Alle inzendingen over kort

Een wagon, ik herinner mij veel wuivende armen en handen steeds denk ik aan die mensen hun leed, hun tranen het werd hun dood ik leef er mee…

als een naamloze schaduw groeit tussen je sluimeringen door verloren woorden voor het denken over denken ho, tot hiertoe en niet verder in de wind van november merk je, dat wolken zich wringen zonder te weten waarheen weet je minder dan ooit……

Ik ken een vrouw die van de ene dokter naar de andere holde... Met de klacht dat ze niet kon slapen omdat er een kikker in haar buik rondsprong. Als zij 's nachts in bed lag begon de kikker rond te springen in haar buik. De doktoren probeerden haar uit te leggen dat een levende kikvors niet in haar buik kon leven dat de maagsappen hem zouden…

'Op schaatsgebied ben ik een kei,' dacht de crack, 'welk een hulde treft mij!' Op het ijzer ging 't snel en hij voelde zich wel, maar het goud ging z'n neus toch voorbij.…

Ze was voor hem beslist geen zegen: hij heeft slechts kort, doch levenslang in bed gelegen.…

ja we worden ouder zeg ik telkens als de nacht zijn vrucht werpt en ik hongerig het gezalfde tot me neem de dood leidt terug en spreekt de tijd tegen, de tijd die alsmaar kort er is geen wetenschap in deze allure van een plaatstalen aarde soms ben ik zwak en mompel een gebed, maar het is niet waar dat de hemel splijt voor onvolkomenheden…

Het was prachtig Alleen kort en krachtig Toen het gebeurde Werd het haar te machtig. Het was wat ze had verwacht van haar eerste huwelijksnacht.…

mensen kruipen weg in jassen grauw en grijs hun kleding ze sjokken in hun tredmolen van werken en van sleur zo kort de donkere dagen energiepeil staat op nul waar zijn de zonnebloemen de onbezorgde zomerdagen ?…

in rode schijn gevangen door de lage zon tonen bladeren hun afscheidsgloed doen zich een laatste maal tegoed aan licht en warmte in dit teer moment kort voor de val geeft herfst zijn stervensgroet…

(voor M. Vasalis) Je maakte je gedichten in grote afzondering, omdat je de banale wereld schuwde, waar men gewoon is om diamanten voor gruis te verslijten. Als kinderpsychiater hielp je vele mensen in de kwetsbaarste periode van hun levens, want je erkende dat ook jouw kindertijd gefaald heeft. De jaloerse barbaren gunde je geen houvast…

Rusteloos voortbewogen water kent geen moment geduld. De ware beweegredenen blijven in nevelen gehuld. In de bocht van de rivier, in de luwte van de stroom, komen golven tot rust, beweegt het water sloom. Hoe kalm zij hier ook is, de rivier is te breed voor mij. De drang naar zee onstuitbaar en water trekt aan het oog voorbij.…

Een regel met wel zeven jamben schrikt me danig af; Omdat ik weinig zin heb om een lang sonnet te schrijven, probeer ik met veel moeite aan de korte kant te blijven. Een schrijfsel van een grote oppervlakte vind ik maf. Ik weet, dat ik maar weinig energie verspillen kan en daarom maak ik hier een héél klein snelsonnetje van.…

Tegen ziekte al lang niet Meer verzekerd zijn - De benauwdheid neemt toe En wordt al bijna Spaans Lang leve ons aanbeden private systeem Ons eigen Kort Amerikaans Inspiratie: Jan Wolkers, Kort Amerikaans, 1963…

het korte licht van donkere dagen lijkt in lange nachten te vervagen hoe somber ook de terugblik is om twaalf uur proosten jij en ik dan zullen vuren nieuwjaar laaien licht weer langere dagen draaien en in aarde zal de groei beginnen voorjaarsdromen bloeien diep van binnen…

verdwijnen in mezelf gisteren waren jouw zinnen nog de regen vandaag spreken je woorden zon, de polder leerde je lopen en het Wad bracht jou het tij waar de ganzen snavelen aan je geur de tred van wat komen gaat is het oedeem waar ik van hou, je borsten aan mijn navel leren mijn zinnen schrijven en ik zie jou verschijning in een rood maar kort…

Verdriet dat zo Ongrijpbaar is Maar wel degelijk Aanwezig in wat Mijn gedachtenwereld is Altijd op de loer Ook als de glimlach Dreigt door te breken Kom ik tranen te kort Om het je uit te leggen ' k Leg een arm om je heen Waarmee ik hetzelfde wil zeggen…

In vergetelheid raakt de daad, iedere daad die men begaat. In duisternis of zonneschijn. Alles wat men doet of laat gaat vaak gepaard met ongebreideld verlangen. Bang en vol twijfel of met juist een dosis vertrouwen wil men iets opbouwen, gericht op iets dat men voor ogen heeft. Zo wordt het leven doorleefd met vele wensen, terwijl…

door de bocht te ver gezocht was jij wel echt blond…

je was hier als kind geweest om te zoeken naar een schat naar sporen in de grond, krassen in lak jouw adem uit mijn allerziel de grond van het bodemloze verdwenen, uiteen gewaaierd, voorgoed nu schampt grondmist ijle lucht iets dat lijkt op versmolten letters geboren uit verdampte aarde; kom terug…

In de goede jaren Had hij het best Naar zijn zin gehad, Een mooie man Met prachtig postuur, Met de jaren verloor Hij zijn ideale lengte, Kromp met iedere tegenslag Minstens een centimeter - Met het eind in zicht Zie ik wat er nog Van hem over is - Een iel mannetje, Kort van stuk, Met op zijn rug Een bochel van verdriet…

Het werd een week om nooit meer te vergeten Ze vlogen naar de zon en weer terug Het was een fout, beseften ze al vlug Zoals ze op tv zelf lieten weten Toch vreemd dat wij nog altijd niet vernamen Waarom twee dochters pas veel later kwamen…

Het is even drijven naar rustig vaarwater toch is het slapeloos woelen onder warm knellende lakens van flanel hoe dubbelzinnig zijn de door mij opgewekte droombeelden van volksverhuizingen uit een leeglopende wereld de Griekse oppergod Zeus getransformeerd als mensenmassa heeft zijn wellustig oog laat vallen op weg naar het betoverende…

Ach, hoe ik het vandaag ook formuleer Het kerngevoel valt haast niet weer te geven Al is dit schema nauw met mij verweven Zes regels zijn te weinig deze keer Ik zal niets af gaan zwakken of verheffen Ik dank u en ik hoop u weer te treffen…

iemand overzag een schaduw in plotseling besef, helder zo duidelijk dat woorden onnodig waren, alles werd denkbaar overbodig, zonder overtuiging alleen tastbaar door blindheid verbaasd door non-woorden maar niet genoeg om te blijven binnen de kring van elk zwijgen, dit moet de stilte zijn, zo dacht iemand snijlijnen van verveling…

Want is je rok te kort je baan is heen, En ook de knielaars zit de baas niet lekker. O stadsbestuur hoepel toch even op. `k Verkies het vrouwenbeen boven een doekje om je kop.…

Straks gaan ze m’n pensioentje nóg meer korten Het moet niet gekker worden in Den Haag De pot zit vol maar toch moet het omlaag Met dank aan Jetta Klijnsma en consorten Ik pak mijn diesel en scheur uit protest in korte broek en laarzen door Nieuw-West…

mijn geluk stijgt naarmate ik het deel met anderen en ontbrekende buren ontstijgt één dag alle hokjesdagen het strand onbezet vliegen meeuwen laag in de kern van de zaak maar terzijde…

Vanavond schrijf ik een gedicht ik weet nog niet waar het over gaat misschien over jou en mij misschien ook niet daarom laat ik het hierbij en kom morgen terug.…

kort gesprek kom binnen pas op je hoofd de afhangende goot de losse dakpannen de lange brandnetels ik kan vallen ik ben al oud voer strijd tegen de tijd ondanks mijn bladders mijn scheuren mijn verrotte hoeken houd ik het hangen wel vol kom binnen schuif de pen, pas op de tanden van de tijd kunnen gevaarlijk zijn geniet van de…

de wind bladert vluchtig door het magazine en stopt prompt op pagina 118 wat ik hier lees tart elke beschrijving dus zwijg ik maar…