Alle inzendingen over puzzels

je knipt vreemde bloemen uit het groen laat bladeren bloeien in de kleur van toen het licht is al geweest je speelt met schaduwen handen puzzelen de dag maar maken haar nooit af je verglijdt in tijd die haast vermijdt verslaapt het onderscheid in korte dromen het is weer kinderlente en je winter lijkt voorbij in foto's zoek…

zij wist even niet waar haar verdriet gebleven was grote ogen zochten de omgeving af proberend of de puzzel paste nog wilden woorden niet komen in dit samenspel van bizarre dromen chaos loerde van alle kanten hysterie brandde al bijna haar eerste vlammen toen voelde ze hoe een warme hand haar raakte en van paniek eindelijk…

in de zee van jouw adem probeer ik mijzelf te doorgronden geboeid door de puzzel van het leven laat ik de tijd rustig voorbij gaan drijf verder op de golven van energie in een gelijkluidend gevoel op de wijze manier van moeder natuur beïnvloed door de richting van stroming en wind telkens wanneer ik diep adem haal komen gedachten vrij……

je lacht zonder woord en geluid de mimiek van je gezicht beeldt het allemaal uit waar je handen zinnen maken in de hoofdstukken van je armen boekt je gelaat een illuster plot snel lezende ogen vangen bot synchroniciteit is niet te integreren als chaos voertaal blijft pas als de delen zich puzzelend naar het eind…

ik zag je ogen je glimlachte de tijd voorbij in raadsels ik voelde je verlegenheid onzekerheid zo tasbaar in je woorden het jeugdige in jou bekoorde omdat onschuld zo bij je verschijning hoorde ik proefde overgave in het strelen van je handen passie glansde in je tanden je sluiers vielen in een puzzel neer, maar na de laatste was…

De tafeltjes staan keurig gedekt met schriften en pennen De nog lege lokalen zijn morgen weer gevuld Het is even wennen Het wordt puzzelen in het geven van voldoende aandacht met een schrijnend tekort Toch staan ze klaar met open armen voor een goed rapport Elk kind is speciaal om te mogen groeien Daarom geven zij 100 procent…

het plaatje is compleet niets ontbreekt de kroon op de schepping is haar lach die dreigt nu te worden afgepakt door streken jaloezie de eerste hints zijn genegeerd zonder boze sneer pas later wordt de puzzel gelegd als iemand afgunst zegt het meer beter best begint zijn tol te eisen wij zijn niet allemaal gelijk het…

spelen haren zijn kort krullend of watergolven het strand en de zee in het blond van duinen en stralende zon ik hoef geen emoties aan je lach toe te voegen innemend en charmant zijn altijd jouw grootste troeven geweest ik ben op zoek in paradijselijke momenten heb ik stukjes van jou ontmoet op weg naar de hemel nog is die puzzel…

Weer gedachten volgen en puzzelen met de werkelijkheid van niet dezelfde dromen en wachten op schaduwen van ijs die vergaan in een eenzame wanhoop.…

Is correct niets, is puzzel leven mijn? Regenboog alle kleuren van, maar toch nacht zwart als. leven ik GaGa voor, box out of...... Box welke? Nee voorberijding, kruisen wegen en weer scheiden. Altijd voor ditchten? Kleuren altijd voor? Altijd voor muziek? Veranderd van dingen leven? Of goed fout? Altijd ik Gaga ben? Altijd!…

Voor het piekeren peinzen puzzelen en prakkezeren en niet in de laatste plaats, o woordenaar, passen en meten, met als snel resultaat een half sonnet, ben ik Coenraedt van Meerenburgh, geachte afgevaardigde van ons forum, buitengewoon erkentelijk... _________________________________ PREMIÈRE Ik heb op zich niets tegen een premier Van…

ik heb je geschapen uit de mooiste stukjes die een puzzel hemels maken niet in een zesdaagse en dan de zevende dag een noodzakelijke rustpauze vragen maar levenslang kijken en in die tijd vergelijken of de expressie van leven echt alles heeft gegeven geen beeld maar wel in het leven staan met interacties vol emoties op…

nog schraapte ik aan stukjes steen mijn handen open zo ruw was haar fluweel ingesloten wij misten maanden intieme info door leven zonder elkaar in grote lijnen slechts een paar we hebben alles gladgestreken in de weken waarin dat wat wij wisten is bijgepraat zonder vergeten soms zijn er nog hiaten waarover wij meer puzzelen…

het was feest maar in de geest van woorden huilde een onpeilbaar verdriet bekende teksten uit zijn leven waarin zinnen niet alles prijs wilden geven vaak losse fragmenten zonder empathisch cement zijn leven nog bouwend naar een onverwacht end pas nu genereert stilte uiteindelijk begrip passen de puzzels waarin hij is gestikt…

het was een puzzel in de tijd de steentjes van mijn leven zij vingen met hun licht mijn steeds alerte blik ik zocht niet echt maar viel voor de momenten van contact ik heb ze opgegooid uitgestrooid vormden zij een kleurrijk mozaïek in sprankeling wervelde mijn jeugd daarna wat donkere vormen pas de laatsten tonen het transparant…

Of heb ik jou toch achtergelaten en verdeeld in een puzzel van verdriet ? Wanneer je zwijgt zie ik ogen die geen geschiedenis willen bewaren, en alleen maar een afscheid willen herhalen.…

Op de rand van elke regel puzzel ik mijzelf tot rijm met de branie van een vlegel die een hekel heeft aan slijm bang dat iemand mij zal raken wikkel ik mijn zilte ziel in een ondoorzichtig laken met de geur van sex-appeal vrouwen spelen in mijn leven met de olie op mijn vuur in plaats dat ze liefde geven maken ze mijn druiven…

Dolend volgt de mens nederig de eenvoudigere weg, die verborgen ligt, als een lange puzzel in het groen om de betekenis van nederigheid te kennen zelf wil hij de ogen sluiten, en kijkt weg..een nieuwe animatie enkel het gevoel volgend en zonder veel na te denken zoekt hij zwijgend te ontsnappen.…

Er huist in mij een droog skelet wat beenderen, een ribbenkast een puzzel in elkaar gezet die hier en daar wat strammer past het durft behoorlijk hard te kraken als botjes draaien in hun kom van ’s morgens al bij het ontwaken de dokter noemt het ouderdom ik noem het kunst, een soort talent mijn innerlijke componist mijn nek, mijn rug,…

Maar hulde aan de mensen, die ware menselijke puzzels moeten maken! Hulde aan hen, die deze vreselijke beelden nooit meer van hun netvlies krijgen! Er zijn geen woorden voor de slachtoffers evenmin voor de nabestaanden, maar er zijn net zo goed geen woorden te vinden, voor hen die deze zware puzzeltaak moeten volbrengen!…

Je lacht om - voor mij - totale onzin op de PC weet je meis, je bent voor mij de handreiking naar de anderen wat jij nu met mij doet,heb ik nooit met hen gehad het was meer puzzelen,verven en nog meer alles jonger, alles meer ….…

Vermakelijk wil ik door het leven Artistiek zijn wil ik beleven Ik geef mezelf een zeven Om aan een acht te kunnen kleven Ik ben alleen niet met zijn tweeën Reacties zijn onstuimig, maar geven mij leven Vermakelijk puzzel ik, ik kan zweven Ooit zal ik aan een negen kleven Vermakelijk droom ik van een tien Ik heb het trucje al zo…

jij, mijn mooi pakketje, bent de puzzel. van mijn gebroken hart.…

ik benoem met woorden die ik vond langs de leegte van het pad de geur is oud en desastreus, het ettert waar gebeurde momenten uit mijn hand al strijkt de eer slechts door het omber dat zacht doorweekt wordt door woorden van vergiffenis spreuken die het lijden verlichten zijn van dien aard dat ik ze lees in sterren en in voegen die de puzzel…

Nog steeds komen woorden opdagen uit het niets als een slang van letters Glijdende verhalen als een puck zo snel op glad ijs schrijft het schrift zichzelf een weg door de muren van onwetendheid Bestaansrecht als een totempaal boven het water dat volledige ingaven geeft tot ons gegeven leven waarin alles past als een puzzel van onwetendheid…

Zal jij mijn kruiswoordraadsel zijn Geen doorloper, woordzoeker of cryptogram Daarvoor ben ik te tam En het zit vol venijn Ik wil het enigma verklaren Woorden die zich openbaren Puzzelen tot het past Desnoods op de tast Drie letters, twee horizontaal Klaarheid in opgelegde wartaal Angstvallig zoekt mijn pen Met elk woord dat ik ken Moeilijkheidsgraad…

ik zag je lopen met een stok die voor jou de weg verkende herkende je eerst niet het grijze haar dat je al vroeg tot oud bestemde paste de puzzel in elkaar je houding is nog trots als je vertelt hoe de oude rots in al zijn voegen kraakte langzaam onder water raakte hij is niet meer de branding heeft hem overleefd, jij bent beland…

een vogel die we vaag vermoedden klonk uit de lucht een stip die zong was thuis uit onze doos ontsnapt later vouwde al het vee zich samen voor de hekken droomden wij dat na de regen onze namen zouden groeien in het gras leek de puzzel toen we gingen al een beetje opgelost…

ik heb geprobeerd jouw puzzels te leggen het is me niet gelukt jij wilde niets zeggen jouw opvallend bewegen trok wel snel ieders aandacht door souplesse en richting keuze tegengesteld aan die van andere neuzen die voor binnenhalen kozen totaal opgaand in jezelf op een extatische manier zonder enig communicatief contact…

Raad eens waar ik mijn gedachten verberg, hoe ik de wereld als puzzel op zijn kop gooi en de stukken taart als bladeren aan de boom laat groeien. Als de onverzadigde zomer wind herfstig de bomen kleurt, en met genadeloze zweepslagen mijn verborgen dromen van de takken slaat, dan zal ik mijn geheimen prijs geven.…