Alle inzendingen over kaarslicht

Dennengeur verdrinkt in gouden glitter kaarslicht mijmert in flarden nostalgisch denken schemering zweeft op vleugels van heimwee naar schimmige verten sneeuwvlokken bedekken schuldgevoelens met vrede op aarde de nacht is sereen en fluistert vergeving maanlicht weerkaatst in stralen van hoop sterren verzonken in mythische…

De goedkope paraffinekaars is werk van knoeiende foefelaars. Boven wijn en soep zweeft chemische troep. Zo kleur je romantisch groen en paars.…

donkergrijze is gevlucht ik lees de dag na mijn ontwaken middag in het ochtendlicht de avond is nog wit gelaten omdat het licht daar donker is tel de uren in ontmoeting lach teveel en praat voortij we eten samen na begroeting je geeft jouw ogenblik aan mij we spreken af de avond op te lichten je kent de nacht niet van dichtbij ik dans het kaarslicht…

nu de zon heel even kijkt of alles wel is, in mijn tuin tel ik kristallen, alle zeven en hun licht dat doorgeslagen dwars door regen prijkt een hartsmoment in koude dagen binnen is het warm en vraagt de kat om aandacht, boven kaarslicht kleurt haar lach mijn hele leven lang ik ben niet bang om weg te gaan want overal is zij, ze laat…

Staat er na jouw werkdag met kaarslicht op tafel een geurig kleurrijk boeket. Natuurlijk is dit niet eenmalig! Ik blijf schreeuwen van de daken om jouw fluwelen huid op te roepen onder een gekleurd satijnen laken.…

De muziek die streamt is op zijn einde, de naderende stilte wordt gevuld, door kaarslicht op tafel en in de vensterbank. Venkelthee staat af te koelen tot drinkbaar. Een verstorende reclameboodschap leidt de stilte in. Mijn laptop ruist, de cursor knippert me vragend aan. Welke woorden zullen er in de volgende regel staan?…

Met een tas vol kaarslicht klik-klakt de betoverende dame resoluut door de klinkende galerijen. De passie der verwarrende krullen op de bleke kussens. Het blozende gelaat van de diepe omhelzing. Het waxinegoud gloeiend in de bijna geloken ogen. Zachtvochtig geopende lippen, verwachtingsvol trillend.…

Als de dag zijn rapheid heeft gedaan de avond vraagt om kaarslicht mijn onrust zich naar beelden richt hoe zal de wereld er weer voorstaan bewustheid suddert snel in opstand mensen laten zich niet meer draperen als duivels en gezindte hen regeren valse beloftes aan een halsband de andere kant toont ‘t goede leven voorgeschoteld als ‘t…

het is zo'n ding waar je nooit zeker van bent dat nooit zeker kan zijn het dwaalt langs straten, overdag of in de late avond het schurkt tegen een boom zoals een hond die vlooien heeft en smeekt om gestreeld te worden het bewierookt boeken over de ondergang; grijze kleding en een doorstreepte hemel het kruipt onder kaarslicht omdat…

Wat wil je me laten zien Je ogen zijn geen geheim voor mij Noch je lijf Jouw zacht geurende strelingen Je lustopwekkende bewegingen Jouw prachtige liefdesspellen Nu Een avond kaarslicht wierook En muziek Die heerlijke dans Lichtmistig vlamt `t licht Over glanzende benen En ja die ondeugende blik Zachte lach Je vlakke warme strelende hand…

kaarslicht speelde op het bord op kristal dat blonk de vlam verzonk in rode port zijn ogen verdiepten die vonk trouwe pionnen bewaakten haar dame de zijne kwamen zagen en wonnen zoet was haar wraak: schaak hij sprong naar voren schaakte haar dame, voor op zijn paard voerde haar mee in een duizelende vaart aan haar toren ontkwam…

Ik heb de centen verdiend om de grond te bewerken ploegen, zaaien, maaien, oogsten met de blik naar het Zuiden en de vruchten aan de boom dikwijls staarde ik naar de zee als naar een lang vergeten heimwee dan schreef ik jou brieven bij het kaarslicht van de nacht er lagen hier lijken begraven schreef een oud potlood op vergeeld papier…

dromen met muziek kaarslicht deint en dooft in traag verbranden, de klank van een weerbarstig lied handen zoeken naar elkaar ogen laten blikken kruisen zacht gebaar en tederheid sluiten misverstanden buiten vlammen spelen vuur dansen vloeiend in de hitte na het lichten van gezichten valt hun schaduw op de muur de laatste druppels…

Ik sluit nu toch mijn ogen want het kaarslicht dooft nu langzaam je voelt mijn warmte, je voelt mij zo geven wij elkaar het leven.…

Een opgetuigde boom Met kadootjes er omheen De kalkoen in de oven En bij kaarslicht huichelen wij: "Vrede op aarde,voor iedereen". Zoals "God zij met ons" Met de gulden verdween Heb ik steeds meer moeite Met dit sprookjes fenomeen.…

Men schept in deze donk're dagen met dennengroen en kaarslicht sfeer kinderen zitten zich af te vragen welk cadeau krijg ik dít keer. We zingen samen "Stille Nacht" luisteren naar "Vrede op Aarde" maar intussen worden elders mensen als beesten afgeslacht, helaas heeft vrede weinig waarde voor op macht belustte kwellers.…

Ook al wonen we op het platteland kunnen niet met open ramen pitten als wij 's avonds slapen gaan gaan buren, 'n krat bier bij de hand met kaarslicht en muziekje aan 'gezellig' lallend buiten zitten.…

Tafel fraai getooid vol met feestelijke spijzen 't lijkt wel kerst: het kaarslicht aan; hij zal zich gelukkig prijzen Frisse parfum opgedaan en de wijn komt koel te staan ook het schort is afgedaan alles klaar om te beginnen Zacht muziek om bij te zingen op de klok is alles klaar; hoorde ze de auto maar he, daar roept de telefoon.…

terwijl zij naakt zijn offertafel al bereidt wet hij kruislings lange messen legt ze binnen hun bereik de rust van wierook kringelt langs het witte marmer zij rilt gevangen in zijn magisch ritueel kaarslicht toont haar warmer gemaskerd door het eerste ochtendlicht schrijdt hij nader zij geboeid verheft met luide stem het oude…

Armtierig kaarslicht verlicht een karig gedekte tafel van een kerstviering die niet de weelde van de sterke benen overspant. Zonder Michelin sterren vult de eenvoud de magen van de stille armoede in menig Europees land. Arme gezinnen; soms soep op de straat van het Leger des Heils bij een 'stille nacht' 's avonds laat.…

Ik heb je lief, van dag tot dag, gewoon bij zon en kaarslicht, vervuld van kalm verlangen, als vrije mens met recht op liefdesloon, Ik heb je lief, zo puur als kerkgezangen. Ik heb je lief met passie voor het helen van oud zeer, en mijn geloof als kind.…

deze regen verzuurd verziekt zinkend langs kundig afgeknotte bomen zijn zalvend ruisen snijdt…

En voor je het weet ga ik weer in je tekeer en flakkert je denken als kaarslicht onder mijn maanloze vlagen. Hoor maar. Kom ik als ziekte dan snoep ik al aan je. Kom ik als diepte, dan zul je mijn bodem nooit raken. Kom ik als water dan lijken mijn oevers in niets op een kade. Ik ben al bijna bij je.…

als tranen worden gehuild die de Bosche Vrouwe aldoor zijn toevertrouwd zou de Dieze overstromen zouden hoge stadse kaden worden gebouwd eeuwenlang kaarslicht beschijnt het beeld van de kleine madonna de koningin van troost voor het menselijk drama alle zorg en leed worden ongezien beschreven, in stilte uitgesproken…

aanbad engelen van de kerk daarboven die met hun zachte glimlach de oude mystiek beschermden tegen barbaarse granaatscherven in de hoge gewelven is de schemer speelt het orgel een tere fantasie daaronder fluisteren kleine mensen onder de blauwe gloed van chagall voel ik de heftige ontroering warme tranen in een stil moment bij het gele kaarslicht…

In een bad met gewassen sieraden met de geur van bloemen van jasmijn laat het kaarslicht dansen op de deining in haar schaduw van schone schijn. Nooit eerder deed zij zich zo voorkomen sensationeel en zelfverzekerd in omvang dromerig leven haar gewassen sieraden op een schoon pad richting haar resort.…

Starend in flauw flakkerend kaarslicht met een hoofd vol brandende dromen en vurige wens dat ze uit zullen komen verzink ik verder in mijn eigen zicht Starend in het blauw met een lach droom ik je diepdonkere vonken vochtig, gelukkig, passievol, dronken zoals ik vroeger de liefde ooit zag Starend in resten gedoofd verleden wetend dat…

Hij schreeuwt druïdenwoorden naar de volle maan: kaarslicht en wierook begeleiden zijn gebeden. Hoger en hoger stijgt hij zo de sterrenhemel in, koortsachtig zoekend naar een uitweg door de tijd, maar in de vroege morgen door het licht weerlegd gaat hij weer mokkend liggen in haar waakzaamheid.…

binnen bij de vissenkom telt een grijsaard de seconden 's avonds eet hij kreeft van dik damast en heft zijn kristal naar niets dan kaarslicht in een spiegel. Op straat de lokroep van de haat langs gelaten tralies, ineengedoken Vietnamezen, de slagregen van de skins.…

Net na het morgen gloren bij het kraaien van de haan ogen pas ontloken kijk je me aan In het kaarslicht, gisteren heeft hartstocht je bevlogen maar nu heeft mij dan toch het morgenlicht bedrogen je kijkt en ach wat zou ik nu graag willen een hele strakke buik en idem dito billen een adem die nog - na deze lange nacht- geurt als…