Alle inzendingen over huiselijk geluk

dan komt de lieve Sint Kinderharten zullen sneller kloppen Spannende tijd die ik bijzonder vind Laat deze gezelligheid nooit stoppen Denk allen eens terug aan deze tijd Om zo overtuigend in iets te geloven Overal werd Sinterklaas voorbereid Waarom illusies van een kind beroven Verlanglijstjes en gedichtjes maken Zowel op school als in huiselijke…

Een onschuldig ogende vraag gesteld Wantrouwig in het antwoord Is er achterliggend geweld Wordt hier de vrijheid in de kiem gesmoord De huiselijke vrede wreed verstoord Al je stappen nageteld Alle grollen doorverteld Het hinkelen op een slap gespannen koord Is wantrouwen wederzijds geboden Vertrouwen we ons zelf niet Zijn de feiten met…

enkel de winterzon die naar binnen sijpelt de tafel en kast met ‘n zijden glans bekleedt louter ‘t huiselijk getik van de oude pendule die de tijd meer ruimte geeft, de uren lichter en wat langer duren laat alsof er niets meer bestaat noch telt dan dit ene verstillend moment dat ook mij omhult zo roerloos omvat terwijl mijn pen op…

mijn feestgewaad bestaat uit glans… de rood- en gouden schijn van allen, die vandaag nog snel iets willen zijn de haren doen en onverhoopt hun schoenen vullen met verwachting met als klap op dertien pijlen in haast hun laatste wensen veilen binnen huiselijke kring er mocht gezongen worden naast de kerk (het zwerk, gevuld met wind en…

in niets lijkt dit op gemberschijn op vooraanzicht zonder veel omhaal eerder terughoudend ook keert het moment in zichzelf waarbij geen sprake is van herhaling ter hoogte van de plaats die als ter plekke bekend staat de sleutels liggen verspreid over eigenschappen, gelijkend op een deur verwijderd van huiselijke kringen in een stofzee…

De drang ons voort te planten blijft Al worden wij door brand geteisterd Wat is het dat daartoe ons drijft? Het fascineert, boeit en verbijstert Ja in Europa zit je goed Zo zijn er nog wel wat contreien In Afrika vloeit heel wat bloed En hoor je hete tranen schreien. De mens ontvlucht zijn eigen land Wanneer dat knoeit met mensenrechten…

Een wereld zonder gebrek aan liefde geen incest, zinloos of huiselijk geweld waar je nooit iets hoeft te kopen, want deze wereld beheerst geen geld. Van deze wereld zit ik te dromen en zou het willen geven aan iedereen maar als ik wakker ben,en mijn ogen open spat heel die mooie droom voorgoed uiteen.…

in een al omvattende encyclopedie der gevleugelde gesnavelden stuit men in het centrale deel op diverse families mus de bekendste is wel de anonymus naar men zegt een uitgeproken domesticus meer nog dan de al zo huiselijke huismus de anonymi vertonen zich altijd alleen meestal echter ziet men er geeneen dit is verschillend van de goud-…

verlicht door een lantaren struiken hangen zwaar beladen tot op de drassige grond de druilerigheid van buiten is in mijn hoofd gekropen de neerslachtigheid in mij verwacht de zon als tovenaar gisteren en vandaag zijn plassen water hinderlijke obstakels mijn dorp is verstopt onder een grijze deken de eenzaamheid ontwaakt in huiselijk…

In het museum der Huiselijke Gezelligheid zag ik de beroemde scherven. Maar toen ik naar de Moeder vroeg keek de suppoost mij ernstig aan. Die is tijdelijk uitgeleend, zei hij. Ik kwam in de zaal van Steeds Dezelfde Dromen.…

De winter is gestorven, vogels gaan als gekken tekeer, de zon kijkt over ons pannendak, dikke hommels zoemen weer. Poes is binnen. Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase. Nu, in dit wilde…

Mijn ogen schitterden van geluk Nu zijn het watervallen waarvan de dam op ieder moment kan begeven door de druk van mijn recente leven.…

verkleurde foto's laten openlijk zien hoe de liefde is begonnen we waren jong en onbezonnen, vonden alles superfijn maar tijd vervliegt, ontsnapt, zoals het gas uit mooi gekleurde ballonnen zo, mijn conclusie luid: snel verloopt de tijd als prille liefde je intens begeleid maar traag verloopt de tijd voor allen wie geluk…

Samen met een musje koffie drinken. Spontaan, zomaar, zonder afspraak. Samen genieten van het toeval, dat niet toevallig is.…

Het woord heet ‘zwijgen’ om aan te kunnen blijven, te visualiseren wat de wind ons kan leren. Zij die ook op deze drempel ooit hebben gestaan weten hoe een en ander nu verder zal gaan. We vertrekken van waar we nu toevallig zijn, ervaren samen en alleen die intense zielenpijn. We voelen het huidige, het pure, het intense zwijgen, het verwerken…

Uw blijk van waardering voor de eeuwige terugkeer van de schittering in mijn oogopslag voor alles wat leeft en bloeit doet mijn hart juichen gelijk een dolgedraaide springbalsemien! Edoch, ik raad u evenwel ervoor te waken dat uw hooggestemd gemoed niet een loopje neemt met uw hart het slot van uw poëem slaat op hol in 't zenit…

hun huwelijk ogenschijnlijk harmonisch bleek tot onze schrik een waar debacle wij hadden er geen kaas van gegeten en lagen dubbel van het lachen en applaudisseerden als er niet alleen woorden vielen bij het dagelijks gebruik van geestelijke mishandeling en huiselijk geweld: hun uiting van liefde van alles vloog ons om de oren tranen…

Wanneer keert huiselijkheid met glühwein weer en wordt er weer gesjoeld en ook gekaart? Waar zijn de strenge winters van weleer nu ons klimaat in zachtheid is ontaard? Wat is er loos in onze stratosfeer? Geen hutspot meer en pegels in je baard, berijpte bomen op een ansichtkaart.…

Dingo, roodbruin, borstelige staart; Zo bijna een huiselijke hond in zijn Wilde staat; Dingo kent vijanden, Voetklemmen en een heus hek, die Bedreigen zijn recht op een eigen plek. Dingo, die wolf zonder schaapskleren; In de wildernis is hij lang niet altijd een Mensenvriend.…

ginds wel ....Zonder verplichtingen ....en zonder weerstand ....Tegenstribbelen bloedt dood Ze spugen op hun werkhanden verheugen zich op slaande vuisten ....Vrede is hun wereld niet ....Ze zijn geen kinderen meer ....en lachen om onze zorgen Aan onze borst hebben we hen gevoed met vrede ....Ze zijn ervan gegroeid ....groot geworden in huiselijkheid…

Op slot Bommelstein is het aangenaam bekomen na wilde belevenissen heer Bommel en Tom Poes rusten beiden in de huiselijk ingerichte zaal de zware Olivier leunt behaaglijk in een grote zetel met gerieflijke steun zijn jonge vriend zit tegenover hem op een stevig zitkussen het geheven glas wijn weerspiegelt zacht maanlicht laat roerig…

In het huis waar velen komen om eigen bloed dan wel plasma te schenken voor levensbehoud van zijn of haar medemens heeft de kamer van ontvangst warm uitnodigend aanzien wanden ogen huiselijk tafels bieden kosteloos smakelijke spijzen aan roepende papieren raden aan te zoeken naar meer bereidwilligen die wat uit hun aders kunnen afstaan…

Zij heeft de broek aan, zet de bloemen buiten, hij 's ochtends koffie en een vuilniszak, geen sport op één, maar zwaar onder de plak; zij wast dat varken oren uit de kluiten. Wie niet wil horen, wordt het liefst geslagen, want meisjes plagen blijft om klappen vragen.…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie ' k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen langs het Tuinpad van mijn Vader - een niet In woorden te vangen Geluk maakt zich Van mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is korststondige Extase over wat Hopelijk mag zijn Mijn levenspad…

Bij de confrontatie met beperking verlies ik mijn evenwicht tot ik heil zie in nieuw licht ik tel geen dagen of uren en telkens vind ik een uitweg in creëren en imagineren piekeren is op slag verdwenen geniet weer ten volle van het leven wakker, gelukkig en content sta nu echt wel te kijken, geen oordeel meer of kritiek brengt me terug…

Ik draag je bij me, als altijd draag ik je bij me Zelfs door mijn jaszak heen hoor ik je ruisen, hoor ik de zee die in je is - Ik zet jouw schelp tegen de mijne En hoor hoe je ruist, hoe de wind in je suist - Alsjeblieft, Lispeltuut, vertel me alsjeblieft hoe laat het is, Want niemand hier weet hoe laat het is.…

Door het raam zie ik een vrouw haar kind slaan de man komt thuis en slaat zijn vrouw ik sta en kijk Ze zijn nu bij de buren een veldslag huisraad vliegt door ruiten ik sta en kijk Het huis vat vlam en ook het huis ernaast er liggen doden in de tuin ik sta en kijk Kinderkreten sterven weg de overkant is een ruïne uit een puinhoop…

Glazig kijkt ze uit het raam, Waar de landschappen aan haar voorbij zoeven. Amper bewust van haar omgeving. Amper bewust van zichzelf. Duizenden gedachten, Vliegen door haar hoofd. Daar waar het voorheen zo veilig was, Is nu een plek van onheil. Ze durft er niet meer te zijn. Ze durft niet meer te zijn. Duizenden gedachten,…

Schreeuw niet tegen me Ik kan je niet verstaan Ik kan niet horen wat je zegt Als ik zo ben ontdaan Ik kan niet voelen waar het pijn doet Als jij me zo hard raakt Ik wil niet weten wat kapot gaat Als houden van het niet meer maakt Ga nu maar weg en hou het voor je Al dat gefoeter en getier Naarstig op zoek naar stilte En het was al die…

Zware eiken en dennen schudden zich buigen diep in de harde stormwind daartussen staat een stevig herenhuis waar de houtvester thee drinkt zijn dochtertje van vier jaar zit op pa's vertrouwde schoot gekleed in een grijsgroen pakje rode wollen muts op nog vol koude adem van druk spelen bij wild waaien radiozang galmt zacht dalend voorzegging…