Alle inzendingen over laatste kerst OR terminaal OR ziekte

op het laatst leefden we jij en ik op verschillende planeten jij verhuisde naar de ziekte-planeet en ik bleef maar liggen in mijn bed het verliezende lichaam de herinneringen aan wie we waren de onbereikbare planeten alles ging teloor het moest zo zijn misschien toen de tederheid uit de hemel viel…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Men ziet in hem de laatste bondgenoot, De ultieme vriend, die onz' vermoeide leden In vage droom, bij 't kille morgenrood, Voert naar een oord (men zegt: een oord!) van vrede. 1933…

Ik droomde in jouw droom vandaag dat het kerstfeest was we niet leefden in armoe en zonder wanhoop droomde ik verder maar toen ik wakker werd was de droom weer plots verdwenen lag je met hoge koorts ziek in bed met de poes die je de hoop had geschonken en ik bracht je thee en warme koekjes een zilveren kerstdeken waaronder…

Een wolk laat haar tranen gaan, omdat haar verdriet niemand ziet, iedere druppel kust de aarde, en zegt ik breng de liefde van degene, die je achter liet.…

Wanneer we de liquidaties achter ons laten, hoe mooi is dan de Kerst? Wanneer we de oorlog even vergeten, hoe mooi is dan de Kerst? Wanneer we de vliegtuig ramp even vergeten, hoe mooi is dan de Kerst? Wanneer we de haat en nijd even vergeten, hoe mooi is dan de Kerst?…

De dag na Kerst de derde Kerstdag, gekte is voorbij Volgegeten, knap gedronken cadeaus uitgepakt Wat je niet wilde, juist gekregen, wat je wenste ligt nog in de winkel. Voor de volgende Kerst dan maar. Winkels zijn gewoon weer open, schappen leeg op wat resten na, Van de overdadige Kerst.…

Een wijsgeer betoogde met Kerstmis Als men vraagt: wat is er met kerst mis? Zeg ik: als dit feest Er niet was geweest Had ik nooit bedacht dat ik kerst mis…

Rondom Kerst worden veel mensen sentimenteel, banden worden aangehaald. Ná de Kerst is álles weer als vanouds, wordt dan de tol betaald?!…

Een wijsgeer zei onlangs van Kerstmis: Ach weet je wat het met die kerst is? Ik denk als dat feest Er niet was geweest Ik ook nimmer wist of ik kerst mis…

de wurggreep van beton snoert het groen verdriet alom de mond het snikken van de wilgen benadert de fatale hik van terminale meanders de nog glasloze skeletten staren als binnenin reeds lang voordien dit overspel vensterkoel is gesmeed de toevoerweg naar het geraamte wordt met fluisterasfalt tot een complot gesmeerd.…

Het was dat jaar met kerst mis Zijn ouders waren er niet... griep Haar ouders waren er niet...Florida Omaatje was er niet... meer Het was dat jaar met kerst mis en de kerstboom legde zich er bij neer.…

De K van Kerst staat ook voor Klote kut of keurig kleurig Kerst blijft een kunst En dat allemaal rondom het kleine Kindje…

Een ganzenlever van de voedselbank Een ticket van Ben Bot uit Syrië In Bethlehem een (heel zacht) kyrie Al-Qaeda rust (tot nu toe) god zij dank ´t Is koud ook, ondanks deze koude eeuw Toch klaag ik: Jezus, waar is nou de sneeuw?…

Wortels die zo vaak Al te vergeefs in de Diepte naar water Hebben gezocht, Levensbron die daar Nog wel is, maar Tot op de bodem uitgeput - Hebben zich nu naar boven Gericht, zoeken het leven Nu boven de grond: Aarde overspoeld met Overvloedige regen, Rijke modder voorzien Van voedsel en vocht - Ze hebben hun weg Naar…

Ween niet om haar, ween heden niet, Nu ze onbewust Van pijn en ziekte sluimert, ziet, Ze slaapt, ze rust. En nu voor 't laatst, op aarde haar Vaarwel gekust, Voor ons de strijd des levens, maar Voor haar de rust.…

het was bar koud die winter buiten maar ook in mijn hart hoe kon ik in Kerst nog vrede vinden maar één Ster bleek de nieuwe start ik kan je vraag niet beantwoorden maar iets gaf mij hoop en zicht ik voelde warmte, vrede en kracht met Kerst, één kaars en Licht…

de lege fles een halfvol glas de diepe kras in hout van hortende verhalen over hoe het vroeger was langs wanden vol herinnering klinken nog de stemmen van zijn kinderen in een laatste sigaret verwaait hun pret er is geen bus geweest het all you needfeest is voorbijgegaan zonder een traan buiten luiden klokken zijn kerst weer…

nu de stroming ons naar open zeeën voert denk ik aan Atlas die de hemel op zijn schouders droeg nu in het geheugen een onverlichte plek naar daglicht tast zie ik gebroken vleugels die binnen moeten blijven nu het lichaam worstelt met wat voorbij de tijd ligt ben ik bang bang om jou te verliezen…

ik zag een vogel vallen in de vlucht geen lucht kon haar meer dragen de lange pennen ontoereikend nu waren gespreid in hopeloos vertragen de landing was fataal handen niet aanwezig je leek niet terminaal ze waren elders bezig ogen braken in moment vleugels gedrapeerd in wit zo heb ik jou helaas mijn levenlang nog niet…

Ik zie je gaan, afgezakte schouders met een bleek gelaat je gemoed dragen. Ze zijn niet te krijgen de antwoorden en al begrijp je ook de wolkenzaal niet, 't tolkende, laat staan het ijzige koude. Zie, de kinderen genieten hun maaltijd zijn onbevangen niet in staking gegaan. Ze boycotten de nieuwe hulp niet, vechten niet voor 'n ander moederschap…

Je was een optimist in hart en nieren, zong, altijd opgewekt, het hoogste lied, nu sta je voor de laatste brug, je bent er en je bent er niet. Al bijna uit het leven weggesneden door een ziekte die niemand ontziet, wat moet ik met die tegnstrijdige gevoelens, je bent er en je bent er niet.…

De laatste dagen, ze zijn aangekomen, het donkert in de middag alweer vroeg. Er zit in ieder jaar juist tijd genoeg, maar nu zou ik hem toch graag wat vertragen: Het is zo knus die schemer ‘s middags vroeg rond Kerst en Oud en Nieuw, de laatste dagen.…

Dat is Kerst zonder een reden Nee, echt het is waar Een kerst zonder gevaar Zal voorlopig niet bestaan Tot we er zelf voor gaan. Dat is Kerst, tot op het heden.…