Alle inzendingen over prent

Dat waarde droeg weleer is lang vervlogen, Geen boos en goed weet meer mijn mededogen En haat verbleekte stil, een oude prent. Zo heeft mijn vrezen zich tot u gewend, Naar 't vreemd begrijpen dier aandachtige ogen, 't Spreken dier stem die enkel liefde kent.…

In de Nederlandse poëzie - die ik niet zo goed ken - kwam ik het tegen in de briljante bundel van Bette Westera Ik leer je liedjes van verlangen, en aan je apenstaartje hangen (met prenten van Sylvia Weve). Net zoals verzen van veertien lettergrepen en nog andere varianten.…

tijdsverloop dat houdt ons allen hier in evenwicht ook al zijn de tijden dan veranderd de aarde laat zich door niemand sturen zo mijmer ik dan zachtjes voort soms loop ik daar dan mooie uren door velden vol met sla en koren terwijl niemand mijn gemijmer hoort het is een prachtig landschap vol bijna rijp gewas een goddelijk panorama als in een prent…

de regen berijdt het blad waaronder transparante vleugels geen houvast vinden konden, tot in de lente zal zwijgen, als een kale boom op een oude prent, die zijn oude wortels voelt verstijven. Dat elk seizoen zijn diepte plant, het gezicht naar de zon gericht om die in te lijven op een punt waar de horizon op het water rust.…

Nee, dagelijks andere prikkelende gedachten dan weer juist een unieke gegraveerde prent of een serene stille, jouw ingehouden stem.…

Onmatig groeien in ‘De Groene School’ de prenten, waar volop tekst en uitleg bij gegeven wordt. Het boek bezorgde mij beschouwende momenten: deed ik de mens en mensheid niet te vaak te kort? Thans prijkt het ding te midden van mijn folianten, al bleef het officieel dan van mijn kinderen.…

dozen Bewaard voor tijd van leven Wel gekregen Nooit bekeken noch gelezen Geboortekaart Een zoon een broer Gekozen oude namen Dankbaar van God ontvangen Bevestiging na groot verlangen De laatste dag van t jaar geboren Leek een oudjaarsavondfeest Echter op de nieuwe morgen Gaf je reeds de geest Wederom een kaart Dezelfde namen Dezelfde prent…

Sneeuw Witte vlokken over Veluws land Menig vlokje op de woeste gronden beland Kou en mistroostige sferen Siberië zullen we leren Sneeuwvlokken door ijzige wind voortgedreven Rode wangen tijdens het landschap beleven Snijdende wind voelt aan als striemen Wildsporen die in de sneeuw ontkiemen Sporen volgen van een vos Z’n pootafdrukken…

Even als voorverleden jaar - Ja, het waar zo zag ik haar, Die in ’t hart zich prentte. Wat baat, nu ‘k haar missen moet, Zang en bloem en stralengloed… Treurig zijt ge, o Lente!…

Zittend bij het raam, ‘k bekijk de oude prenten, herinneringen, verdrietige gedachten, flarden van lang vervlogen momenten, ’t brengt een traan, geen onverwachte. Veel wat eens was en niet meer is, verbleekt tot stille herinnering, alleen nog een vergeelde getuigenis, waar naar ik kijk, in mijmering.…

overtuigend en verbreken verbindingen de holle paden lopen dood en nat gevallen kleurig blad vaart derwaarts herfstver weg van de bakermat hagen en hekken trekken hun verdorde en roestige pijpen op kil worden kuiten gekust bomen waden naar winterrust de morgens schilderen schemerig aangespoelde najaarsdagen vers en dampend ontluikt een prent…

Van oude mensen, kabinetten vol vergeelde prenten. Toekomst, de tijd tikt ongestoord. Verleden mag niet roesten of worden gesmoord. Iedere tijd heeft zijn zegeningen. Is de opmaat naar alle nieuwe dingen.…

Liggend ontwerpt hij het stadsdak, prent het patroon van bladloze takken tegen fel blauw in zijn brein, dat bloemkooltje, leeg nog en klein. Waakzaam ontvangt hij licht en lawaai, zonder oordeel. Honden, motoren, een boor. Ik duw zijn wagen en merk hoe hij schift, niet meer schrikt, scheidt wat hem boeit en wat niet.…

Van oude mensen, kabinetten vol vergeelde prenten. Toekomst, de tijd tikt ongestoord, verleden mag niet roesten of worden gesmoord. Iedere tijd heeft zijn zegeningen. Is de opmaat naar alle nieuwe dingen.…

Ik heb jouw naam groot uit ge prent en tot tweemaal toe onderlijnd. Ik weet je was een goddelijk geschenk en toch heb je mijn leven dikwijls ondermijnd. Vele pagina’s hadden een zwarte rand dat was onze schaduwzijde daarover strooide ik zoveel zand tot ik ze weer in het wit omlijnde.…

Van oude mensen levend tussen hun kabinetten vol van vergeelde foto-prenten. Toekomst in tijd tikt verder ongestoord. Het verleden mag niet roesten of worden verstoord. Iedere tijd heeft zijn zegeningen; vormt de opmaat naar alle nieuwe ontwikkelingen.…

Herinneren is reproduceren van beelden uit de jeugd vervlogen periode vol traag verdwijnende onbezorgdheid verloop is stotterend niet gelijkmatig nu eens snel overspoeld door messcherpe prenten dan weer lege laden in de grijze cellen met veel moeite plaatjes te voorschijn persend uiterst langzaam verhelderend: eerste auto’s in Fordparade…

Gedachten die aanhoudend knagen Vriendschappelijke bemoeienis Wat schijnt bedoeld Speelt altijd hier En wordt meer gevoeld Als een soort ernstig plezier Soms dwingt de dans subtiel Als ondoorgrondelijk schrift De stemming volatiel De emoties gezond geschift Passerende opponenten Vormen een volgende bemanning Geen verhaal immers zonder prenten…

Met prenten van Peter Vos. Amsterdam, Querido, 1962.…

Herinnering kom je een oude wonde helen Ik wil je niet negeren, maar mij zachtjes laten strelen De mooiste wil ik prenten in mijn hart De slechte schuiven aan de kant. Na vele jaren kom je opnieuw tot mij We leven weer samen zij aan zij En alle zorgen, pijnen en nijd Zijn nu verdwenen met de tijd.…

Ik denk, niet te negatief, de Rode Kersen bij de taart focus op die ene prent naar waar het windstil waait naar daar waar blaren nooit vergaan en waar de zon koud schijnt Ik ga naar daar, naar ‘t dennenbos naar het koude hart van dennenbos Naar waar je ook maar wil Maar, lieg toch niet, mijn meisje, waar zat je gisternacht?…

klootjesvolk met veel fiducie reclame maakt de koning klant met pincodes wordt je poet gestaafd schat iedereen wordt historisch geil ja rubbertjes uit de bandenboot robert jan grootveld is nu dood wie houdt nu zijn ding in stand hemeltjelief hij heeft geen poen op het spui komt de recycling rond goed verzorgd toch onder de grond betaald met prent…

Begrijpt men dan niet dat je met zulke dingen, en door het nemen van zogenaamd exclusieve prenten, een leven tot een onmogelijkheid maakt, wie wil het toch weten, wie heeft er iets mee waarom moest mijn leven kapot, of dat van mijn vrouw, mijn schoolgaande kinderen, alle twee Stop toch met het verhinderen van een leven te leven zonder steeds…

Hij was geflitst, de snelheidsmaniak. Zo'n overtreding kost je scheppen geld dus heeft hij snel de foto nabesteld, verwachtend dat die in zijn voordeel sprak. Toen zag hij het bewijs met eigen ogen en zei teleurgesteld: Ach shit... bewogen.…

Prenten ze patronen, laten ze roffels van ook die harten klinken als ze hinkend lopend of als motor met zijspan zich weer voortbewegen. De tijd maakt een schets. Toch is er steeds ook weer een nieuwe dag die opstaat en schooiend arriveert met kansen, met wel of geen helderheid. De tijd maakt een schets.…

Mijn herinnering vervaagt, koortsachtig probeer ik me dit in te prenten, maar veel te gehaast keren de omtrekken van mijn kamer weer.…

Vol verwondering prent ze het beeld op haar netvlies van een plots neerdalende blauwe schemer die als een vluchtige nevel verandert en vervaagt van ivoorwit scharlaken rood naar een in elkaar geweven langzaam vervagend vergaand kantwerk. Verzuchting...…

Is Kaag een heksje op een bezemsteel Die vraag houdt mij de hele week al bezig Is zij als Allah hier alom aanwezig Geeft zij als God een vlammend eindoordeel Dat “referendum” zorgde al voor pijn En haar beschimpen moet weer strafbaar zijn…

Een kleine vloed vol sentimenten Stroomt langzaam van mijn geest vandaan, Als bosbeken op oude prenten, Waarlangs kale bomen staan. Een eeuwigheid lijkt het te duren, Het einde lang nog niet in zicht. Ik zit je foto te begluren, die voor me op de tafel ligt.…

Zo boos dat ze schieten om spottende prenten over profeten. Helaas niet binnen de lijn van het geloof... De liefde voor de medemens is helaas al lang vergeten…