Alle inzendingen over leven/sterven

Lachend in de kille stille ruimte door zijn intense snikken heen weet hij toch nog te vertellen, dat zijn vragen niet meer kwellen de laatste adem, een kwestie van seconden hij was blij, dat wij er allen stonden…

Maar sterven is de zaak. Maar langzaam af te teren en matter iedere dag op 't blanke kussen 't hoofd te voelen zinken, en niet kunnen af te weren de macht die u beknelt en 't bloed uws harten rooft...…

Wat machtige deining hief het teer lichaam En deed het weer in wilde branding zinken ? Wat verre wind deed kreet na kreet verklinken, Alsof die over wilde golven kwaam ? Was het een klacht, een vraag, een lieve naam Uit lief verleden in een plots herdenken ? 't Scheen al zo ver : wij wilden u te ons-waart wenken, Waar wij aan veilige…

Nog nooit werd ik zo diep gehoord en gingen woorden zwiepend zwijgen, als twijgen tastend in de lucht, om plots stil te hangen in het voorbij zwaaiend moment van sterven, het 'sterven van mijn ik ' !…

Ik zie de gezichten nog voor me hoe ze huilden bij je graf voor hen was alles af zij droogden hun tranen en keerden huiswaarts maar ik bleef met mijn gedachten zou er iets zijn wat mijn pijn zou verzachten jij was de navelstreng die nooit was doorgesneden jij was de toekomst gelijk met het verleden uiteraard waren er die dag kraaien om…

Dat je sterven in september komen moest. In een nacht vol sterren. Nieuwe maan, een zucht, een woord. Op kouse'voeten in een wijde boog- Langs het bed waar ik zo vaak In je ziel, ons peinzen en ons minnen, Je dijen, je borsten en je haren De roze peluw en vers linnen.…

Mag ik sterven op jouw lippen, als het ooit zo ver mocht komen? Mijn hele leven laat ik dan voorbij komen op jouw wangen. De tranen zullen stil zijn als ik mag gaan. Wij waren verbonden, maar nu moet je mij voor altijd laten gaan. Lief, ga verder met je leven, ook al zal het leven niet meer zo zijn als met mij.…

Ik kan niet sterven vandaag zei zij Ik keek haar aan Het grappige jonge ding Met wipneus Maar ze was serieus Waarom dan niet?…

Alsof er te veel verstand overblijft voor het weinige leven dat nog rest. Ze zei: “ik heb nergens spijt van”. Een moment dat een mens niet langer liegt. Maar de waarheid wordt wel subtieler. Ik zei:” ik kom volgende week terug”. Dan blijf ik wachten, lachte ze. Dat kon ze zomaar zeggen, ook al wist ze dat ze eerder heen zou gaan.…

In mijn jeugd had ik vele dromen, hoe het leven mij zou vergaan. In mijn jeugd voelde ik het bloed nog stromen, maar de tijd heeft niet stil gestaan. In mijn jeugd keek ik in je lieve ogen, zag de zee, de zon, de maan, In mijn jeugd was ik altijd bang te geloven, dat deze ooit dicht zouden kunnen gaan!…

Wanneer sterven inslapen is De goede slaap u(w) ge-weten is Wenst u dan nog op te staan Wanneer rust ver-leden is Wanneer sterven lijden en pijn voorafgaat Onvolmaaktheid ieder treft Geen vluchtwegen om te ontkomen Menig hoop gaat verloren Nalatigheid van een Schepper Allemachtig in zijn Al-machtig zijn Troost van gebeden Smekend te ontglippen…

Help me te begrijpen Dat je heen wilt gaan Dat je niet langer wilt leven Niet meer wilt bestaan Dramakoning Gedrogeerd Niet meer in staat Om te denken als een mens Levend om te sterven Sterven als enige wens Ontkoppel jezelf Zelfvernietiging Ik ben een buitenstaander Maar moet met je omgaan Om slechts te begrijpen Waarom ik door moet…

Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de doden die sterven mochten om de levenden te laten leven Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de kinderen die leven mogen om de doden te laten leven…

ik struikel over mijn eigen voorzichtigheid bang als ik ben om te sterven sterf ik van angst om te leven doodgaan? dat is wel het laatste wat mij overkomen zal…

Voor wijzen vervaagt Grens tussen leven en dood Ze begrijpen het Levenslang de dood vrezen Is erger dan eens sterven…

willen leven op je wangen... en willen sterven op jouw lippen...…

Eeuwig leven Vrienden, ik zie ze geboren worden en sterven. Zij leven ik niet. In mij staat de tijd stil. Zij gaan dood ik niet. Ik moet verder leven, alsmaar verder leven. accepteren dat ik ze nooit meer zie. Doorleven, dat is mijn lot. Eeuwig leven…

een held jij bevecht het leven maar wordt door het heilig sterven uiteindelijk geveld…

Wie heeft van zijn leven ooit, de dood gezien met eigen ogen? Doodsangst bestaat, dat is waar. Die kun je in andermans ogen zien, als angst om niet te durven leven. Wie levenslustig gestorven is, kan nog dagenlang nadien, zijn levend zaad schenken, aan een vitale vrouw, die daarom vraagt.…

Wanneer, wanneer zijn de dagen daar dat ik sterven leer? Sterven kan ik iedere dag. Dies leef ik wat ik leven mag.…

Ik heb mezelf nooit vergeven dat ik niet sterven wou voor jou Dacht dat ik wel door kon leven na jou een andere vrouw Voor jou gewoon tien anderen aan iedere vinger 1 Een mens wil soms veranderen van jouw kaliber, geen Ik deed mezelf beloven dat er leven is na jou desondanks wil ik geloven dat ik het anders brengen zou Jouw verwijdering…

Ze leven op de zachste wangen, En ze sterven op de lekkerste lippen. O was ik maar een traan van jou...…

Als ik gisteren dood zou zijn gegaan zou ik gelachen hebben, want gisteren wilde ik sterven. Als ik morgen dood zal gaan, zal ik huilen, want morgen wil ik leven.…

Mensen liggen te sterven, God. Mensen moeten sterven, God. Waarom, God? Waarom! Mensen worden geboren, leven en gaan dood. Waarom, God? Mensen verlangen, wensen haten en doden. God? Waarom de mens, met zo'n groot Lot? God?…

Bij een voltooid leven is het verlangen naar de geboorte van de dood even verlangend als naar de geboorte van het leven maar om nu als kind(s) te eindigen gaat voor vele ouderen te ver!…

De bijna kale bomen, laten hun blote takken volop zien, de paden zijn bezaaid met hun voorheen zo mooi beklede armen, de herfst is bijna om, de winter komt eraan, ook zullen er veel, heel veel mensen van deze wereld naar de volgende gaan, tenslotte is het een aloud gegeven, dat tijdens de vallende blaadjes de meeste mensen sterven…

Wees niet bezorgd, want sterven is doodeenvoudig – Iedereen kan het.…

Je hoeft nog niet om vrees te bevriezen nog niet te kiezen tussen de kleuren laat staan de muziek of hun klanken ik wek je , zonder te janken nog elke dag weer een keer tot leven.…

Sterven zullen wij, allen, onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is, op een goede manier te besterven, zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden, het leven te beslechten, leven wij, niet in de wetenschap, ons zelden beseffend, dat we eens de ogen sluiten, niet om te rusten, noch slapen, maar sterven, iets wat ieder mens…

Bommen vallen Mensen sterven Haat regeert En ik snap het niet meer Stop met vechten Of stop met leven Maar stop met doen Alsof het oorlog is…