Alle inzendingen over perfecte vorm

Verliefd Gelukkig Als ik aan je denk Je mooie ogen Je lieve lach Ik houd van jou Precies zoals je bent Perfect Volmaakt…

Ik praatte met haar over leven Over koetjes en kalfjes die vallen en opstaan Ik zei niemand is perfect Ze schudde haar kledij van zich af en ik besefte dat ik nog veel te leren had…

Zonnebrilletje op, sigaretje in mijn hand Verstand op nul en gewoon gaan Richting het beloofde land Vandaag ben ik zorgenloos en vrij Even geen pijnlijke momenten De kuiltjes zichtbaar in mijn wangen Ik had deze tijd nog tegoed mét rente Dus geniet ik met volle teuegn Drink ik vandaag liever water dan wijn want deze dag is gewoon té perfect…

Niet in woorden te vangen Hoe mensen kunnen verlangen Naar een lichaam zo perfect Zo krijgen ze meer zelfrespect Een strakke afgetrainde buik Glanzende haren, zonder pruik Lange benen, gladgeschoren Een fijn gezicht en kleine oren Maar mensen kijk toch eens goed Dit is niet hoe je leven moet Je lichaam is misschien niet zo gewild Maar weet…

onberispelijk vullen de echtelieden het tweepersoons bed zij heeft een wespentaille en hij een paardenmiddel…

Liefde is puur en zo mooi als de perfecte bloesem in de natuur, maar je moet geluk hebben en de juiste treffen er voor open staan en er beiden volledig voor durven gaan, zodat de liefde in bloei kan blijven staan. Maar liefde is net de seizoenstijden. De herfst breekt aan, de bladeren vallen en een boom wordt kaal.…

Iedereen maakt wel eens fouten in zijn leven Iedereen maakt wel eens een verkeerde keuze Iedereen vertelt wel eens een leugen voor bestwil Iedereen overtreedt wel eens de wet Iedereen heeft wel eens spijt van de fouten, van de keuzes of de leugens die ze maken Maar niemand is perfect…

kan Iedere keer met een nieuw team Van spelers Koel blijf ik In het gedruis Mijn contacten zitten hoog Internationaal en in het koningshuis Ik wordt gedragen Ingefluisterd Gesouffleerd Door de hoogste lagen Ik heb mijn emoties gecontroleerd Het overzicht in deze tijd is van mij Ik ga als een raket Op het wereldse toneel Ben ik de perfecte…

ik koester een romantisch beeld van zoete kindjes, moegespeeld die 's avonds netjes slapen gaan en pas weer naast hun bedje staan wanneer de wekker is gegaan er wordt niet aan mijn hoofd gezeurd het plaatje perfect ingekleurd zonder schreeuwen, zonder slaan worden schoenen aangedaan en kunnen wij de deur uitgaan vermoeide moeders snap ik niet zie…

Met glimmende hoofden gooien we elkaar op de brandstapel opgezweept door het heilig fatsoen dat steeds strenger strakker wreder wordt waaraan niemand kan voldoen…

liefdevol terzijde maakt roekeloos tevreden en Nirvana doemt op als perfecte herinnering aan de ongerepte passievolle beminning…

Je stal mijn hart zonder waarschuwing mijn woorden zijn nu uitgehongerd in het streven naar perfecte zinnen maar als ik je aankijk vallen alle woorden op de grond moet ik ze gaan zoeken…

Z'n kinderopvang was perfect.…

Je kan hem ook perfect gebruiken Als het ruikt en je het niet wil ruiken.…

Maar godzijdank - en dat scheelt echt enorm - Blijkt Balkenende plotseling in vorm.…

ik zag hoe jouw vingers en handen in doorzichtig 3d bezig waren de wereld rigoureus te veranderen de lach om je mond had al de vorm van triomf terwijl je ogen glinsterden van pure geestdrift toen creatief even rustte en 4d diep zuchtte leken de doelen bereikt maar omdat verbondenheid participatie nodig had kostte het…

zacht dansen vreemde vormen in hun eigen gel gekleurd is hun vel naar functionele groepen zij ontsnapten uit het onbekende op zoek naar de vertrouwde sluiting van het eigen dna om in samen delen de potentiële mogelijkheden zo goed als mogelijk te benutten als geheel om de bouwplaat te kunnen lezen moesten er wel ogen en hersens…

zo ver zijn wij gegaan het is voorbij jij draait je op je zij jouw blote rug is als een koude muur - was het zo-even nog dat wij ons falen celebreerden woordeloos, zo pijnvol woordeloos - wat later stond je op en ging de kamer uit jouw warmte bleef heet broeierig en zelfs de laatste tranen die de liefde schreef voelden aan als ijs…

ik schoon woorden polijst de zinnen maar poëzie puur zit van binnen heb glas geblazen fonkelend en transparant de sierlijke vormen verscherfden in mijn hand wilde schilderen als magisch realist met perspectief en sfeer sloeg ik de plank helemaal mis ben het wad ingelopen dook in het water vol leven kwam als herboren weer boven om…

het is goed om in ronde vormen te vertoeven beter dan rechtlijnige   omdat ze onvoorwaardelijker zijn en mooier en warmer het ronde woont in de kom van de hand  die vorm geeft aan dingen;  het woont in duintoppen  in borsten van vrouwen  en in harten niet te vergeten ronde vormen zijn zachter soepeler en lieflijker dan recht gelijnde hoekige…

warm glijdt zand door mijn handen op het eindeloze strand zag bergen rotsen en rivieren in trage stroom passeren deeltjes kwarts door zee gedragen en aan land gebracht nog vol herinnering aan hun bestaan de vroege vormen vergaan stukjes uit de scheppingstijd opnieuw geboren delen in dit tropisch paradijs…

(binnen de bunkers van een koude dag rusten broze levens) heel zacht licht er het kunstmatig weten in de afgemeten norm van diens balans een vormendans versiert voorwaar wat strakke stropakketten thans gefermenteerd tot groei als vervormde bruidsboeketten geven ze in volle bloei hun beste tijd aan lekker eten rond van geur verkleurt…

opwellen Uit de diepste Krochten van Mijn ziel - Die uiting geven Aan wat er werkelijk In mij omgaat - Maar als ik Mijn eigen verzen Teruglees merk Ik dat ik tussen De versregels door Ook heel veel Dat er wel was, Wel is, en altijd Zijn zal, Verzwegen heb - Poezie is, merk ik, Voor mij toch ook Vooral een vorm…

een gedicht hoeft niet altijd te rijmen maar het maakt het wel veel beter wie slechts woorden aan elkaar kan lijmen loopt op schoenen zonder veter loze vormen zonder inhoud zijn vandaag de dag de norm maar wie met een moker beeldhouwt levert inhoud zonder vorm…

ook al veranderen ze nooit van vorm toch dragen ze leven in zich een geest in en uit de fles melk voor een kind een gierkelder met voor op het land indirect leven al jaren een norm gedachten verbeeld in steen marmer of hout dood omsluit leven hoe kil ook en koud iedere dooie vorm heeft zoveel te bieden aan inhoud…

Heer Dofferhoff, graag moge ik u wijzen op een der voorwaarden van een gedicht: het hoeft immers niet altijd - zulks dient u toch te weten - te stroken met het weer, het weerlicht, waar het licht lang niet zo licht schijnt in de schoot der waanzin c.q. waarheid, i.e. wegversmalling der weerzinwekkende weerspannige weeromstuitvliedende…

Machtig mooi ogenblik Kort na mijn hartstilstand Vond zij mijn lippen Zij deed het perfect Wie wil nu niet door zo'n Reanimeermeisje Vol op de mond Weer tot leven gewekt…

hij is tachtig zij moet nog zes maanden hij raapt haar op als ze weer eens te snel is opgestaan maar zij kookt nog als een prinses ook al weet ze dat hij eigenlijk niets meer lust een perfect paar ze passen, bij elkaar…

Als een prima ballerina danst de lentefee in perfecte harmonie met ingetogenheid haar symfonie en verleidt ons met haar schoonheid gekleed in weelderig groen en bloemenpracht in dit wonderschone seizoen…

De schoentjes gaan er met paren, en jammer, de mensen ook. 't Verstand komt niet vóór de jaren. De liefde? Wat vuur en wat rook! Ach! wisten 't de vliegende gaaien, ze werden 't vrij leven niet moe. Ik zitte mijn schoentje te naaien, en trekke mijn draadje toe. Hoe groeide uit dat lustige Grietje die knorrige, dolle katijf? Een lief als…