Alle inzendingen over verbrande hoeven

Niets te hoeven doen. Veel te kunnen. Veel te mogen. Niets te hoeven laten. Het leven is een zinvol spel. Toen we onbewust geboren werden. Als toevallige bedoelingen. Zoals we bewust weer verder zullen gaan.…

ach kom een wonder verrichten al het koude samen verbranden…

Haat me niet Omdat ik nog steeds aan je denk Haat me niet Omdat ik nog steeds op je wacht Steek een mes in mijn hart Maar haat me niet Verbrand me tot as Maar haat me niet Haat me niet Omdat ik nog steeds van je houd…

Die werden knetterend verbrand, in een laaiend vuur Waarom wij... vrolijk dansten.…

verbrand oud zeer verstrooi gedachten voedsel voor de scheuten van een nieuwe droom…

Hout wordt gestapeld de vonk wordt gelegd het knisperen gaat over naar knetteren vonken vliegen hoog geur wordt verspreid angst voor vuur het verbranden van wat eens leefde...…

Soms denk ik Wat als Ik dat anders had gedaan Dan zou ik hier niet stil bij hoeven staan Wat als ik naar je luisterde dan had ik geweten waarover men fluisterde…

Keien gooien op de Parijse barricades Lijken stapelen in Duitse open wagens Kameraden meeslepen door de blubber Knalt het oogje er doorheen schiet ik door het rubber Watergeuzen die Spanjolen verbrandend slachten Germanen die Angelsaksen tot de diepste haat verachten Zogenaamde ketters in naam van God verbranden Als kruisridder rijden met…

Aan het vuur Warm jij je handen Hetzelfde vuur Kan jou verbranden Water het is Om te koelen Maar ook dat water Kan je overspoelen Soms onzichtbaar Het gevaar Maar wees voorzichtig Want het is altijd daar…

“Het vonnis dat ik hier vanmiddag vel Voor u en voor uw witteboordenboeven, Geachte hoofdverdachte Van der Hoeven, Is twintig maanden brommen in de cel. Maar toont u mij direct uw bonuskaart Dan blijft een half jaar celstraf u bespaard.”…

we moeten niets we hoeven slechts te zijn te beschouwen, ons onthouden ons te dompelen in de schittering op het het grensvlak van water en lucht we hoeven slechts de tuin te laten drijven een tong te laten gaan langs beide lijven in het gras van onze honingduinen te zwerven langs blinde muren op geduld van lentebladeren tijd…

Hij schommelt mee in zijn satijnen bedje boven een affuit en hoort niet meer de hoeven ploffen dof en dof op straat.…

We hoeven onze beperktheid niet te verbergen door ons steeds maar groot voor te doen de goddelijk vonk in ons doet ons groeien in kleinheid om volwassen te worden…

Een mulle zandweg gaat haast schuil onder struiken, ligt aan de hoeve, die, ongestoord, het oude reine landleven ademt.…

verbrande zielen, verblind door hebzucht alleen voor altijd.... eenzame dagen, vervuld van haat voor altijd verloren... verloren wegen, verwijderd van redding. hulp is nodig.. wij wachten.. zolang het nog kan...…

Wreed werd ze weggerukt van de aard Daarna verbrand Werd dan ook niet opgebaard Verbijsterd lees ik dit artikel in de krant Ontroerd leg ik ze aan de kant Flarden van beelden dienen zich aan Het einde van een jong bestaan...…

Dat bij een brandje in een kippenstal Laatst zestigduizend kippen zijn verbrand Stond ergens in een hoekje van de krant, Maar niemand kijkt nog op van zo’n getal. Het waren zestigduizend kippen maar En al meteen kraait er geen haan meer naar.…

De ballen in de doos, de boom verbrand De kaarsjes uit, de glazen afgewassen Ik laat mij door het nieuwe jaar verrassen Al liggen er wel zaken voor de hand De woorden bij de koffieautomaat Verkiezingen en vaccinatiegraad…

Durven we nog stil te vallen, te rusten en te kijken naar de lucht die zwaar is van grijsheid, van droefheid of van een lied dat niet gezongen wordt. Durven we nog stil te vallen bij het kind dat schreit van honger, bij de mens die sterven gaat omdat zijn dagen zijn vervuld. Durven we nog stil te vallen bij eigen kleinheid, lafheid ook,…

Er was eens een hondje in Beilen Dat van een geluid al moest kwijlen Slechts Pavlov die vond Dat zo leuk bij een hond Maar die man heeft nooit hoeven dweilen…

Door het realiseren van een hemel in de heel gewone dingen van ons dagelijks bestaan geef je zin aan het leven zonder ver weg te hoeven gaan.…

Ongebroken wit wou ik zien zolang ik hoopte maar zwijgend zag ik de vernietigende kleuren in je ogen die je woorden verbrandden en alleen ongewenst as achterliet in de schaduw van ons gebroken afscheid.…

Wanneer de zon die altijd samenvoegt op onze huid kristallen laat ontstaan, dat wij dan niet dat zout laten verbranden maar het door de handen laten gaan Het raakt aan diamant aan liefde ook die zuiver is en loutert.…

Zo houd ik van de zon hier op het strand totdat ik door diezelfde zon verbrand.…

De Denen zijn volledig uit de gunst: Vanwege een stel prenten in een krant Wordt overal de Deense vlag verbrand - Hoewel het wel een eer is voor de kunst. Want is het voor een kunstenaar niet fijn Dat zoveel mensen kunstgevoelig zijn?…

wij hebben een liefde een liefde met littekens soms scheld je heel mijn huid vol als het heethoofd dat je bent dan was ik toch nog zo op mijn hoede voor het moment dat je woede wordt aangewend maar je kookt er bijna van mijn arm en hand verbrand…

de aarde omarmen en niet hoeven denken, niet hoeven kiezen me gewoon laten drijven het oosten, het westen het maakt me niet uit. als ik maar af en toe even jouw blikveld passeer…

oh Heer hoe beklemt de hitte alles valt mij dusdanig zwaar dat ik eenmalig nu wil vragen om de verklaring geen bezwaar uw goedkeuring uit te zitten en niet te hoeven wegdragen…

wie niet meer hoeft, kan, mag werken moet doorgaans hard werken aan het verwerken niet meer te hoeven, kunnen, mogen werken gevecht tegen de afbraak blijkt een hele dagtaak…

Van zonnebloemen is bekend Dat ze zich naar de zon toekeren Dat weten ze instinctief Dat hoeven ze niet te leren. Maar eens om de zoveel tijd Voelen ze zich verloren, Als ze bij een eclips De zon niet kunnen monitoren.…