Alle inzendingen over gezamenlijk

er vallen druppels zwart niet ver van het pad waarover wij gaan de eerste schrik diepe ontsteltenis over wie er zo plotseling niet meer is geen afscheid of gebaar waar leven stopt in ontvallen leegte voelbaar door allen in langzaam besef hechten weer banden door de pijn van verlies in gezamenlijk verdriet het zwart vloeit weg…

Laat ons tóch gezamenlijk voelen. Niet gewóon liefde, niet enkel fijn. Maar allesomvattend, hetzelfde bedoelen. Ik weet heus wel, is niet gepast. Niet mogelijk zelfs, een wens alleen. Voor beiden immers, niet meer dan last. Gevoel verwarrend, misschien wel geen. Maar laat me toch, gun mij mijn dromen.…

Nu hebben ze gezamenlijk besloten Om het nummer 48 voorgoed uit het wereldkampioenschap Te halen om zo Shoya Tomizawa hun eerbetoon te geven.…

Bob Dylan zingt en ik denk aan vroeger de studentenflat de gezamenlijke keuken pinda's doppen en Risk spelen terwijl een enorme bui kwam opzetten vanaf het Amsterdamse Bos zagen we de dalende vliegtuigen en wat we ook zeiden we hielden niet op met praten nooit hadden we een idee ook maar kunnen hebben over waar we nu zitten…

Het donker wijst ons op het licht De mens versiert zijn huis en haard Er wordt in kaarsvlammen gestaard De blik naar binnen toe gericht Men droomt dat vrede wordt gesticht En daarna liefst voorgoed bewaard Het donker wijst ons op het licht De mens versiert zijn huis en haard Voor even oorlog uit het zicht Gezamenlijk op bedevaart Een schaduw…

Je bent mijn Epsilon Lambda en Phi De schaduw van je nachtelijk parfum Is ayurveda afrodisiacum O Elphi, Epsilon Lambda en Phi Odeur in ons gezamenlijk ontwaken Een wilde roos besprenkeld met mijn rum Mijn muze, Epsilon Lambda en Phi Elphi Clematis, liefde's lentebode Je paars gewaad voor zoete merelzang Ligt klaar…

Een beetje zonneschijn wil ik aan jou geven een zonnestraal voor je zijn in ons gezamenlijk leven. Ik wil de wolken zijn waar jij op mag drijven en het velletje papier waar jij op mag schrijven. Ik wil de zee voor je zijn waarin jij mag zwemmen een fiets zonder zijwielen maar met krachtige remmen.…

Opzoek naar de soek oriënteerde ik mij op geluid Drukte van belang vele kleuren en lekkere geuren Lezen dan het boek opengeslagen is schrijver dezes De ene doek, dekt de andere; gezamenlijk over lappen zij delen die aanstoot kunnen geven tot verderf Tong van reizigers wordt op aangename wijze gestreeld Na fruit, de snorkel op…

We dwalen in een vierkant land onze gezamenlijke waarheid kent geen verfstreken meer het leenschilderij is veranderd in een maagdelijk doek droom niet, verzin niets verlang niet meer lijkt het namens de kunstenaar te zeggen we schaduwdansen achter de horizon waar herfstvogels afscheid nemen met nieuwe moed als levensbloed ben jij…

Nadat ze jaren lang Gepaard een kuis en Vreedzaam leven leidden, Hier in dit groene land Waar ze zingend Elke nieuwe dag Bezongen in Gezamenlijk geluk, Is plots een zwarte Wolk voor de eindeloze Zon geschoven - De glanzende groennek Zit verdoofd zijn vrouw Te zoeken, hier aan De rand van de sloot Waar ze samen zo gelukkig…

De wijzer wijst het uur de tijd De tijd dat moeder de maaltijd voorbereidt Gezamenlijk eten is soms als een levende gloed Door allerlei omstandigheden vaak missen moet O, tedere moeder armen die hun kinderen omarmen Tegen haar borst gevlijd het kinderhart verblijd Uw adem teer als de adem van Onze Lieve Heer Hart bedaard de winterkoude…

Wij mogen geenszins opgeven, ''t zal mijn tijd wel duren', want 'mijn tijd' is onze tijd Gezamenlijke tijd is geenszins voor ALTIJD...! *creatieveling…

keek je vurig spanden bogen zich langdurig einden afleggend, verdwalend door heemtuinen duinen rosaria leek een belofte van niets dan geluk een zwevende donzen veranda gedragen door blauwe paddestoelen doorspekt met jouw lichtpuntjes de stilte te betrekken in ons gezamenlijk uitzicht de velden voltrokken zich de natuur werd overal…

het opkomen van zon laat me raken door zijn warme koesterende stralen maar als wij samen schijnen is hij het licht en schaduw ik in dat decor het kleine mijne ik ben geen schim uit vroeger tijden die donker geeft omdat hijzelf in het verleden te weinig heeft geleefd accentueer wel met een lach de verrassende momenten van gezamenlijk…

wij hebben het weer aangekaart de zoveelste keer in ons leven van kleine woorden hoofdletters gemaakt zodat iedereen ze eindelijk kan lezen waar wegkijken onmogelijk wordt en passie gezamenlijk alle woede deelt ook van lang geleden omdat er nooit goed op is gepast het omvat de ereschulden waarvan bloed niet meteen aan eigen…

En er was nog iets anders: De horeca staat voor gezamenlijkheid. Daar waren we wel aan toe na die autoritaire Lock down van die interieure ballingschap. Van Belgen krijg je zowat alles gedaan, maar je moet ze de illusie van vrijwilligheid laten. Het café is voor ons een kern van belevenissen, dromen, frustraties, roddel.…

Ik zou je graag leven willen geven vol levensechte dromen waarin we mooie dingen beleven genieten waar we aan toekomen eindeloos wandelen over de hei vliegen naar tropische oorden plukken we gezamenlijk bloemen in mei bezegelen ons zijn met de mooiste woorden versmelten we in een nacht vol indigoblauw liefdevol kleurt het zand op je gezicht…

Helaas is de mensheid verkrampt door pijn Leven zij met elkaar, geen ka- rabijn Moskee Kerk Vrijdag Zondag Pleiten voor gezamenlijk, dus één lijn...! Albania, Tirana, september/oktober 2016…

tenminste dat beweerde iedereen het afval dat hij onderzocht bleek van een bekende hij zag haar jong en niet verwend alsof iets haar, voor hem bestemde ze leerden van elkaar de zon de wind en ook verdriet waarderen in het houden van vandaag verlangden ze ook morgen te proberen ze vereeuwigden gevoel weefden uit een zoekend leven een gezamenlijk…

is geweest, terugkijken op je sporen is een feest de eerste zijn in niemandsland het ijs waar water strandt het vlaagt vandaag weer troosteloosheid ik had me zo verheugd op kou in winters landschap herinneringen uit mijn jeugd jouw vorst hangt in de koelkast de dorst van blikken bier er is geen lente tussen ons ontdooi eens in gezamenlijk…

vertrouwde stemgeluid van een moeder die haar kinderen roept om te gaan zwemmen in de blije rivier en in de avond bij het kampvuur drinkt vader zijn bedroefde bier om de volle maan te begroeten met zijn lyrische verhalen er blijft een grijze wereldtaal aan de afgrond van ons geheugen we eten er boterhammen met zwart zaad en zwemmen gezamenlijk…

tenminste dat beweerde iedereen het afval dat hij onderzocht bleek van een bekende hij zag haar jong en niet verwend alsof iets haar voor hem bestemde ze leerden van elkaar de zon de wind en ook verdriet waarderen in het houden van vandaag verlangden ze ook morgen te proberen ze vereeuwigden gevoel weefden uit een zoekend leven een gezamenlijk…

te plaatsen, ze passen in geen enkel alfabet, gemorst, verwaaid in de branding van de toekomst, verstart alles wat zeker was, verrijst zijn eigen horizon in een nog te ontdekken heimwee naar een troostende kleur het kernpunt van het menselijke karakter, ontstaat een glimlach achter een ondoorgrondelijk masker, dat we even gezamenlijk…

de dag weet niet wat de nacht nu gaat doen ik hou van de lach in je stralende ogen je twinkel behaagt, dat is niet gelogen het donker laat zien wat de klaarte niet kan je neemt me goed vast, wat is dan je plan de maan beslist in naam van de zon bedeesdheid ging falen en durf overwon mijn hand reikte ver… en jij nam het aan we voelden gezamenlijk…

De spiegel van mijn hart toont in een strakke lijst mijn liefde voor haar die 'k nog slechts ken door haar woorden en een beeld van een mooie foto; digitaal De spiegel van mijn ziel daarentegen, toont in een sierlijke lijst de gezamenlijke schoonheid van twee mensen met een getekend, deels geschonden, herstelbaar leven in een mooi verhaal…

het oude fotoalbum ik kreeg een kijkje in het verleden van een oude dame gezamenlijk bladerden we door haar fotoalbum op haar gezicht een glimlach soms in haar ogen een traan jarenlang was het vergeelde boek dicht gebleven ik maakte kennis met haar mensen leerde gezichten kennen pas bij thuiskomst realiseerde ik me dat een ieder die…

Wilskracht draagt de kracht, de macht en ook de laatste hand en adem die ik je in vertrouwen gaf, is uiteindelijk langverwachte adel die zich bloedend wentelt in hervormingen, een gezamenlijke inspanning van woorden, aardse bondgenoten zijn zo ironisch machtig, werken soms zelfs als meedogenloze krachten die in alle financiële richtingen…

Gerommel Een fase van schuilen tegen De elementaire kracht van De natuur Gezamenlijk Gaan vijf eeuwen voorbij Over de brug met Vier pijlers te water De aarzeling Schroom van de schaduw In het mooi' licht Vanaf de tel. Dit ogenblik Na rust. De liefde. Het moment Andermaal De schildering. Het verlangen De kunst.…

Meer dan honderd Mensen die hun leven Achter zich gelaten Hebben maken zich Op voor het hoogtepunt Van de dag - het warme Middageten in de grote Zaal, voor de gelegenheid Sierlijk aangekleed Om hen die hier gezamenlijk Komen eten het gevoel Te geven dat ze er in Ieder geval nog bij horen - Samen met mijn oudste zus Zit ik…

fluistering, indringend en niet te verstaan Als de maan die tussen de bomen door, licht schijnt op de verduistering, Waar de stemmen over gaan Is gekerfd in het zwarte hout Deze bomen met hun tekens eeuwenoud Door maanlicht als van goud Zijn onzichtbaar en eeuwig verbonden via een roodgloeiende band Tastbaar en door engelen gesmeed, door een gezamenlijk…