewicht mogen hebben. Worden pennen zwaarden. De machteloosheid van onwetendheid heeft immers zwaarden nodig. Daar waar kennis macht is worden pennen overbodig.…