Woud

In de verte ligt een uitgestrekt woud,
heel donker en oud
Daarin zingt een fluistering,
indringend en niet te verstaan
Als de maan die tussen de bomen door,
licht schijnt op de verduistering,
Waar de stemmen over gaan
Is gekerfd in het zwarte hout

Deze bomen met hun tekens eeuwenoud
Door maanlicht als van goud
Zijn onzichtbaar en eeuwig verbonden
via een roodgloeiende band
Tastbaar en door engelen gesmeed,
door een gezamenlijk noodlot gebonden
Zij pakken sporadisch vertwijfeld maar zeker elkaars hand
De andere boom die oprecht van die ene houdt

verbinding liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 439