Netgedichten

netgedicht (nr. 12.924):

Ongerijmd - 1975

(toen: geen computer, wél pen en papier…)

Zou men mij vragen toe te lichten
wat ik beoog met mijn gedichten,
geschrijf, onhandig rijmgestamel –
niet dat ik oud papier verzamel.

’t Is een uitlaatklep bij nood,
bij schaarste ook van ’t ''geest’lijk brood'';
bij spanning, pijn, bij tegenspoed
put ik, door dit te doen, weer moed.

''Wie schrijft die blijft'' zo hoor ik vaak,
dus blijf ik, want ik schrijf maar raak.
Wat mij belast kan ik zo lozen –
al gaat ’t papier er soms van blozen.

’k Ben kennelijk pas ''uitgedicht''
vlak voor m’n doopceel wordt gelicht,
m’n as verstrooid wordt in de wind
en niemand het belangrijk vindt
dat ooit ik iets heb geschreven...
...want dood is dood - zo is het leven.