Alle inzendingen over hoge

Het altaar lag op hoog niveau! Ik voelde toen, dit hoort niet zo! Toen ik er was, mocht ik niet verder. Daar bij het altaar, hing mijn Herder. Ik klom hoger, maar dat ging niet door. Een dik rood koord hing er voor. Stil ben ik toen naar buiten gegaan. Nu zoek ik Hem onder de mensen voortaan Daar buiten voelde ik me weer fijn.…

Hij wil ons niet zien vanwege quarantaine kans op besmetting…

Een plas doen in het vliegtuig kost straks geld Men wil zodoende nog meer binnenkrijgen Iets wat onze verbazing zeer doet stijgen Ook hoe zoiets heel luchtig wordt gesteld Zo is, al wordt meer rendement gehaald De service tot een dieptepunt gedaald…

de spanwijdte van mijn vleugels is niet groot genoeg om het gevallen woord te dragen hemelhoog dondert de echo door ik vlucht om wat ik hoor en hoor en hoor klapwiekend ankert naklank koortsig en rauw klampt zich vast, hecht aan vergroeiing in mijn gekraakt karkas…

Waar kan ik heen, bij wie kan ik huilen, Van wie krijg ik een schouder, bij wie mag ik in bange tijden schuilen. 's Avonds zit ik alleen, iedereen is ergens anders heen, En ik? ik voel me een blok aan hun been. Ze gaan naar vrienden of bekenden, kennissen of buren, Ik zit opgesloten binnen mijn eigen gebouwde muren. Muren van bescherming…

slingeren verse wolken hoog aan de blauwe lucht spelen zwaluwen krijgertje in groten getale valt de grijs omrande envelop geruisloos op de mat waarvan alleen de naam van blijft hangen roepen zwaluwen mij aan en vraag me af of Rob net zo zal balanceren op het wiegen van de wind *~ Lady Love ~* ~ Rust zacht Lieve Rob 1929…

Ze wiegt zo hoog op haar heupen maar nee het zijn haar hoge hakken…

een late zomerdag licht is ons leven de zwaarte van het alledaagse in de ijle lucht verdwenen geen tijd om woorden nog te wegen ze zoeken zich als kleurige balonnen een eigen spoor…

wind speelt met vogels tweespel hoog aan de hemel stilstaand zweef ik mee…

Haar hoge C, Ennio Morricone, dank daarvoor.…

tussen eb en vloed verdween je geruisloos in afstromend water heb nog vele dagen je naam geroepen en gezocht bij hoog en bij laag maar tevergeefs je wilde het tij niet meer keren…

een kleine oneffenheid op haar pad ze kon het niet opbrengen om over die drempel te stappen keerde om en nam een andere route het werd een molshoop die almaar hoger en hoger leek te worden het maakte haar nog meer huiverig maar waar ze ging een uitweg leek er niet het werd een berg op elk te volgen pad moedeloos werd ze ervan tot ze begreep…

schijn zonne schijn schijn licht maneschijn schijnt lichter zonder zwaarte zonder gewicht licht gewicht licht zwaar is de zee zwaar is het water dat stroomt naar de zee veel is de zee meer dan het meer meer naar de zee zwaar is het water zwaarder dan wolken neer gaat het water neer naar de zee hoog gaat het water hoog in de…

met poëzie bouw je geen versterkte burchten, noch ivoren torens waarin jij je kan verschuilen om vanuit de hoogte meewarig neer te kijken op het gewroet of geknoei van nietige mieren. wel zorgt poëzie voor kleine stapstenen naar anders en beter, waar minder dan meer wordt voor de onverzadigbare proevers. het zoeken en vinden van mooie…

Hoefde deze woorden niet te zoeken kwamen stil in mij omhoog, ik heb "Liefde" groot geschreven groot, daar hoog in de regenboog.…

Een merel blijkbaar knus gezeten serveert alweer zijn hoge C bij 't krieken van de dag een schetteren van jewelste een wedijveren een concerteren een salueren een hooglied voor de zon…

Nu mijn zitbank was versleten moest ik wel een nieuwe kopen trok de winkeldeuren open van de meubelboulevard hoorde achter mij een hijgen hoge hakken sneller lopen almaar sneller en maar sneller tot ze kwamen bij elkaar Kan ik U helpen hier misschien klonk er haar stem wat uitgeschoten zoekt U stof of iets van leer iets voor een bad of…

ik dat mijn jeugd voor eeuwig was eeuwig leven dat kon hier dat wist ik zeker achter elke heuvel steeds weer groener gras God weet van de dagen dat ik zat en eigenlijk was het nooit mijn schuld de ene heuvel klom ik na de ander en door haar waren mijn dromen toen vervuld maar nu lieve God, gaf u mij een berg en die berg is mij veel te hoog…

Het jonge kind speelt in een glooiende weide. Nergens is de toekomst zo ver als juist hier. Een wandeling, gewoon om de tijd te beiden, zonder reden of doel, gewoon voor het plezier. Vanaf de weide kun je naar gindse heuvelen kijken. Daar lopen figuurtjes, ze passen in een kinderhand. De uren duren langer, de tijd weet van geen wijken, als…

nog flaneert de zomer met sproet en herfstlach op hoge benen langs het strand het mulle zand en hooggehakte voeten doen heupen uitbundig groeten verborgen achter zonnebril kijken wereldwijze ogen ondeugend de wereld in de wind speelt met het lange blonde haar dat oplicht in een fraaie draai zij legt zich ter aanbidding neer en…

uit de stalen kerktoren verwaaien hoge tonen echo’s van tijd seconden roesten niet rijgen zich aaneen tot kettingen van uren die dagen vastklinken tot maanden ze verankeren in jaren de toren priemt naar de oneindigheid tijd staalt tevergeefs in eeuwigheid…

Tja, niemand die het zegt maar ik lees het overal: Mezelf, gevoelige dichter een spons die alles opzuigt en pas loslaat als ze zachtjes maar stevig vastgehouden wordt Een zeilboot in een zee vol tankers die me omver varen onbewust En het geeft niet het zeil wordt weer gehesen en laat zich opgelucht meevoeren op het ritme van de wind…

Een avontuur in Hansje Brinker-taal Je kunt er elke ramp mee overleven De Maya’s zullen zich zelfs overgeven Wanneer je dit kleeft aan je kathedraal Wat jammer dat het vroeger niet bestond Voor asbestvlekken op de plattegrond…

Ik fiets elk jaar wel weer eens door Slenaken Een prachtig dorp in Limburgs heuvelland Als ik voldoende Joules heb verbrand Laat ik me daar het witbier prima smaken ‘Het water uit de Gulp zet straten blank’ Mij leek dat slechts een script na héél veel drank…

zag je gezicht in de wolken het haar lichtgekruld later ineens hoog opgestoken oren vrij in de wind je mond lachte plezier in heimelijk vervagen je lichaam verwaaide in sluiers zwart wit doorzichtig belicht door de zon die met liefelijke warmte je gezicht langzaam wist…

jij stond aan de andere kant van een vliesdun watergordijn zag je vormen bewegen armen en benen in een plastisch ballet je stem klaterde in hoge tonen boven het ruisend geluid ik wilde je hand maar in het raken verbraken wij de stroom wat magisch betoverend leek bleek slechts een droom…

het duurde lang voordat ik de deuren opende met uitzicht op het leven na jaren drempelvrees kon ik het uitzicht op volwassenheid niet meer weerstaan heb me erin gestort zonder ervaring met scha en schande werd ik uiteindelijk wijs maar de prijs was hoog in het afscheid nemen van mijn zorgeloze kindertijd nog benijd ik dan…

zon koestert rode schepjes in het zand vliegensvlug gaan berichten omhoog langs het vliegertouw licht van behuizing kleine wolken alles is gereed draadloos luisteren naar de hemel stemmen verdwalen in een droom vermengd met geur van zonnebrand slapers drijven naar een verste rand maar de golfslag van warmte spoelt hen weer…

had de golven niet verwacht waarmee je mij zou overspoelen zij bekken schuim met zinnen die mij kwetsen in gevoelens hoog van de toren blaast jouw koude wind mij woorden om de oren ons voetstuk wordt gekraakt door emoties die zijn losgeslagen toch samen door het oog van de orkaan jou laat ik nooit gaan…

De Elbe en de Moldau en de Donau Ze stijgen tot een ongekend niveau De helft van Boedapest loopt risico Het water spoelt straks wild rondom de hoogbouw Hoe helpen wij als buurlanden elkander? Vooruit, wij sturen Willem Alexander…