Netgedichten

netgedicht (nr. 51.373):

Alde Feanen

Navigeren zonder zicht op de overzijde
terwijl ver weg een hoorn wenkt
varen we blind op de boeien van het verleden

schepelingen zijn we, schamel
ons schip en het gerafelde zeil

schipbreuk is een dreigend letsel
eilanden drijven langszij
als reddingssloepen met zielloze masten

onbegaanbaar wordt de waterweg
peddelend gaan we voort
tot de wazige klippen ons keren

de rots van de beperking
reikt ons het noodlot aan
we peilen nog snel de diepte
voor we vergaan

als een damp, als nevels
herrijzen we uit het oude veen

drijvende en mistige monumenten.