Eigen grondgebied?
In warme ideeën ben ik aangespoeld
door naamloze nachten ben ik ontworpen
twee bekenden die mij hebben laten
modelleren in een herfstoven waarin
ik vurig ben geworpen. En blind gemaakt
voor al het latere schaduwwerk.
het middelpunt, de injectie met het zaad van
de astronomische wet van melancholie, zij drijft
de spot in de mantel van het gedachtegoud
waaruit ik werd geslagen.
de droefheid tot een feest verbouwd,
de naam heb ik gezocht naar een wil voor
een mensenschuwe daad. Een ontdekking
dat in de goddelijke spiegel een eigen
beeld ontstaat, want perfectie kent
zo vele andere gezichten.
ik tel het op de vingers de stuurloze
klok van de haat of liefde of zijn
deze in de tijd verjaard?
ze is de energiebron van mijn
verslaving bijeen vergaard, ik
leef in het verdict van wit en zwart.
En wat heb ik ontdekt? Het zoeken naar dat
resultaat is tot eigen grondgebied verklaard.
... Uit de bundel: Er is geen verlies van tijd ...
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 10 november 2013
Geplaatst in de categorie: filosofie