Alle inzendingen over overdaad OR competentie OR ziel

Vandaag waarlijk veel gras gevreten Heden zo spijtig, wel een must. Men mag alles slikken en bovenop nog pikken Ons land wordt nooit meer wat het was, die dikke klasse. Aanvaarden wat je niet kan veranderen; knappe slagzin Nooit zal ik zowat vijftig sjaaltjes om mijn hals knopen hoor. Partner en ik werkten tal van jaren wel voltijds Bruto…

Pijn kan vaak helend werken, slechts amper te bemerken Verwerking hoeft al is het zo beenhard. Wat zo fel opgekropt heb is van geduurende jaren Kan ik alleen laten varen. Niet sofort er de brui aan te geven, zou erg dom zijn. Jullie halen me steeds weer boven water, theater? Denk ik niet... ik kan steeds een verstandje meer gebruiken, mee…

Leerden gruwen westers wentelde zij in wraad Mochten zielen lijdzaam slechts overleven Het leven lengen sober in zwijgende staat Ivan Grud Burgers in de Ukraine, Sober als zij zijn, moeten zij voort.…

vals vermeende liefde Geen overdaad van opgepoetst vertier Slechts gemeende liefde is het belangen Onvoltooid geven zij liefdevol verlangen ------------------------------------------------- Ontbijt gegeven naar vermogen. 17-02-2005- Feodosia Ukraine (black sea )…

Het lijkt allemaal zo vreemd, ideeën en wetten vervreemd van naam, anoniem ongrijpbaar, wie zal weten hoe de ziel er morgen voorstaat, zijn licht gespeend van sterren die opstijgen als het avondrood zijn vleugels openslaat.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Van overdadig G.S.M.-gebruik Gaan kennelijk je hersenen vertragen Hoe meer je belt, hoe minder je gaat dagen Zo zwem je in een modieuze fuik Dat eigentijdse chronisch draadloos bellen Doet immers die vertraging slechts versnellen…

geluk is onderhevig aan ruimte, licht en tijd is zelden overdadig wordt door broosheid geleid ik denk nog aan verleden jeugd waarin toekomst stond voor morgen blind op zoek naar onbekende vreugd; de eeuwige liefde zonder zorgen…

ik weet dat ik denk wat ik wellicht begrepen heb niets meer is of minder oh dwaze wijsheid je ledigt mijn leegte tot vervulde overdaad ik spring omhoog opdat ik neer zal dalen in de put van mijn hoogste zijn wek me in de avond zodat ik in de ochtend slapen zal…

Wat jou als kind Werd aangedaan was Onomkeerbaar, lichaam En geest beschadigd voor altijd - Je hebt er niet aan meegewerkt Maar moest het ondergaan Op straffe van nog veel Ergere dingen - Volwassen ben je nu, Door je pijnlijke vijanden Niet meer belaagd, Niet meer dagelijks vernederd, En ben jij het die belast Met het verleden…

Goed en degelijk, Dat behoort het nieuws Te zijn in een doorsnee krant - Roggebrood in plaats van Luxe pistoletjes, dat wil dit land: De tierlantijnen laten we wel over Aan tijdschriften en weekbladen, Waarin je maar naar het Gewone nieuws moet raden…

De zeemeermin slaat haar staart om de benen van de man sleurt hem mee naar de diepte van haar wezen Samen bereiken ze de kern van hun zielen, ver buiten het aardse bestaan…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Dicht men sociaal letsel in een politiekbetoog dichterlijk toe Getuigt dit het dichten van een ongelijk in exces Draaiend gelijk de stroming van het moment vereist betogen zij hun wazig gelijk Politici de dichters in metafoor bij uitstek…

Achter in de fruitwei de gistende geur van duizend rottende pruimen zonder eters. Bordje ophangen, twee gulden per kilo. Niemand. Eén gulden per kilo. Niemand. Gratis. Niemand. Omdat het zo zonde is zet je jezelf eraan tot de stop uit de bodem springt het schip zingt in een poseleinen pot. Zonde. Rottende pruimen zijn een schande…

Van alles wat ik schreef zijn dit het minste woorden. En tel ze na, het zijn er nog te veel: zelf houd ik van mijn mond vol tanden, het aaien van dit blad, de woordenschat van mijn twee handen, het stokken van mijn adem als ik zeg dat ik je hier niet kan vertellen wie of wat ik voor je ben, omdat papier me in de weg zit, en ik het juiste…

Je hebt het hart niet om de stenen te begeren; maar stenen dauwen als je loopt. Het huis heeft licht gedronken. Wankelend komen stemmen in de oren, de messen zwellen scherp op snee. Plots helt je lichaam iets te ver. Ik ben dit niet gewend, dit snikken van je harde armen, dit warme klauwen in mijn hals De bloemen gillen roze. We…

u kunt afruimen de witomrande amuse gueule uit de nouvelle cuisine van chrysanten die in de vaas op de tafel bij het raam staan maar niet in de vaas op de tafel bij het raam staan vegetarische stilleventjes geschetst met de zilverstift laat met de lardeerpriem doorregen goed gevulde wildbraad aanrukken en op een rondborstig banket van dansend…

in de chocolade dorpen kleven de vogels aan de daken de dichters plukken het fruit uit de verliefde bomen en geloven hun eigen ogen niet zelfs de herfst praalt er in een rotte overdaad van uniformen het is hier altijd stil door het trage maandagblauw loopt een glazen echtpaar naar de kerk zopas is hun kind door de zon overreden --…

Muzak spoelt onze oren: liegt dat vrede geboren wordt in overdaad -…

Muzak spoelt onze oren: liegt dat vrede enkel en alleen geboren wordt in overdaad –  -------------------------------- uit: 'Haast feestelijk', 2007.…

Hoog opgestapeld fruit was lang op reis voordat rottende druiven hun vertrouwde huis verlieten om door haastige of trage laarzen geplet met Amsterdamse modder ongegeneerd naast alle soorten schoeisel de laatste liefde te bedrijven Sandalwood, olijven en geitenkaas omarmen vriendschappelijk verse wafels van Goudse stroop Schreeuwende bakbananen…

Daar valt de wind uit zijn goedgeluimde lach in de bladeren en heel de wereld staat eerst nu vol zingende overdaad!…

De dag begint kregelig uit tegenzin zonder eerst een boterham de zon is in de wolken gewaaid ze woeit daar vecht er met sissende kussens slaat het vocht eruit en giet de mist over de velden steekt een paar kozijnen tussen de buien brandt een regenpijp vanuit de erker en loeit nog even na uit hitsigheid Het gras snijdt de druppels aan…

Omdat ik geen honger, geen dorst lijd, een huis heb, een baan, een voorbeeldig gezin, duizend boeken, van Sade tot Grimm, gezondheid, een trouwe maîtresse, veel tijd voor kunst en liefde of wat daarop lijkt, de wereld kan zien, mijn tuin cultiveren, duizend gedichten opnieuw kan proberen een God te zijn in het diepste geheim, daarom is het…

Met sinaasappel, honing, chocolade En kokos, walnoot, cranberry, rozijn Zelfs extracreamy, crunchy, superfijn Mijn God. wat zijn de schappen afgeladen! Waar ik naar zoek, staat er nét niet, helaas Er is geeneens gewone pindakaas!…

woeste welgelegen wegen aangebroken aangelegd asfalt dunbevolkte dromerige dorpjes snelle splitsende straat op weg naar toe kom ik jullie tegen als verkooppraatjes voor onbezorgdheid uitgestald verlaten geborgenheid ik ben weer bij de les trots standhouden in overdaad…

bijna geveld door een overdaad aan piekeren besluit ik naar het strand te fietsen de wolken hangen laag waardoor ik even de hemel kan raken wind blaast opnieuw de muizenissen uit mijn hoofd ik vlieg met de meeuwen mee er golft me wat goed gevoel toe…

Jouw glimlach Als een warme vloed Blijf het bewaren Elke dag opnieuw Verlangen Brengt mij tot bedaren Jouw liefdevolle overdaad Maakt mijn gevoel zo rijk Jij geeft alles in kwadraat Als ik maar naar je kijk Dus… Ik kijk en kijk en kijk En… KUS!!!…

Waar zijn ze gebleven, die buren van toen, waar is de ziel in de mens gebleven? Waar?…