Alle inzendingen over onhandig

Het klapwiekt nu verdrietig om mij heen omdat ik later woordjes leerde waarmee je 't monster kunt bezweren en ik hem niet meer zeggen kan hoe ik soms naar die stem verlang, naar dat onhandige advies. ---------------------------- uit: Kippenvleugels (1991)…

Hoe goed was het om zelf de vleugels uit te slaan de eerste vluchten wat onhandig maar gaandeweg groeide 't zelfvertrouwen, ik kan op eigen benen staan.…

voeten mijn borsten onaanraakbaar begeerd, niet meer de boeg zijn die de handen van de stuurman stuurt Jij haalt je neus op aan de muskuslucht van de bronstige spuiters in mijn brandende bekoring Je bespot hen met lede ogen je legt lieve glimlachen neer en trossen huiselijkheid Je slaat de kades vol meerkoppen je bent zo handig, onhandig…

(toen: geen computer, wél pen en papier…) Zou men mij vragen toe te lichten wat ik beoog met mijn gedichten, geschrijf, onhandig rijmgestamel – niet dat ik oud papier verzamel. ’t Is een uitlaatklep bij nood, bij schaarste ook van ’t ''geest’lijk brood''; bij spanning, pijn, bij tegenspoed put ik, door dit te doen, weer moed.…

Aldaar dook ik en huilde de zee voor de wereld ik zwom door naar 2066 en zag mannen in toga’s in gesprek over de onhandigheid van de invulling der visuele geschiedenis des mens men besloot naast visuele herperfectionering van de 20e eeuw het concept scheidsrechter als eerste aan te pakken zodoende zag ik een beeld uit ‘82…

Mijn broer en ik wandelen over het strand Van buiten wat onhandig maar met een innerlijke wereld van enkel vredigheid Mijn broer en ik kijkend naar een komedie Van buiten treuzelend en zonder zorgen op weg maar met een innerlijke glimlach voor iedereen.…

Diep in gedachten verzonken draagt hij zich naar de overkant waar hij, hangend aan de rand meewarig het hoofd schudt en hij zijn modderbenen onhandig stut Door vergroeiing tot versteend lijden, leeft hij met verknoeiing aan beiden zijden van het bestaan en tracht hij zorgvuldig de gemene deler der geheimen te benoemen Een onbezonnen…

handkussen, duwt de handkar alles gewoon in een handomdraai hanteert de handrem steekt de hand op en uit is met de handschoen getrouwd haakt hoofddoeken en slabbetjes, is de rechterhand van een handelaar neemt alles in eigen hand dat komt door de handelsgeest wat er met de boerman aan de hand is begrijpt ze niet want die geeft geen hand onhandig…

Daar ik beslist onhandig ben met mijn twee linkerhanden, stuur ik al mijn hemdsmouwen naar vele arme landen. Daar zijn zovele mensen met uitgestoken handen, soms hebben ze geen draad aan`t lijf, laat staan de tijd met tanden.…

Onhandig gezwaai. Wat een gedoe.…

Onhandig sprenkelen zij het gewijde water, dikke, glinsterende druppels, in het licht der lantaarns. De geluiden buiten zijn verstild en anders. Als schimmen wachten wij, met ogen die mekaar ontwijken, op ‘t sein: ‘t is tijd. Dan verlaten wij het huis waar onze moeder nooit meer wonen zal.…

Met passie de Liefde bedrijft Mijn man, steun en toeverlaat Soms een bult onder het behang Vaak onhandig en een betweter Maar ach... Ik mag er ook zijn!…

Gevoelsmatig in de problemen geraakt, en uit respect liefde vermoedelijk weggespoeld, klippen onhandig omzeilt die er bleken te zijn. Geen reddingsvesten aangedaan en met hulp elkaar opgerakeld uit de gevoelsoceaan.…

Die fascinatie van regelmaat en routine De spanning tussen uitzondering en discipline maar het is iets dat ook afstoot als discolichten of een stroboscoop Als ik er maar lang genoeg naar kijk bezorgt het mij vaak vrijelijk zo’n onhandige, maar heerlijk hete, buikloop…

Het waddenstrand ontruimd door waterhozen Dat zijn dus slurven die hun water lozen Het liefst op een toerist in lederhosen Die heel onhandig ligt te minnekozen Of in het zand verscholen goddelozen Die schaamteloos een potje willen vozen Dat zijn dan meestal ook nog eens werklozen Die zitten met hun uitkering op rozen En veinzen rugblessures…

geloof in liefde moet gedijen als blijvende stip aan de horizon en moet, lichtzijde zichzelf steeds opnieuw bewijzen, soms slechts als schets of gebaar, wat in een vleugje wind achterbleef,het lover van het leven daarin vrees ik het snoeimes van de tijd, kalligrafie van twijfel in een slotakkoord, als laatste strofe van een gedicht, onhandige…

En de meisjes lachen maar wat onhandig naar elkaar en delen met hun vriendjes hun laatste sigaret.…

de wind speelt met de blonde krullen van het meisje in de fietsenstalling haar ogen diepgroen als zij mij een knipoog geeft of onhandig tegen het zonlicht in kijkt, ze glimlacht wel naar me ik wil vragen of ik haar haren aanraken mag, haar gouden lokken draaien met haar gedachten mee ze is een denker ze loopt langs me zegt 'hoi…

nog geen halve zomer lang duurde mijn eerste en verwarrende puberliefde - we waren beiden nog onervaren, onhandig en slechts zestien jaren jong; na de euforie van maanden ging de liefde als een nachtkaars plotseling uit ónze liefde duurt nu al weer drieënzestig zomers lang en zevenenvijftig daarvan dobbert, met lichte averij, veilig…

Aandachtslos, egocentriek en consideratieloos De aarde mag nu tot stof verbranden momenten van hartslag, van adembroos Vier diepe ogen, vier onhandig tastende handen Twee geesten, tweemaal trillend zuchten zwevend naar een platvorm van extase wezenloos dromen, samen daarin vluchten doof voor geluiden in deze ontluikingsfase Kussend de…

plan dit heb ik allemaal gehoord onlangs uit vertrouwde bronnen maar let op mijn woord en - lees - lippen - knul of ook wij begaan ongelukken via titanendonder en weerlicht hou je vast aan schalen van richter hoogachtend hou me vast hou me vast uw dichter ---------------------------------------- Uit: 'Onhandig…

Van iemand louter begaan met haar eigen voorspoed Ik ben een gebrekkige onhandige man En iemand die niet bijster veel kan Maar wel een die voor een ander alles doet!…

bitter, onbegrepen liefdevolle handen zijn ten hoogste kundig om hun zorg te onderstrepen verder blijven ze helaas onhandig duwen door wanneer ze moeten trekken woorden, van nature erg verstandig wonen dwaas in theoriegesprekken vaak is een omarming al voldoende als we naar de juiste tonen zoeken vroeg of laat!…

Maar dan spreekt de werkelijkheid Want als ze met kleine witte pilletjes gaan gooien Wordt er toch nooit een kind geboren Maar ik blijf positief en houd me vast aan mijn gedicht Want met dit gedicht Een antwoord Een antwoord dat op het puntje van mijn tong ligt Zal nooit gevonden worden Er wordt toch nooit een kind geboren Ze zijn jong, onhandig…

Hoog boven het landschap vermengen zich water en vuur op een wolkenterras, daarin schuilen woordkeuzes onhandig uitgestoven in de ochtendwind. vormen strekken zich aan de hemelrand in zachte en subtiele wezens vermomd in onszelf zoekende naar een kier in de nacht.…

Rust Klein bloemetje kwetsbaar en teer Je staat daar zo eenzaam in het bos Korenblauw met roze gekleurd Jij maakt zoveel emoties in me los Rode krullen dansend in de storm Slanke handen teder en zo fijn Een trui onhandig omgeslagen Trieste ogen vervuld met pijn De rust van de natuur zo mooi en zacht Het gefluister van de wind in mijn…

Ik vraag niet veel, ik ben blij met een zonnestraaltje Soms denk ik, ga mij niet voorbij, laat mij niet alleen want soms weet ik niet meer hoe Soms schuif ik onhandig naar voren en hoop, soms zie ik op en lach ...help mij Soms weet ik niet ben ik een mens of misschien niet meer?…

Soms heb ik er een hard hoofd in in het ouder worden het ‘krakkemikkerige’ het onhandige het afwijkende van wat gewent Maar vooral de stevige pijn het pijnigen van de hersenen en van het hoofd, de maag, rug, handen, voeten, benen, ogen en oren alles aan het verslijten richting 'over en uit' Maar vooral niet van weer doorgaan we zullen…

Vrienden roemden mijn geslaagde hoofd-hart-combinatie, vrouwen begrepen aan de onhandige wijze waarop ik hun bloemen in een vaas deed dat ik hun man was, er was meeslepende muziek en gespreksstof. Toen slopen onverwacht mijn ouders langzaam binnen.…

mijn stappen kom dichterbij Mijn hand raakt zijn natte schouder Langzaam kijkt hij om ogen raken elkaar Hij staart kijkt door me heen verschrikt En ik kan niets meer ik huil geruisloos Mijn benen zijn van elastiek ik tril Zachtjes streelt hij mijn gezicht Likt mijn tranen weg ik voel zijn adem Hij friemelt aan mijn zweterige handen En kust onhandig…