Alle inzendingen over jan van veen

Wild en woest en ledig Was het ruwe veen, Slechts de heide vlocht er Kransen overheen. Boog zich over d'oevers Van de bruine plas En verborg de diepte Van het zwart moeras. Zie, daar nad'ren mannen Met een ijz'ren wil. Aan de zoom dier poelen Staan zij peinzend stil.…

Dat eindeloze dolen over velden van ooit langs doelloze schijnsporen geruchten waaien voorbij hij laat ze begaan met de wind ruimt hij huiswaarts stilaan wenkt de stal volle vachten drijven over de drenkplaats met een laatste rust spiegelt het geblaat in venwater z'n stok tikt ze thuis de hond likt kracht voor een lange nacht…

Daar waar het kind Zijn moer verbrandt In het late licht Waar rook zich Mengt met levenslicht Verdriet door nevel Onttrokken aan het zicht Louter leegte zwanger Van geluk Mijn Avondland Herinnering aan het Roswinkelerveen, 1963 * r. 2 'moer'is de dichterlijke vertaling voor 'veen'…

schipbreuk is een dreigend letsel eilanden drijven langszij als reddingssloepen met zielloze masten onbegaanbaar wordt de waterweg peddelend gaan we voort tot de wazige klippen ons keren de rots van de beperking reikt ons het noodlot aan we peilen nog snel de diepte voor we vergaan als een damp, als nevels herrijzen we uit het oude veen…

Ver van de onvindbare bron hijgt het water, van sijpelen en stromen moe, ruggelings uit eenzaam onder de door de dag getrokken spijlen strenge bomen als stille bewakers gewapend met het zwaard van de stilte bladeren baden roerloos als drijvende lijken van verloren seizoenen traag kleedt de gloed zich met krimpend licht het geluid van…

In een waas van sepia treft de slaap mij een droom wiegt de wereld tot ze stil wordt en verlaten raakt gestreept vullen tinten de leegte voller hoeft het ook niet te worden ver weg huilen ontroostbaar de boshyacinten langzaam trekt de sluier op zoals een bruid van haar voile wordt ontdaan en vol hartstocht de nacht wordt ingetrokken…

die niet meer met elkaar praten waar alles schouder aan schouder beweegt maar iedereen eenzaam door verdroogde grachten roeit elke nering overvol met lege hoofden terwijl slechts een platenboek het meest tastbare van buitenleven biedt de blauwe schemer beschermt een weggerolde parel tegen wroetende zwijnen dweilt een duplicaat over het ven…

Tussen de morgen en de avond dwingt het rietland mij naar vurige oorden daar geraak ik op bospleinen waar op binnenplaatsen van dakloze vertrekken kleurig bluswater zich schuilhoudt daar wacht ik op de oordelen die vonnissen met zich meeslepen en als bliksemschichten inslaan daarbij de vlammenzee verder mijn land opsturend ik wenk het vocht…

voel waar je bent in Westerwolde je herkent het zand dat kruipt tussen je tenen spat omhoog tegen je benen wat vuil gaf maar opdroogt valt stoffig af het veen altijd koud en nat optrekkend vochtig om je heen zompig bruin wat bij Dollardklei weer anders is niet te doen die plakt met kilo's aan je schoen klonten blijven aan je vingers…

nevel hindert het ochtendgloren er is geen sprake van klare taal of hoop op heldere gedachten de dag blijft hangen tussen oeroude stenen in geur van bladerrot en sfeer van schoonheid en verval bij het veen waar zij gevonden is rijzen angstige gedachten, stijgen vragen op: hoe kon het gebeuren, was ze alleen?…

Spichtige spreeuw, Het graatmagere, kalende Mannetje dat in zichzelf Gevangen door de gangen Van het gebouw zwerft, Schichtig bewegend over Het kale, koude beton Waaruit alle leven verdwenen is, Maar waar hij geacht wordt Het zijne weer op te pakken - Op weg naar die ene deur Waar zijn Vriend de behandelaar Kantoor houdt, en…

Jouw paarse heide maakt me blij... de groene esch, het weidse ven. Het is alsof ik jou al langer ken... Komt dat misschien door het stenen bed wat Hunen hebben neergezet als altaar lang geleden? Waardoor wat was verschuift naar nu... Een plek voor mijn gebeden.…

Krater van de crash, omgevormd tot een stil ven. Verzacht het de dood?…

Een prachtig paar is uit elkaar gegaan, het leek zo mooi, Jan Smit en Ellemieke. Helaas, thans melden de TV-rubrieken: daar kwam een ongelukkig einde aan. Hoewel zo’n breuk gewoonlijk nogal naar is ben ik verheugd dat Jan Smit uit elkaar is.…

Voor Jan Haan Roet dat moeizaam Naar beneden glijdt Onbeschadigd zijn gelaat Vreedzaam z'n blik - De mens die toch zijn Medemens het liefste mijdt In herinnering buurman Jan Haan, karakter in J.J. Voskuils romancyclus Het Bureau, deel II…

Noch Jans, noch Zwolle had het kunnen dromen: Zijn spelers hebben Ajax echt verpletterd Hijzelf: bekwaam, betrokken én geletterd Het hóógtepunt, het móóiste moest nog komen: Gebalde vuistjes, beentjes van de vloer De Dans van Jans was onbeschrijf’lijk stoer…

'T was die keer dat dokter Veen op schoot had zijnen kater Doch voelde hij zich erg alleen de dag begon steeds later Maar toen zijn hoofd toch draaide op zijn immer rechte rug Zag hij dat 't buiten waaide de kater zag hem nooit meer terug…

1) Ik heb dit vers geschreven voor de lezer die niet bang is een breed gedicht te lezen dat niet uitermate lang is. 2) Ik heb dit vers ge- schre- ven voor de le- zers die niet vre- zen een ui- ter- ma- te lang- ge- rekt, doch smal ge- dicht te le- zen.…

Dan koop ik voor Jan-Dirk een BMW, een huis voor Erik-Jaap in Saint-Tropez, een jacht voor Floor, een facelift voor Martine. Dat kóst wat hoor, da’s echt geen flauwekul, daarvan heeft Jan Modaal geen flauw benul.…

Jan Arends, Jan Emmens: leven te donker, gedichten te over, de dood opgebiecht het leven gewikt en gewogen. Ga dan maar vallen, het laatste gedicht is het lichtste, het zwaarste, het nekt uit een soort mededogen van overgewicht. Lieve dood , o zo helder, wat ben je toch licht.…

Telkens als ik daar toeven was Tussen hei jenever en wollegras Verscheen voor mij het ven de bente Het veen het dal het zand ja Drenthe Het bruine water vermengt zijn geur Met zacht mos groen en bruin van kleur Daartussen op een brede bentepol gezeten Past de adder opgerold precies gemeten De ringslang geelgroenbruin fors en lang Lijkt…

Sluimert achter de wallen van de wiek Beschermd tegen noordoostenwind Een ven zoals men hier vele vindt * Een wijk(Drents: wiek) is een kanaal dat tijdens de ontginning van de venen werd gegraven voor aan- en afvoer van materialen en producten.…

Jan Blom, hij schreef geschiedenis. Hij stond alleen te staan, toch kent iedereen hem voortaan. De politiek kleurde tot achter de oren en maakte excuses als nooit tevoren. Jan Blom, jij stond alleen te staan en iedereen kent nou je naam.…

Paul Witteman zit ’s avonds bij Matthijs En die komt dan bij Pauw en Witteman Met Ivo en Jan Mulder en die Jan Komt later weer bij Ivo langs op Reis. En ieder heeft zijn eigen boek geschreven Waaraan steeds gratis aandacht wordt gegeven.…

Jan de juffershond rook aan de hoop van de hoop die een beerput bleek…

Soms raak je me even aan, ben je even heel tastbaar, zeg je nog even ik hou ven je, ik wil nog even zeggen, ik hou van jou!…

Stem je wijzer op die Jan Marijnissen? Hij, der keerlen God, de redder in de nood, de warme bakker van ons daag'lijks brood?? Zo treedt hij naar voren uit de zijnissen. Nou,volgens rechts komt jou dat duur te staan en kom je door Jan heel diep ROOD te staan.…

Gewone man vraagt bleu aan Jan Modaal: ‘Waar liggen eigenlijk die Malediven? Dat oord voor sloebers, (s)linkse progressieven, zoals dat mens van Barth en haar gemaal’ ‘Ver weg in zee,' zegt Jan heel onverdroten. ‘Bestemd voor Wassenaarse zielenpoten.’…

kleine Jan hield zo van Kerstmis daar keek hij lang naar uit van al die mooie dingen achter de etalageruit de geur van chocolade of de kleur van marsepein daar kreeg Jan geen genoeg van daar kon hij zo vervuld van zijn hij wist al van het Kindeke uit Bethlehem hij kon de liedjes zingen met een zachte engelenstem ‘s avonds vroeg hij in zijn…

Sweet lovely Lady Jane: jij huwde Henry 8. Het bracht je veel geween: hij had je in zijn macht. Zijn Queens had hij onthoofd met vorstelijk gemak. Dat werd ook jou beloofd door die royale zak. Zijn plannetje bedierf, daar er een zoon verscheen. Twaalf dagen later stierf jij in het kraambed, Jane…