1274 resultaten.
en jij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 192 uiteindelijk
heb ik dan toch geleerd
om het goud
uit je blik te zeven
waar ik hoopte
je te ontmoeten
ben ik je misgelopen
en nadien kwam je schuilen
met dauw in je haar
en keek je verward
als de vlucht
van duizend spreeuwen
bleef ik je zoeken
was ik het die riep
wonderlijk je thuiskomst
de warmte
de weemoed
toen je weer
met me sliep…
Een uiterwaard van kwel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 93 Mijn longen vullen zich met natte lucht,
tot waar de weemoed in mij gekt.
Nu is ieders eigenheid nog onbeducht,
weldra met dampige teelaarde bedekt.
Onbeholpen tast ik naast de weg voorbij
alwaar mijn nieuwsgierigheid is gewekt.
Met mijn zielement tot in dronken barbarij,
het vruchtvlees met denkvaten doorspekt.…
Avondroos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 529 buiten lijfelijk bereik
vloeit een warme gloed
als zwijgende voorbode
van de tanende hartsvloed
dit weemoedige vuur
zinkt in de oever van het land
de avondzon blijft achter
als kringen in het zand
’s avonds wordt het stil
alleen wat doffe klanken in ’t riet
’n roerdomp, alsof die zeggen wil
je hoort me wel maar ziet me niet
de wind…
Badwater
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 183 Wanneer ik 's avonds in de tobbe lig te weken
diep onder 't schuim, van af mijn tenen tot de kin
gelijk een licht en luchtig uitgespreide deken,
dan krijgt mijn droge leven weer een beetje zin.
Want als ik 's avonds in de badkuip ben gekropen
dan zwerven mijn gedachten op de wilde vaart.
Ze zeilen weg over de zee tot in de tropen,
ik voel…
Mijn gister-ik
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 152 Gister op het strand
zag ik mezelf lopen,
in strakke t-shirt jurk
met lange split.
Een beetje trots
want zij-ik mocht er best wel wezen,
een beetje droevig ook
want ik ben haar niet meer
en vraag me af
die gister-haar die ik zag lopen,
zal zij ook ooit
haar gister-ik voorbij zien gaan ?…
[ Mensen onthouden ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 38 Mensen onthouden
al het moois dat ze denken:
in Pakhuis Weemoed.…
[ In mijn hoofd zit jij ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 16 In mijn hoofd zit jij
daar nog, om ons waait de wind –
van jouw verhalen.…
Terug
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 26 Mijn thuis
als het nog bestaat
in de rimpels en grijze haren
waar ik uitrust
Mijn lijf
stram van de jaren, alles
zo lang geleden, ook jij
mijn lieve onbekende
Mijn ziel
vol tranen, herinneringen
aan jouw zoete lippen
om nooit te vergeten
Mijn lied
mijn adem, die nog zingt
waar ik ophoud
terug te komen…
Van de dagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 191 Vandaag ben ik onvervuld,
de lichte meisjes van het vroege uur
en de zwarte wijnen van Cahors,
ze dragen noch ze schragen.
Met eeltloze handen zwoeg ik verder
aan de kuil, mijn misantrope opus.
Waar het schrijnt als zomerjeuk,
hoor ik het lome ruisen van de populier.
Laat me mijn ziel schurken,
genadig tegen jouw robuuste rug
en vertel…
Geen reden om te klagen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 176 Ik zie voor mij geen reden om te klagen
Over de gestage voortgang van de dagen,
Al overvalt me soms neerslachtigheid
En ook de weemoed, moeilijk te verjagen.
Elsschot
“en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.”…
Weemoed om het strand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 De foto opent mijn herinnering
aan de vrijheid van het strand
de ruimte waar alles kan
waar ik mijn fantasieën opjoeg
tot ik ermee wegvloog
de hemel in
maar er zat altijd een strik
om mijn enkel, met een touw
dat mij weer omlaagtrok
en als ik een aanloop nam
en in zee sprong, spoelde ik
na een tijd vanzelf terug
naar de familie aan…
Ik had zo graag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 182 Ik had zo graag
een nieuwe lente willen schrijven,
zo een die juicht en zingt
en iedereen doet fluiten.
Of anders ook
aan Holland willen denken,
het reiken naar den einder
naast de langzame stroom
van het wassende water.
En als ook dat niet kan,
dan maar een droevig lied
Zo van « het is november en het giet
zo troosteloos en…
aan het einde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 104 in het wegstervend
licht werden
vleugellamme woorden
voorgoed tot stilstand
gebracht en in
vergetelheid begraven
buiten wierp de warse
wind de glazen om
de stilte suisde
toen heimwee
ongezien naar
binnen schoof
bidt men tot een god
aan het einde van
het verlangen?…
Diamanten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 Onze band vervaagd tot wat
woorden geladen met gevoel
om een hartvol roest
Schitterende herinneringen
De kleur van jouw ogen
Die eerste keer, verdwaald
in elkaar, samen
de weg aan het vinden
Alles waar jij goed in bent
dat je toch los moet laten
Cadeaus zonder pretentie
hand in hand gegeven
voor het hotel, in vallend blad…
Herfststemming
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 86 Gordijn in somber
als avondmist van de herfst
hangt over mijn hart.…
Herfststemming
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 441 De prachtige blauwe hemel van weleer wordt
gekleurd met grijzige grauwheid, een zon voelt zwaarder aan
Zo diep en intens dat fracties vermoeidheid en weemoed zich beginnen te
manifesteren in het lichaam waar ze onderweg zijn naar mijn breekbare-en-kwetsbare.…
BLOEM op je hoed
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 91 zij wist nog hoe een
ijzeren hoefslag langs
de klinkers klinkt
hoe het water lucht en
bomen weerspiegelde
zij voelde altijd nog de
weemoed van wolken
zij wist dat ze deel was
van het leven van alle
aardse dingen…
alles wat was
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 93 het is het lege nest op de schoorsteen
de blauwe sluier rook die over de daken reist
de overgroeide kuil bij de rivier
een vogel die in de verte roept
het is de verdwenen zandweg
de oude afgepelde verflaag op een deur
de dag van nevel en dauw
het stuurse zwijgen
het is de beklemmende namiddag
het dorp dat nooit het mijne werd
de korst…
[ Goede oude tijd ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 21 Goede oude tijd...
wat is er toch ongrijpbaar --
weinig van over.…
Een laan in de paleistuin
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 48 Het meisje vliegt aan mij voorbij
langsflitsend als een vogel, vrij
Er straalt een bloempje in haar hand
Ze zingt iets nieuws, ze is charmant
Misschien heeft zij, en zij alleen, de macht
om met haar hart op dat van mij te reageren
en verschijnend in het diepste van mijn nacht
mijn wezen in een oogopslag te reflecteren!
Maar nee, ik ben niet…
herfst compositie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 199 om een gedicht te schrijven
over weemoed en duisternis
ben ik naar de Harz gegaan
doch wat opviel waren de kleuren
naar weemoed heb ik vergeefs gezocht
en bij duister stak ik in de avond
gewoon even een kaarsje op...…
voor wie het ziet
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 117 de rivier weet
van lopen
de weemoed
kent ze niet
het verlangen
weet van stromen
zichzelf bevatten
kan ze niet
het water draagt
de weemoed
wat ze wiegt
weet ze niet
het verlangen
herhaalt zich in
het stromen
voor wie het ziet…
Lafheid
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 305 U vraagt mij
wat lafheid is
ik zal U zeggen
wat lafheid is
lafheid is angst
voor ‘t onbekende
decennia denk ik
met weemoed aan
mijn jeugdliefde
ik weet hoe ik
haar kan bereiken
durf haar niet
te ontmoeten
bang dat bekende
pijn van weemoed
plaats maakt voor
onbekend gevoel
kijk dat is lafheid…
Geur van weemoed
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 221 Een vreemd soort
Weemoedigheid hangt
Langzaam in de lucht,
Loom als was het een
Vooruitgeschoven zomerdag
Die net als mijn gevoel
Te koud is voor de tijd
Van het jaar - een lage,
Verschroeide geur van
Weemoed die overblijft
Van alles verterend vuur
En die tastbaar resultaat
Lijkt van jouw sterven
In dit lijdensuur…
guldenroede (2)
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 432 de guldenroede
herinnert sterk aan vroeger
weemoed geel van kleur…
Overdosis herfst
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 323 Overdosis herfst
Sterven op zijn sterfst
Weemoed op zijn weest
't Was. Het is geweest…
Verloren liefde.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 363 Een gebroken hart
dat machteloos is door smart,
ogen vol weemoed.…
De dubbelganger
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 980 Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd
waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd
Gezocht in het Verre- en Midden Oosten
niets van jouw evenbeeld om mij te troosten
Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika
lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na
Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël
this must be heaven or this must be…
Weemoed en hope
poëzie
3.0 met 26 stemmen 2.497 Op de bodem van het leven,
In de diepte van het hart
Rust de Weemoed
En de Smart;
Maar de Hope rijst er neven,
In ’t geslingerd mensenhart.
Tussen weemoed, strijd en hope
Vliedt het leven snel voorbij;
Waakzaam, werkzaam
Wachten wij
Dat het Raadsel zich ontknope,
Wat ons korte leven zij.…
Weemoed en Hope
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 729 Op den bodem van het leven,
In de diepte van het hart
Rust de Weemoed
En de smart;
Maar de hope rijst er neven,
In 't geslingerd mensenhart.
Tussen weemoed, strijd en hope
Vliedt het leven snel voorbij:
Waakzaam, werkzaam
Wachten wij
Dat het Raadsel zich ontknoope
Wat ons korte leven zij.…