Netgedichten

netgedicht (nr. 22.111):

Lachend

Lachend bekeken
door zwevende meeuwen
hun schaduwen vliegend
over het strand

Knipogende sterren
aan een fluwelen hemel
onze hartstocht getekend
in het mulle zand

Het maanlicht dat
jouw ogen kuste
het zeewater parelend
op jouw blanke huid

Het goud van de ochtend
dat ons weer wekte
de liefde voor leven
als enig geluid.