Alle inzendingen over torst vele jaarringen

Genoeg liefde heb ik in huis Genoeg om dit te delen En met Liefde bedoel ik nu geen sex Mijn liefde is voor velen... Voor allen die mij dierbaar zijn Voor mama en familie wil ik er altijd zijn en dat zijn er echt velen...…

Die zitten heel wat beter in hun vel.'…

Zijn er eigenlijk wel dingen, Waarvoor je uit je vel wil springen. Vaak is het bij dit soort zaken Al genoeg als je je dik wil maken, Of in allerlei bochten wil wringen. Je moet niet zo overdrijven, je boosheid zal wel overdrijven.…

een wolk snijdt de maan doormidden de man opent zijn ogen welk deel van jouw land ken ik, vraag ik waaraan ben je gestorven aan de waarheid, de wind witgepoederd door de enorme stilte van de eenzaamheid ik vraag waar je bent en voel het afgesneden deel de kamer is vol gegons wanneer je me zwijgend ontmoet we schrikken van…

Een ontdekking dat in de goddelijke spiegel een eigen beeld ontstaat, want perfectie kent zo vele andere gezichten. ik tel het op de vingers de stuurloze klok van de haat of liefde of zijn deze in de tijd verjaard? ze is de energiebron van mijn verslaving bijeen vergaard, ik leef in het verdict van wit en zwart.…

Een loper kan het van een ander velen. Ziet ook de ander graag weer tot aan de nieuwe drempel gaan. Langs twaalf maanden van vele ronden kunnen vele voeten in het schaakspel van het leven naast elkaar bestaan.…

Rimpels en los vel alom, dat zag ik later in het spiegelbeeld. De knapste tijd was blijkbaar om. Maar toen bedacht ik, hoe mooi het is, dat ik dit nu nog mag zien. Want iedere dag is gekregen, kan een feest zijn bovendien. als bij toverslag trokken de rimpels weg, het vel zat ook weer goed.…

De zee torst haar golven glinsterend in de zon trots Terwijl het strand zich dag in dag uit verzoend met de zomertoeristen Bepakt met zwemaccesoires zonneschermen, picknickmanden en huilende kinderen jagen ze het ruisende zeegezang naar de achtergrond Des avonds hangt de geur van aangekoekt frituurvet baby- en hondeplas als een…

on a summer’s day I’m a believer ik woon nergens in bomen of op het vochtig zand van de zee geen ritueel doet mij geloven dat ik verder moet zoals de jaarringen waarin vlinders zich nestelen uit het dons van de zomer straks komt de wind, op weg naar bloemen, rozen van vuur omlaag, omlaag wil ik me begraven zoals…

ik wil niet denken aan de wijzers die je in enkelvoud neerschrijft tussen alles en niets omdat je ziel geen luisterlongen draagt in het zwarte hart van de rivier waarin je torens bouwt als tijdgeraamtes getooid met jaarringen uit mijn zacht verdriet dat in trage schreden en zonder verweer neervalt tot laag onder de grijze…

De nacht ontkleedt de uren weet het puurste te ontleden op het vederlichte voile van een stiltedroom en uit de fijnste draden in de zuiverste druppels dauw drinkt de dichter de beelden die onvermijdbaar in jaarringen te lezen zijn.…

Ik tel je rimpels als jaarringen van een boom weggelopen sporen. Het lot van de mens valt samen met de natuur geluk komt van ver. Waarheid als een haiku de cirkel is rond zonder eind of begin. ----------------------------- Ik ben klaar om te komen maar niet om te gaan ik heb nog zoveel dromen laat het licht nog even aan.…

ik zie hoe ze je slopen met ogen zonder handen totaal geen mededogen je huid was gaaf in onschuld en ervaring leek je soms te braaf ze hebben je gepeld de schillen van herinnering in jaarringen ben je geteld maar in de kern bleef je ferm staan innerlijk onaangedaan ze hebben je verwond maar jij bent heel gebleven met sterke wortels…

Zij draagt haar vrouw zijn fier zij torst het soms als Hercules de aarde langs smalle paden en diepe afgronden haar vereelte voeten stevig op de aarde plantend bij de zilverberk waar verdriet haar herinnert verwijlt zij, het besluit haar eigen weg te gaan hernieuwend over putrand staart zij naar dat geheimzinnig wezen meisje…

Mijn zwijgen torste het verraad: 't leven was geboorte en dood.…

Het juiste antwoord op de concurrentie torste de brandkast met het cijferslot. Dan, kwam een lange rij herinneringen en helemaal aan 't eind van alle dingen de lijkkist, met het stoffelijk overschot. --------------------------------------- uit: Vissen achter het net (1972)…

ik heb de jaarringen bekeken feilloos zijn de dunne lijnen van zware stormen opgetekend de bijna breuk van ander dan natuurgeweld heeft mij beschadigd maar niet geveld in opgeschotenheid raakte ik vanzelf mijn wilde takken kwijt profileerde tot volwassen zijn schitterend vlamt het hout waar lange zomers bloeiden en helaas mijn omvang…

Eigenlijk leun ik in je armen staan we in het leven als een boom uit de kroon schieten wortels uit schaduw - volle monden, met jaarringen verbonden, genieten we van deze rijpe vrucht, waarvan de levenssappen overgaan in een bedwelmende zucht, verkoelen we de mossen met de kracht van blote voeten, gedanst door elfenkinderen in de…

laat je geest eens dwalen door vlammende verhalen uit de open haard het beuken blok net achteloos gedropt vertelt zijn laatste uur reeds danst de rook in smeulende herinneringen opent vuur de eerste jaarringen sist en knettert namen in een knisperende vonk strooit spetterend wat anekdotes rond in het verzameld werk van meer dan…

Wonderlijk werktuig in het land - de sloot - in de schoot van de aarde gesleten meanderend buigzaam met star eenrichtingsverkeer jaarringen vlinderen over haar zanderige buik de boorden groengesluierd steenkoollagen in haar tooi wierig fladderende vezels met de rug naar de bron een verdord seizoen legt haar schijnbaar droog en dood…

heb je wortels gezien hoe je struikte tot boom en bloeiend door lentetjes snelde groeide en jaarringen telde nu sta je daar met een vlek op je bast deskundige mensen gaan testen of jou het leven nog past je bolt al tijden het asfalt stuwt zacht de stoep bent een gevaar voor een begaanbaar trottoir snel zul je sterven onder protest…

Vergeefs torste je grootse idealen met je mee, maar alles viel terug verpletterde je met een gewicht dat niet menselijk meer was. Je elan is nu gedoofd, zwart ligt het op je ziel. Het vuur dat in je woedde en vol heeft verteerd trekt genadeloos verder naar contreien die buiten ons bereik liggen.…

Jij en ik zijn elkaars woorden Jij de inkt,... ik de pen Jij de inspiratie,... ik de zinnen Jij de kaft,... ik van binnen Samen gebundeld en gekleurd door gevoel gekruid met verlangen gesierd met hoop. Samen beademen we het verlangen in onze vriendschap Wij willen elkaars woorden niet kwijt.…

De zaag cirkelt slopend verpulvert de jaarringen tot voer voor natuurpaden die wij vrij wandelen.…

jij kende het hout aan de kleur de lijnen en de jaarringen stammen ontschorst ogen in balken plankvast en lateraal op hardheid gekeurd je hebt ze vastgeklemd in de schroefbank met de handgeschaafde schavelingen en de borstel bij het zaagmeel geheel verfijnd door het zandschuren bewerkt met krulboren in alle soorten heb je gebeiteld…

hout we voelen de nerven blijven zwerven tot de volgende jaarring wortel dieper verworteld in de koude aarde voor het hout, geen grotere waarde muziek uit het hout klinkend vrij of niet, voldoen aan behoeftes niet zuur of zout, maar smaak refrein ontstaan uit het hout waarom refrein, is dat waarom er liedjes zijn liedjes blijven…

ik zag de blokken in je handen veranderen jij speelde met hout wist van bomen zag het groen komen in warme affiniteit jij timmerde geen muren of staalde het skelet maar bloeide puur natuur los van vorm en structuur deelde iedere jaarring zijn eigen vuur jouw bloemen zongen in het bouwen hun veelkleurige melodie kwamen in jouw…

als bomen naar me kijken ik hun houten ogen niet meer kan ontwijken word ik panisch bang voel de takken komen die eerst nog naar me reiken maar me later onverbiddelijk grijpen in het raken van de bast hoor ik het kraken van hun knoesterige lach waarin de sappen stromen las de oudste jaarringen in het diepgewortelde bestaan door…

Draag me weg naar het wonderlijk licht in verzachtende toverogen Weg van kermende hartenpijn in nieuwe jaarringen Gelijk zeven sloten de tijd verdichten in kruisende hemelbogen Waan me ver over de rivier van het sonore en geef het gezicht aan mijn lief die de schoonste droom verwaait in mijn verlangende schoot als de zwellende…

Ieder huisje heeft zijn kruisje dat is echt maar al te waar En al die kruisjes bij elkaar vormen één groot kruis, echt waar Als je van al die kruisjes één mocht kiezen Nam je je eigen kruis weer terug de jouwe bleek toch minder zwaar, dan die anderen torsten op hun rug...…