Alle inzendingen over schuit

Ik ruik nog de muffe rotlucht van een winter seizoen leegstand de vochtigheid die alles aanvrat het jonge groen amper ontsproten modderige kanten uitgebaggerde sloten Maar het had iets van belofte een zomerlang tussen de bomen vlinders gingen van bloem tot bloem weg van harde stadsgeluiden luisteren naar hun gezoem Planten zaaien…

Je ouderlijk huis je eigen kamer al het vertrouwde om je heen je hoeft niet weg je kan ook blijven een keuze maken valt niet mee. Daartegenover lonkt de liefde bij hem wil je ook graag zijn zo worstel je dan met al die dingen kiezen doet soms wel eens pijn. Ons kind zal je altijd wezen waar je bent of waar je gaat steeds zal…

Ick zou de burgers eens iets vragen of zijn die u soms te min willen die niet eens fuseren is u dat niet naar de zin? Is dit stadje straks een stede als het misschien groter wordt? wonen schout en schepenen straks wellicht in een resort? Wordt mijn tuintje straks een gaerde woon ik morgen in een straet? gebruik van opgebacken lucht is…

Watervallen als lang wit haar dalen van jou bergen neer vormen aan je groene voeten blauwe ogen als een meer. De zon strooit goud en diamanten wind beweegt zich met een zucht Ygdrasil weeft tere wolkensluiers als dromenvangers in de lucht.…

Lachend bekeken door zwevende meeuwen hun schaduwen vliegend over het strand Knipogende sterren aan een fluwelen hemel onze hartstocht getekend in het mulle zand Het maanlicht dat jouw ogen kuste het zeewater parelend op jouw blanke huid Het goud van de ochtend dat ons weer wekte de liefde voor leven als enig geluid.…

Waar weiden,vennen groen gekleed als golven stromen door het land De wind gevangen door bomenhagen schier eindeloos geplant Dromen ijle wolkensluiers in een hoge stille lucht waar een rover staat te bidden voor een geslaagde vlucht Word ik op de grote heide soms door stilte overmand die dan zo duidelijk voelbaar is in dit oude Drenthse…

Zijn verleden torst hij al met zich mee hij is nog maar negen erg druk adhd en eigenlijk verlegen De storm drijft hem alsmaar voort kan zich niet concentreren Ook al is hij slim genoeg uit die boekjes kan hij niet leren Hij wil best graag het maakt niet uit alles wel proberen liefst met zijn handen stap voor stap kunnen…

Het varken moet de krul maar uit de staart da's enkel voor de sier ze bijten er steeds maar in commercieel gezien is dat ding ook niet van belang dus fokken we een krulstaarloos varkensdier. Stieren hoeven trouwens ook geen kloten een keertje klonen da's wel genoeg commercieel gezien zijn die dingen overbodig want wees eerlijk…

Of hij alleen op de wereld was banjerde hij daar langs het strand geen last van kou en wind op zijn laarzen door het schuim dat kleine blonde noordzeekind Hij tekende zijn fantasie in lijnen klein en groot met een vinger van zijn hand of een schelp die hij vond in het gladde natte zand Soms zochten zijn ogen blauw tussen de mensen op…

Als halmen buigend in de wind van zover gekomen dromen zo diffuus in maagdelijk ochtendlicht door mijn omfloerste ogen dageraad breekt mijn absurde zinnen open waarheid te vroeg zal wreed mijn ziel met voeten treden op weg naar sterren gekomen uit niets gebeden woest gesproken aan goden van weleer aan jouw brein ontsproten laven…

Zieke geesten dwalen rond op een stukje dorre grond Roepend het is ons beloofd maar geen mens die dat gelooft Rovend, moordend wet verkrachtend ieder ander mens verachtend Trekken zij hun droeve spoor bidden zij nog steeds in koor Aan een strijdgod uit het verleden Heer verhoor onze gebeden.…

Meer dan woorden spreken daden die de ware geest verraden.…

Ik ga altijd met zijwegen kom nooit eens op rechtdoor zie nergens een richtingwijzer loop zelden in een anders'spoor ik kom vele dingen tegen maar nooit waar ik wezen wil misschien is dat wel de bedoeling daar stond ik eigenlijk nooit bij stil mijn voeten gaan gewoon vanzelf ik zie voortdurend om mij heen waar ik nu weer zal belanden…

Soms begint het dan te stormen in mijn hoofd word ik van mijn rust beroofd wil ik naar voren of naar achter naar omhoog of naar opzij steeds weer sneller dan weer zachter beetje depri beetje blij zo vreselijk onrustig weet totaal niet wat ik wil zo loop ik maar iets te schreeuwen volgend moment ben ik dan stil ik ga nu meteen…

De Noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

De noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

Ik schrijf weer een dag lang in het vergeetboek vruchteloos valt alweer het doek voor de artiesten die we spelen het publiek versteent in haar applaus handen stukgeslagen verlangen vult hun dagen naar het zinloos van het leven zo vluchtig neergeschreven op maagdelijk wit tusen de lijnen punten komma's accentueren wat liefde…

De stoel zonder jou aan tafel staarde mij radeloos aan de lege plek in jouw bedje huilde in mijn hart gesprongen traanbuizen spoelden sporen in woestijnen de flessen zonder zielen waren geestdodend doof bleven de katers onder gebrande kurken ongeboren kinderen tellen op de vingers van hun handen en tandeloos vreet…

Ik heb dat sjaaltje meegenomen dat je haast nooit meer droeg het ruikt nog naar dat parfum waar jij altijd om vroeg de geur van je huid draagt het met zich mee dat simpele sjaaltje dat je jaren geleden voor het laatst droeg jouw beeld verschijnt je kijkt naar mij ik lees een boek je gebaren je stem komen tot leven kon ik nog…

Nerinkie handelswaar halen briefje met betaal volgende keer kon je vader niet? nee Meneer moest jij weer? ja Meneer volgende keer dank U Meneer iedereen wist het dat kon je zien nog mazzel het was in een andere buurt er is niet veel lucht boven een smalle steeg dicht langs oude huizen scheve muren over stoepies…

Als bloesem in het voorjaar als dauw op een blad de maan in je ogen het leven als schat de glimlach op je lippen de glans van je haar een blik uit jouw ogen die ik zo bewaar de zee die wij horen een meeuw in het zicht ik schilder de plaatjes met mijn ogen dicht jouw hand in de mijne hier aan het strand een liefde voor leven doen wij…

Grijze wolken drijven traag voorbij de kroeg aan de kade is mijn haven tussen mistbanken varen schepen zonder mij en zie ik meeuwen aan voor raven.…

Ik weet nog dat ik naar het poepekak schooltje ging wat was ik nog maar twee of drie jaar bij nonnen in zwarte jurken in een akelig grauw gebouw zaten we angstig bijeen gepropt in mijn blauwe korte broekje waar ik in piste op dat stoeltje waar het vanaf liep op de splinterige waaiboomhouten vieze vloer het licht kwam…

Er is maar één God je moet niet zeiken wij zijn allemaal gelijken. al die rare cultprofeten kun je better gauw vergeten weet je wat die gasten zeggen? God had mij wat uit te leggen. Dat is nou kapsones weet je. Er is maar één God je moet niet zijken wij zijn allemaal gelijken. Als hij wil dan brengt hij vrede met of zonder jou gebeden…

Het kind komt als vanzelf tevoorschijn opgeroepen door een eenheid waarvan ik het bestaan slechts mocht hopen het neemt ons mee naar waar wij weten de komende en de gaande de krulletjes moeten nog geboren worden is de wens van de gedachte zelfs als ik dood ben zie ik nog de blauwe lucht in lachende drentelpasjes loopt het verleden…

Ze scharrelkipt wat in haar tuintje zet vast de stoelen in de zon schept de gieter vol met water uit de houten regenton Ze geeft de planten naar behoefte een beetje minder een beetje meer beziet de bloemen vol met liefde wat zijn ze mooi en nog zo teer Ze hoort de ketel naar haar fluiten en zet een lekker potje thee haar dochter…

Mijn kerken zijn geen schijngebouwen ze zijn daar waar ik ze vind Een hunebed op Drentsche heide in het lachen van een kind Mijn kerken zijn waar ik ze zie een ster die schittert in de nacht Een oude boom in het weidse land de maan die knipogend naar mij lacht Mijn kerken zijn niet duur betaald maar wel van grote waarde…

Ik hoor de regen uit mijn jeugd de bomen gaan in bad druppels vallen van het groen op de zinken teil het klinkt en klettert nu nog steeds als toen een bries roert door het natte loof blaast spetters in het rond langzaam rollen ze over de ruiten het ruikt buiten naar natte grond het dondert donker in de verte de bliksem flitst…

Als beschimmeld zaad in het dorre land geplant groeit uit tot vrucht van droefenis een nagel door elke hand De schedel met dorens als horens op het hoofd verdoofd vervliegen haar woorden in een storm van smart Twee zielen voor eeuwig verbonden in een bloedend hart Zij werpt knielend een laatste blik naar ogen gebroken…

Flarden van verlangen hinken op een gedachte van leven oeverloos verder niet ziend Spoelen grondzeeèn de bodem los van bestaan het wit slechts als schuimkoppen Op grauwe golven doet monotoon motorisch geweld het scheepsdek verlangend trillen Patrijspoorten kijken schimmig van binnen naar buiten slechts achter druilerige regengordijnen…